Dritehijet e Portretit Tend (Shqip)

Dhallë

Ndjeu shikimin lodrues te Anes mbi veten teksa tre kliente te perhershme mundoheshin te nisnin nje bisede me te. Qeshte perciptazi, nje nga ato te qeshura qe nuk arrinin me thelle se vetem nje ndryshim i lehte mimike.
U kthye per te ndeshur syte e saj qe i ndjente mbi veten, sy qe e sfidonin nga ana tjeter e clubit, sy qe xhelozin, sy qe analizonin, sy te ftohte, sy te fshehur pas nje perdeje ngurrimi.
I kerkoi ndjese vajzave pasi i uroi qe te kalonin nje mbremje te kendshme dhe cau mes turmes se njerezve qe ngjeshur pas njeri tjetrit mundoheshin te kercenin nen ritmet e muzikes. Ndryshe nga heret e tjera nuk u tregua i kujdesshem teksa shtynte ata trupa te djersitur sepse nxitonte per tek Ana, Ana qe bisedonte me banakierin e peshtire si te ishin miq te vjeter.
Ftohtesia me te cilen Ana e priti e shtangu me shume se ajo miqesi e re mes saj dhe banakierit. Ana, qe gjithmone nuk ngurronte ti hidhej ne qafe sonte as nuk denjonte ti hidhte syte drejt Markos.
'Nuk kam ardhur per ty, jam ketu per veten' kishin qene fjalet e saj qe si thika ishin ngulur ne zemren e tij te ngrire nga ajo ftohtesia e cdo gjeje te Anes ate mbremje: qendrimi, fjalet por mbi te tera syte...

'Ana' provoi serisht te terhiqte vemendjen e saj me emrin e bertitur fort qe te sundonte mbi muziken e larte te klubit

'Cfare ke Marko?' U kthye drejt tij nervoze sic nuk e kishte pare kurre me pare 'Nese ke ndemend te thuash emrin tim dhe te rrish ashtu si mumje me mire mos me shqeteso fare'

'Cfare ke keshtu Ana?'

'Si cfare kam?' pyeti ajo teksa me syte e saj tashme studionte njerezit duke ndaluar shikimin e saj ne profilet e meshkujve te ndryshem. Sa deshironte ta shtrengonte per ta shkundur, per ta zgjuar, per ti shprehur tere dashurine e tij.

'Qe sillesh keshtu, qe nuk pergjigjesh ne telefon, qe je distancuar sa hap e mbyll syte pas asaj puthjes se mallkuar' goditi banakun me grushtin e mbledhur.

'Puthje? Cfare puthje thua?'
Kete here mohimi i saj e vrau por vetem pohoi lehtesisht. Nje puthje kota biskota e kishte quajtur. Sa shume deshirontebta puthte serisht, me tere forcen e shpirtit te tij, te zemres se ringjallur, ta puthte per ti deshmuar qe kota biskotat ti rezervonte per te tjeret sepse ajo cka ai mund ti jepte ishte 'e vertete'...

'Lere fare' u dorezua perpara saj duke u mbeshtetur edhe njehere pas banakut.

'Ashtu them dhe une. Kalofsh bukur Marko. Ajo e mesit ishte me e mira.' U largua perpara se ai te mund ti pergjigjej, perpara se ta shtynte me tej per shpjegime. Shpjegime qe mund te vrisnin dyshimet qe ushqeheshin me shpresen e tij, shpese qe e kishte fryre se ndoshta pas miqesise se tyre mund te kishte dicka me shume.
Ndoqi me sy Anen, levizjet e saj fine, aq elegante. Ishte edhe me e bukur e pa lyer dhe e urreu pakez qe ate mbremje kishte vendosur ti shpaloste ate bukurine e saj natyrale edhe syve te huaj grabitqare, ate bukuri qe kishte menduar se ishte dicka qe i rezervohej vec atij.
Nje budalla je Marko. Ajo te flet per Lajen dhe ti sheh enderra me sy hapur per ju te dy.
Enderrat e tij u thyen edhe me tej kur pa Anen qe hidhej ne krahet e Kevinit, por xhelozia e tij nuk i drejtohej donzhuanit te rregjur te cilit Ana i referohej si 'kunati', dashnori i 'motres' se saj te fituar ne jete. Jo, xhelozia nxitej nga tjetri qe qendronte me ta, qe shtrengonte Anen si Kevini pak me pare. Tjetri me te cilen ajo fliste, qeshte, kercente dhe pas cdo casti ndihej edhe me e lirshme. E kuptonte nga xhestetbe saj, prekjet e lehta ne supin e djalit teksa tregonte ndonje histori dhe qeshte, menyra si mbeshteste koken ne supin e tij ne menyre aq te shkundesur.

'Jeni ndare plako e? Direkt ne sulm pjeshka?' Banakieri e goditi ne supe teksa i afrohej per te folur ato fjale plot vrer

'Mos.iu.refero.si.pjeshte' iu hakerrye Marko duke ditur kuptimin e asaj fjale ne fjalorin naçuesk. Pjeshke ishte nje femer per te cilen te tere fantazonin, nje buçe. Ana nuk ishte e tille. Ana nuk duhet te behej e tille.