Είχαν περάσει ήδη οι 5 μέρες και ευτυχώς ο Πάρης δν με ξανά ενόχλησε.Μάλλον θα βγαίνει με την κοπέλα που τους είχα δεί.Ήμουν ήδη στο σχολείο και καθόμουν με τα κορίτσια της τάξης μου στο προαύλιο.Η Μαρία δν είχε έρθει ακόμα και ανυσηχούσα αλλά εντάξει τα κορίτσια είναι καλή παρέα.Άκουσα βήμαφα να έρχονται προς το μέρος μας αλλά είχε ήλιο και δν μπορούσα να διακρύνω την μορφή του.Πλησίασε αρκετά και κατάλαβα ποιός ήταν.Γρουσούζα είμαι δν παίζει.
"Κατερίνα,μπορώ να σου μιλήσω;"με ρώτησε ήρεμα και σοβαρά.
"Δν νομίζω πως έχουμε κάτι να πούμε"είπα με σοαβαρό ύφος.
"Και όμως έχουμε"είπε εγώ αναστέναξα καθώς αποχαιρετούσα τα κορίτσια.
"Θα τα πούμε μετά κορίτσια"είπα και εκείνες έγνεψαν θετικά.
Προχωρούσαμε καθώς εγώ ήμουν αρκετά μακρυά από τον Πάρη καθώς προχωρούσαμε.Αλλά εκείνος όλο και πλησίαζε.
"Πάρη,τι θες να μου πείς;Να τελειώνουμε"είπα καθώς είχα θυμώσει με την παρουσία του.
"Πάμε μέσα"είπε και τον ακολούθησα στο εσωτερικό του σχολείου.Αφού καθήσαμε σε κάτι ξύλινα τραπεζάκια που ήταν και παγκάκια πήρε τον λόγο.
"Απλώς θέλω να τα ξανά βρούμε.Μου αρέσεις και συγνώνη για ό,τι έγινε.Ξέρω πως μετά από αυτά που άκουσες δν θα θέλεις να με δείς ούτε και να με πιστέψεις αλλά σε παρακαλώ θα αλλάξω μόνο για εσένα."είπε γλυκά.
"Δν αλλάζουν οι άνθρωποι από την μια στιγμή στην άλλη.Δν θέλω να αλλάξεις για μένα.Πρέπει να το κάνεις για τον εαυτό σου και όχι για τους άλλους."είπα σοβαρά.
"Θέλω και το κάνω"είπε καθώς με πλησίαζε.
"Πάρη σταμάτα!!"είπα καθώς απομακρύνθηκα από κοντά του.
"Δν πρόκειται να αλλάξεις Πάρη και σε παρακαλώ να μην με ξανά πλησιάσεις"είπα και τότε εμφανίστηκε ο Σταύρος.
"Τι γίνεται πάλι σε πειράζει;"είπε καθώς με κοιτούσε.
"Δν νομίζω να σου μίλησε κανείς"είπε ο Πάρης όρθιος πλέον.Αμέσως μπήκα ανάμεσα τους και πήρα τον λόγο.
"Λοιπόν,δν με πειράζει Σταύρο και σας παρακαλώ μην αρχίσετε πάλι τους τσακωμούς."είπα ήρεμα.
"Νόμιζα πως θα'φευγες από το σχολείο.Δν έφυγες;"είπε ο Πάης ειρωνικά.
"Όχι δν έφυγα κρίμα.Ξέρεις μου είναι πολύ δύσκολο να βλέπω την μούρη σου κάθε μέρα."είπε ειρωνικά.
