SEVGİ NOTALARI

S.N. - 6.BÖLÜM : "DEĞİŞİMLER''

İYİ OKUMALAR.

Hayat büyük bir mutluluk yumağıydı. Ancak kesinlikle sadece saf mutluluk değildi bu. İçine küçük birtakım zorluklar gizlenmişti ve çözülmeye muhtaç bazı yanları vardı. Eğer ki bizler bu zorlukları çözemezsek bu yumak yuvarlandıkça büyür, büyükçe düğüm olmaya başlardı.

İşte bende tam olarak hayatımın bu düğüm olma aşamasındaydım. Çözemediğim bütün sorunlarım sırt sırta binmiş, düğüm olmuşlardı.

"Bizim evde kalacaksınız."

Aklımdan hiçbir zaman geçmemiş olan bu fikir zihnime tamamen tutunmadan önce "Hayır." dedim. "Olmaz."

"Daha iyi bir seçeneğin var mı?"

Begüm araya girerek sessizliğini bozdu.

"Hayır, yok."

Bakışlarını Savaş'tan çekip bana yönelttiğinde masadan kalktı ve kolumdan tutarak beni köşeye çekti.

"Defne bu reddedebileceğimiz bir teklif değil."

Teklifi bu kadar çabuk kabul etmesinin şaşkınlığını içimde yaşamaya devam ederken "Savaş'la aynı evde kalmaktan bahsediyoruz." dedim. Ancak kısa süre sonra fark ettim ki Savaş'ın ev arkadaşı Alperen'di. Yani bu demek oluyordu ki Begüm'ün güvenle kalabileceği tek yer o evdi.

"O eve daha önce gittim; çok büyük bir yer. Yani demeye çalıştığım şey, istemediğin sürece Savaş'ı görmezsin zaten."

İkna olmaya başladığımı fark ettiğinde bu hissi kuvvetlendirmek için üstüme gelmeye başladı.

"Bu bizim tek seçeneğimiz. 'Hayır' demeden önce biraz daha düşün."

Ellerini birleştirerek bana bakmaya başladığında "Gerçekten orada kalmayı istiyor musun?" diye sordum.

Onaylamak için başını salladı.

"O zaman bana da uyar."

Begüm bir ok gibi masadan kalktığında bana sıkıca sarıldı ve masaya dönene kadar da bırakmadı.

"Teklifinizi kabul ediyoruz."

Bu cümlenin üzerine Alperen mutluluktan havalara uçsa da Savaş aynı ifadesini takınmaya devam ediyordu. Fakat kısa bir süre sonra belli etmemeye çalıştığı gülümsemesi gün yüzüne çıktı.

Bu durumun hoşuna gittiğini anlamamam için göz temasından kaçınıyordu.

"Kira işini nasıl halledeceğiz?" dedim bu mutlu ortama kasvet getirerek.

Alperen "Biz şöyle düşündük." diyerek Savaş'ın konuşmasını engelledi. Böylece fikrimizden cayma ihtimalimizi de ortadan kaldırmış oldu. "Şu an sizin paraya ihtiyacınız var, bizimse bize yemek yapacak birilerine. Siz kendi evinizdeki gibi her gün yemek yapın, biz de bunun karşılığında size oda kiralayalım."

"Olur mu öyle?"

Alperen'in Savaş'a yaptığı şeyi, Begüm'de bana yapıyordu. Yani olası bir tartışmayı engellemek için beni susturuyor ve kendi konuşuyordu.

"Olur, hatta iki taraf içinde en iyi bu olur."

"Tamam o zaman, anlaştık."

"Ama" dedim araya girerek. "Sizinle aramızda küçük bir sözleşme yapmak istiyoruz. "

Bu diğerlerine olduğu gibi Begüm'e de sürpriz olmuştu.

"Peki, sizin istediğiniz neyse biz ona uyarız." dedi Savaş meydan okurcasına bir tınıyla. Yüzündeki o gizli gülümseme hala oralarda bir yerdeydi.