"Κατερίναα"άκουσα να φωνάζει η μητέρα μου από την κουζίνα.
"Έρχομαι!!"άρχιζα να φωνάζω καθώς κατέβαινα τα σκαλιά.
"Τι έγινε;"την ρώτησα καθώς τοποθέτησα τους αγκώνες μου πάνω στο πάγκο.
"Θέλω να πάς να μου πάρεις κάποια πράγματα από το σουπερ-μαρκετ"είπε και εγώ ύψωσα τα μάτια μου στον ουρανό.
"Έλα ρε μαμά.Μόλις τώρα ξύπνησα.Δν έχω φάει τίποτα"είπα κλαψουρίζωντας.Γύρισε και με κοίταξε δύσπιστη.
"Πήγαινε να μου πάρεις τα πράγματα και έλα να φας μετά"είπε και μου έδωσε το προτοφόλι και το χαρτί με την λίστα.
"Ουφ καλά"είπα βαριεστημένα καθώ πήρα το πορτοφόλι και την λίστα και πήγα πάνω να αλλάξωρ ρούχα.Έβαλα ένα τζιν με σχισίματα και μια άσπρη μπλούζα καθώς και την ζακέτα μου.Έπιασα τα μαλλιά μου ένα κότσο και έβαλα τα παππούτσια μου.Κατέβηκα κάτω και έκλεισα την πόρτα του σπιτιού μου.Προχώρησα προς το σουπερ-μαρκετ και αφού αγόρασα ό,τι ήθελε η μάνα μου πήγα στο ταμείο.Πλήρωσα και αμέσως πήρα το δρόμο της επιστροφής.Έστριψα σε ένα στενό καθώς είχε ένα μικρό πάρκο.Είδα κάτι αγόρια να μιλάνε αλλά μπορούσες να ακούσεις τι έλεγαν.
"Και τι μέρος του λόγου είναι αυτός Σταύρος;"άκουσα να λέει το αγόρι.Πρόσεξα καλύτερα το πρόσωπο στο οποίο μιλούσε και κατάλαβα πως ήταν ο Πάρης.
"Ένας φλώρος που δν συνέχεια του αρέσει να επεμβαίνει στην ζωή μου.Δν νομίζεις πως ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα τέλος;"ρώτησε το αγόρι απεναντί του.
Τι γίνεται εδώ;Νόμιζα πως ο Πάρης δν είχε φίλους.Τι σκοπεύουν να κάνουν στο Σταύρο;Γιατί τόσο μίσος;
"Πρέπει.Πες μου λοιπόν τι θέλεις να γίνει"είπε το αγόρι και ο Πάρης γέλασε.
"Απλά να τις φάει μωρέ ξέρεις εσύ από αυτά"είπε και το αγόρι χαμογέλασε.
"Ξέρω μαν μου.Πες μου απλώς πότε και θα'μαι εκεί.Ξέρεις πως τιρώ τις υποσχέσεις μου"είπε και ο Πάρης χαμογέλασε πονηρά.
"Λέω μετά από το σχολείο"είπε και το αγόρι απενάντι του έγνεψε θετικά.
"Έκλεισε"είπε και αγκαλιαστήκανε.
"Τα λέμε μπρο"είπε το αγόρι και ο Πάρης χαμογέλασε.
"Τα λέμεε"είπε και προχώρησε.
Δν πρόκειται να το αφήσω έτσι αυτό.Βγήκα μπροστά του και στο πρόσωπο του σχηματιστήκε ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο.
