Αφού τελείωσα με τον να ξεναγώ τον Πάρη πήγα να βρω την Μαρία αλλά το κουδούνι χτύπησε και έτσι άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά για να κατευθυνθώ στην τάξη.Καθώς ανέβαινα άκουγα κάτι γνώριμες φωνές να είναι από πίσω μμ αλλά δν γύρισα.Σε κάποια φάση τον βλέπω να έρχεται δίπλα μμ και να ανεβαίνει τα σκαλιά μαζί μμ.
"Τι έγινε σε παράτησε ο φλώρος;"είπε με το παιχνιδιάρικο χαμόγελο ττ.
"Όχι και σσ είπα κάτι για αυτό"είπα καθώς τον κοιτούσα θυμωμένα.
"Τι μμ είπες;"είπε λες και δν ήξερε.
"Να μην τον λες έτσι"ττ έλεγα φοβερά εκνευρισμένη και συλλαβίζωντας την κάθε λέξη.
"Από πότε θα μμ λες τι να κνω;"είπε και μμ έπιασε το χέρι.
"Από τώρα"είπα και του τράβηξα το χέρι.Άρχισα να απομακρύνομαι από κοντά του και να προχωράω γρήγορα και νευρικά μέχρι που είδα την Μαρία να στέκεται στοιν τοίχο στο διάδρομο που ήταν η τάξη μας.
"Τι έγινε;"με ρώτησε καθώς μπορούσα να διακρύνω την ανυσηχία στα μάτια της.
"Ο Σταύρος"είπα και αναστενάζωντας ακούμπησα την πλάτη μμ πίσω στο τοίχο καθώς σταύρωσα τα χέρια μου.
"Ωχ τι έκανε πάλι;"είπε και ήρθε μπροστά μμ.Της εξήγησα το σκηνικό που έγινε στα σκαλιά και περίμενα την απάντηση της.
"Μάλιστα.Το παιδί είναι ηλίθιο.Απλώς μην του δίνεις σημασία.Κλασσικός Σταύρος"είπε και μμ χαμογέλασε.
"Ναι."είπα και απλά κοίταξα πιο πέρα καθώς μέσα από το πλήθος των παιδιών διέκρινα την μορφή του Πάρη να πλησιάζει.
"Ο Πάρης έρχεται"είπα στην Μαρία και εκείνη μμ χαμογέλασε.
"Επ,τι κάνουν τα κορίτσια;"είπε καθώς έβαλε το ένα χέρι ττ στο τοίχο.
"Καλά είμαστε"είπε η Μαρία και με σκούντηξε για να μιλήσω και εγώ.
Μα πόσο ηλίθια είναι;Θα του μιλούσα.
"Βαριούνται τα κορίτσια"είπα και εκείνος χαμογέλασε.
"Κατ,τι θα έλεγες να πηγαίναμε για καμιά βόλτα κάμια μέρα;Δν νομίζω να σε πειράζει να σε λέω Κατ;"
"Ναι φυσικά.Θα το ήθελα πολύ.Όχι δν με πειράζει καθόλου."είπα και του χαμόγελασα.
"Ωραία.Κάτσε να σσ γράψω το τηλεφωνό μμ"είπε και εγώ έγνεψα θετικά.Μμ ζήτησε να ττ δώσω το χέρι μμ και μέσα από την τσέπη του τζιν ττ έβγαλε ένα μπλε στυλό.Αφού το έβγαλε άρχιζε να γράφει το νούμερο του.
