Προχωράω προς το προαύλιο καθώς κάποιος νιώθω να είναι από πίσω μου.
"Μωρό μουυ τι κάνεις;"άκουσα την φωνή του καθώς και ήταν γνώριμη.
"Πάρη;"ρώτησα καθώς γύρισα και τον αντίκρισα.
"Ναι εγώ είμαι"είπε καθώς μου χάϊδευε το μάγουλο.
"Μα τι θράσσος έχεις;Δν φτάνει που δν τήρησες την υπόσχεση σου μου μιλάς κιόλας.Κρίμα αλλά δν θα'μαι πια το παιχνιδάκι σου"του είπα σταυρώντας τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.
"Αφού σου είχα πεί πως έπρεπε να πάρει αυτό που του αξίζει ρε μωρό μου."είπε γελώντας.
Κρατήστε με αλλιώς θα τον σκοτώσω.
"Ναι αλλά μετά κάναμε μια συμφωνία πως εγώ θα γίνω η κοπέλα σου και εσύ δν θα το πειράξεις"είπα θυμωμένη.
"Ίσως να μπερδεύτηκα"είπε ειρωνικά.
"Σίγουρα"είπα ξερά.
"Μην μου κρατάς μούτρα"είπε και πήγε να με πλησίασει.
"Πάρη κόφτο.Μην με ακουμπάς"είπα νευριασμένη και προχώρησα γρήγορα και νευρικά.
Κατευνθήνθηκα σε ένα παγκάκι και έκατσα καθώς είχα βάλει τα χέρια μου να καλύπτουν το πρόσωπο μου.Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να νε ακουμπάει στην πλάτη.Γύρισα να αντικρίζω έναν ανύσηχο Σταύρο.
"Επ τι έγινε;"είπε καθώς κάθησε δίπλα μου.
"Τίποτα"είπα ξερά.
"Ναι ναι.Για πες"είπε καθώς μου έβαλε μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω στο αυτί.
Αχ το άγγιγμα του.
"Απλώς συνάντησα τον Πάρη και άρχιζε να με λέει μωρό του.Μου είπε πως μπερδεύτηκε επειδή του είπα πόσο θράσσος έχει και μου μιλάει μετά από ΟΛΟ αυτό που έκανε"είπα κοιτάζωντας κάτω.
"Ώστε ήρθε ο μαλάκας."είπε νευριασμένος.
"Σταύρο,μην κάνεις τίποτα.Δν θέλω να σε διώξουν από το σχολείο."είπα καθώς σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοιτούσα μέσα στα καταγάλανα μάτια του.
"Μην ανυσηχείς."είπε γλυκά και μου χαμογέλασε.
"Ωραία."είπα κοιτάζωντας κάτω.
"Ει τι έπαθες τώρα;"είπε καθώς μου σήκωσε το πίγουνι.
"Απλώς νιώθω πολύ ηλίθια που τον πίστεψα"είπα ξεφυσώντας μελαγχολικά.
"Έλα ό,τι έγινε έγινε"είπε καθώς με πήρε αγκαλιά.
Πρώτη φορά με αγκάλιασε και νιώθω ανάμικτα συναισθήματα.Ίσως το γεγονός που έγινε με τον Πάρη να μας έφερε κοντά.
