A.D.19

13.1K 926 72
                                    

BÖLÜM ŞARKISI: SEZEN AKSU- BEN SENDE  TUTUKLU KALDIM.

19.BÖLÜM- 1. KISIM

Yusuf inandığı şeyin doğrultusunda hastane koridorunda volta atar gibi bir oyana bir buyana gidip geliyordu. Aklında sürekli aynı deli düşünce dolanırken kendi,kendine konuştuğunun farkında bile değildi.

" Korkuyor karım benim ona temas etmeden korkuyor." Çıkışa doğru ilerleyip aynı hızlı adımlarla odanın önüne geri dönüyor eli kapı koluna uzandığı anda ateşe değmiş gibi geri çekiyordu. Hırsla tekrar çıkışa doğru ilerlerken kendine saydırmaya başladı bu defa.

" Yaptığın zorbalık yüzünden hepsi! Kız korkmasında ne yapsın? Sen zorla sahip olmasaydın karına şimdi bu cehennem ateşlerinde yanmazdın." diye söylenirken birine çarptı. Hemen arkasından tiz bir ses doldu kulaklarına.

"Biraz dikkatli olurmusunuz beyefendi. Sizin yüzünüzden sakatlanacaktım." Yusuf karşısındaki kadını şöyle bir süzdü. Otuzlu yaşlar da, oldukça iri cüsseli,boyalı kızıl saçları olan sert mizaçlı bir hemşireydi karşısında ki.

" Aval,aval bakacağınıza bir özür dileseniz fena olmaz doğrusu. Sizin yüzünüzden üzerime çay döküldü. Bu ne dikkatsizlik canım? Dağdan bu gün mü indiniz?" Yüzünü buruşturarak sözlerine devam etti." Hep sizin gibi görgüsüzler yüzünden bu hale geldik zaten." Yusuf'un  karşısındaki kadının tiz  sesi ve aşağılayıcı cümleleri ile zaten alt üst olan siniri  resmen tavan yapmıştı.

" Bana bak kadın,zaten sinirlerim bozuk seni şimdi kimse alamaz elimden." Suratına alaylı bir gülüş yerleştirip sözlerine devam etti. " Üstelik bu hale gelmenin sebebi görgüsüz insanlar değil,senin sirke satan suratın! Şu suratına bak! İnsan görse arkasına bakmadan kaçar! Biraz güler yüzlü ol be!  Şimdi daha fazla sabrımı taşırma benim. Bundan sonrada insanlara  doğru düzgün muameleyle yaklaş." Geriye dönerek sert adımlarla odaya doğru ilerledi. Hemşire ise bir cevap verememenin siniri ve kızarmış bir suratla katta bulunan merdivenlerden söylenerek aşağıya indi.

Yusuf önüne geldiği odanın kapı kolunu sertçe indirerek içeri girerken bir taraftan da söyleniyordu.

" Hemşire değil cellat sanki." Kapattığı kapıya bakarak sanki kadın hâlâ  karşısındaymış gibi elini kaldırıp sözlerine devam etti. " Birde millete kusur buluyor, zaten koridoru kaplamışsın çarpmamak ne mümkün." İçinde bulunduğu ruh hali ile çatacak bir yer arıyordu ki piyango hemşireye vurmuştu. Leyla kapıya bakarak söylenen sinirli kocasına ürkekçe seslendi.

"Yusuf! Ne oluyor? Ürkek çıkan ses beynine balyoz etkisi yaratırken bu odaya giremediği anlar geldi aklına. Sakin olması gerekiyordu zira karısı ondan korkuyordu. Yavaş adımlarla içeri doğru ilerlerken bir taraftanda olayı anlattı.

" Zaten bir şey söyleyemedi kızardı bozardı sonrada etrafı inleten adımları ile çekip gitti." Leyla kocasının yaptıklarına inanamıyordu. Bazen gerçektende çok kaba bir insan olabiliyordu. Sonra biraz düşündü. Bazen mi hadi ama Yusuf'un karakterinde vardı kabalık.

" Neden bu kadar kaba ve sertsin? Bu özelliklerin insanları korkutuyor anlamıyor musun? Belli ki kadın kaba hareketlerinden korkmuş ve bir şey diyememiş." Leyla'nın  sözleri Yusuf'un düşüncelerine tuz biber olurken sıkıntı ile yüzünü sıvazladı.

" Haklısın insanları korkutmakta üstüme yok. Karım bile benden korkarken." Leylâ  kaşlarını çatarken  başında dikilen adamın sözlerine anlam veremeyerek baktı.

" Ne demek istiyorsun ben senden niye korkayım ki?" Yusuf buruk bir gülüşle karısına bakarak konuştu.

"Niye olabilir Leylâ hayvanın biri olduğum için olmasın? Ama korkmana gerek yok seninle bir temasta bulunmamaya çalışacağım." Leyla  işittikleri ile  üzülüp konuşmaya çalışırken Yusuf'un sözleri ile susmak zorunda kaldı." Gizlemeye çalışsanda vücudun un verdiği tepkiler bunu gösteriyor. Bu gün sana her yaklaştığımda şu makinadan o lanet sesler yükseldi." Leylâ  kocasının söyledikleri ile bazı şeyleri yanlış yorumladığını anlamıştı. İyi de sen bana dokununca ben korkmuyorum ki heyecandan bütün o sesler demek istese de söylemedi. Bunun yerine sadece başını anladım dercesine sallamakla yetindi. Kocası konuşmanın bitmesi ile yan taraftaki yatağa uzanırken Leylanın aklına bir muziplik gelince yüzünde bir gülümseme oluştu. Tabiki Yusuf bu gülümsemeyi görememişti. İçerideki sessizlikle geçen bir beş dakikanın sonunda Leyla bir çığlık kopardı.

AŞKIMIZIN DAVASI -DAVA SERİSİ 1- (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin