AŞKIMIZIN DAVASI -DAVA SERİSİ 1- (TAMAMLANDI)

A.D.29

Bölüm Şarkısı - Sezen Aksu : Küçüğüm

Böyle bir şeyi nasıl yaparlardı? Kocasının onun için hazırladığı küçük ama değeri büyük süprize gölge düşürmüşlerdi elindeki mektupla. Anlayacağı hiç mi akıllarına gelmemişti? Kocasının el yazısı ve kardeşinin yazısını ayırt edemeyecek kadar delirdiğini mi düşünüyordu onlar da? Beynindeki düşünceler ve içindeki öfkeyle oturduğu yataktan kalktı ve odanın içini dolanmaya başladı. Niye yapmışlardı? Bu plan kimin fikriydi? Talha böyle bir şeyi asla akıl edemezdi. Birden dolanmayı kesip olduğu yerde durdu. Ali'lerin boşanma olayı aklına gelince iki kişi üzerinde yoğunlaştı. Böyle saçma planlar yapmakta üstlerine olmayan Yunus ve Kenan! Elindeki notu sinirle tekrar okudu.

"Azram bu görevden belki dönemem. Eğer bana bir şey olursa kardeşlerimin yanından ayrılma. Çünkü arkamda bıraktığım düşmanlarımın sana zarar vermesinden korkuyorum. Eminimki onlar seni koruyup kollayacaktır. Bu senden son isteğimdir Meleğim!"

Okuduğu notla yüzünü buruşturan Azra kağıdı katlayarak hırsla odadan çıktı.

"Meleğim miş! Ya akıl var mantık var be! Benim kocam bana bir kere bile Meleğim diye bir kelime kullanmadı ki!"

Merdivenlere doğru yöneldiğinde Babası ile Ali'nin konuşmasını duyunca olduğu yerde bekleyip  hararetli konuşmayı dinlemeye başladı.
Babasının anlattıkları ile derin düşüncelere dalamasına neden oldu. Kardeşi ve kendisine karşı olan ilgisizliğinin,  soğukluğunun sebebi annesi miydi? Sonra aklına Mehmet'in söylediği son sözler geldi. " Baban da en az bizim kadar suçsuz!" Kulaklarında yankılanan sesle başını olumsuz anlamda salladı. Kendi annesi öz evlatlarının mutluluğunu istemeyecek kadar saplantılımıydı yani? Annesinin kıskançlığını,memnuniyetsiz bir kadın olduğunu, hatta bazı konulardaki saplantısını biliyordu ama bir babayı çocuklarından mahrum edecek kadar hastalıklı bir düşünceye sahip olduğunu tahmin dahi edemezdi. Merdivenlere oturarak başını ellerinin arasına aldı ve düşünmeye başladı. İçeride konuşulan konuyu işitiyor ancak idrak edemiyordu. Tehlikeli bit kadındı annesi. Hemde korkulacak kadar tehlikeli. Korkuyordu da Azra. Ama bu evi,kocasının hatıralarının olduğu yuvasını nasıl bırakıp giderdi? Kimseye pabuç bırakmayan Azra'da korkabiliyormuş demek diye geçirdi aklından. Sonra Annesinin yapabileceği şeyleri düşününce dehşetle açıldı iri gözleri.

"Ya dediğini yapıp beni akıl hastanesine yatırırsa? Ya üç ay içinde gerçekleştirmemi  istediği evlilik için karşı koyamayacak hale getirirse beni? " Kendi,kendine fısıldadığı sözlerle arkadaşlarının aldığı karara hak verdi. Babası bile baş edemediyse, annesiyle o nasıl baş ederdi? Tek korkusu ninesi ve Talha'ydı. Aldığı karardan emin bir şekilde merdivenleri inerek usulca salona doğru süzüldü. Kapıda dikilen kardeşinin yanından geçerken ters bakışlarını göndererek içeri ilerleyip babasının karşısında dikildi. Herkes şaşkınca Azra'yı izlerken o elinde katlı duran notu babasına uzatarak konuştu.

"Mehmet'te böyle olmasını istiyormuş." Babasının yanına otururken bakışlarını diğerlerinin üzerinde gezdirdi. Herkes kağıtta yazılanları merak ederken Yunus,Azra'yla kesişen bakışlarını kaçırmıştı. Bu durum da Talha'nın iş birlikçisi de belli olmuştu. Azra,Yunus ve Talha üzerinde bakışlarını gezdirirken notta yazılı olan sözleri özetledi.

" Bu notu Mehmet bırakmış." Kocasının ismine bastırarak söylerken Yunus ve Talha huzursuzlukla yerinde kıpırdanınca Azra sözlerine devam etti. "Görevden dönemezse, yada başına bir şey gelirse sizin yanınızdan ayrılmama mı istemiş." Diğerleri pür dikkat Azra'yı dinlerken Yunus ve Talha'nın bakışları evin iç mimarisini inceler cinstendi. " Düşmanlarının bana zarar vermesinden korkuyormuş. Her ne kadar ben bir düşmanı olduğunu bilmesemde kocamın ani ölümünün bundan başka bir açıklamasının olacağını zannetmiyorum." Talha,yavaşça Yunus'un yanına yaklaşarak fısıldadı.