Ο χειρότερος Εχθρός μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

Με τρομερή ψυχραιμία και εντελώς ασυναίσθητα, ο Ράιαν έβγαλε το βρεγμένο σακάκι προσφέροντάς το στον άντρα του προσωπικού που βρέθηκε την ίδια κιόλας στιγμή στο πλευρό του.

Εγώ από τη ταραχή μου αρκέστηκα στο να οπισθοχωρήσω πανικόβλητη προς τα πίσω, έχοντας την τρομερή ανάγκη να φύγω όσο πιο μακριά γινόταν τόσο από αυτόν όσο και από τον κόσμο που τώρα μας κάρφωνε με τα μάτια.

Κάθε φορά που κόντευα να ξεχάσω την ύπαρξή του, δια μαγείας αυτός βρισκόταν εκεί για να υπενθυμίσει ξανά με τον πιο τρανταχτό τρόπο ότι υπάρχει. Ήταν κάτι που έκανε με τόσο ζήλο και με τέτοιο σθένος το οποίο ξεπερνούσε τα οριακά επίπεδα της λογικής και της ίδιας της τύχης και της σύμπτωσης!

Φύγε όσο πιο γρήγορα γίνεται, άκουσα έντρομη τη φωνή του Λίαμ μέσα στο κεφάλι μου.

Τα χείλη μου μισάνοιξαν από το σοκ και την έκπληξη καθώς εκείνο το αναπάντεχο ρίγος διέσχισε τη ραχοκοκαλιά μου σαν αστραπή,όπως κάθε φορά άλλωστε...

Πράγματι, χωρίς να τολμήσω να ξεστομίσω έστω μία τυπική συγνώμη, χαμήλωσα το κεφάλι και άνοιξα το βηματισμό μου αμέσως για να φύγω μακριά του, όμως το χέρι του ψηλού αγοριού τυλίχτηκε γύρω από τον αγκώνα μου με το κλασσικό θράσος που απαρτίζει την ίδια του τη φύση, κατακρεουργιζωντας την ενέργειά μου.

«Στάσου», έσπευσε να αποκριθεί τρυφερά, ίσως και λίγο παιχνιδιάρικα. «Πού πήγαν οι τρόποι σου;», μουρμούρισε με έναν περίεργο αισθησιακό τόνο τώρα, δείχνοντας να το απολαμβάνει αρκετά.

Αποπροσανατολίστηκα αρκετά, τόσο όσο ήθελε εκείνος να αποπροσανατολιστώ. Γι' αυτό και δεν έχασε χρόνο, με τράβηξε την ίδια κιόλας στιγμή προκειμένου να με παρασείρει ελαφρώς και να με φέρει κοντά, εκεί, ακριβώς μπροστά του, ελάχιστα μόνο εκατοστά μακριά... Ήταν κάτι που έκανε με τεράστια ευκολία, ακριβώς λες και είμαι απλώς ένα φτερό στον άνεμο.

Το κορμί μου αντέδρασε σε αυτή την απότομη μεταβολή όπως ήταν αναμενώμενο, με αποτέλεσμα να παραπατήσω...

Προτού όμως σωριαστώ στο ψυχρό μαρμάρινο πάτωμα, εκείνος βρήκε τη χρυσή ευκαιρία να με τραβήξει στην αγκαλιά του. Ήταν κάτι που μου προκάλεσε έντονο το αίσθημα της αποστροφής.

«Το λιγότερο, νομίζω, που μπορείς να κάνεις είναι να μου χαρίσεις ένα χορό», είπε όταν τα χείλη του κατέβηκαν με τρόπο αισχρό πάνω από το αυτί μου, κάνοντάς με να ανατριχιάσω -και όχι με την καλή έννοια...