Έβγαλα τα ακουστικά από τα αυτιά μου και συκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι μου.
"Τι θέλεις εσύ εδώ;Ποιός σσ άνοιξε;Που βρήξες το σπίτι μου;"άρχιζα και τον βομβαρδούσα με ερωτήσεις.
"Όπα όπα μικρή.Ηρέμησε δν ήρθα για να σου κάνω κακό"είπε και μμ χάϊδεψε το μάγουλο.
Χα!Γελάσαμε....
Απλώς τον κοίταξα και έτρεξα κάτω κατεβαίνωντας τα σκαλιά γρήγορα.Όταν έφτασα κάτω είδα την μάνα μου να φτιάχνει κάτι στην κουζίνα.
"Μαμάάά!!"άρχιζα να φωνάζω.
"Τι έγινε παιδί μμ;Γτ φωνάζεις;"με ρώτησε κάπως σοκαρισμένη.
"Εσύ άνοιξες στον Σταύρο;"την ρώτησε όσο πιο ήρεμα μπορούσα.
"Ναι εγώ.Αφού μου είπε πως είστε συμμαθητές και πως ήρθε να πάρει κάτι σημειώσεις.Τι δν είστε;"είπε καθώς γυρνούσε το κουμπί στο φούρνο για να αρχίζει να ψήνεται αυτό που είχε ετοιμάσει.
Ααααα για σημειώσεις εε;;
"Είμαστε συμμαθητές"είπα απλά καθώς έβλεπα τον φούρνο.
"Πάντως πολύ ωραίο παιδί.Να τον ξανά φέρεις να γνωριστούμε καλύτερα."είπε και εγώ είχα βγάλει καπνούς από τα αυτιά.Μα τι λέει;;;
"Μαμά δηλαδή έλεος.Μην ανυσηχείς δν πρόκειται να ξανά έρθει."της είπα και εκείνη με κοίταξε απορημένη.
"Μα γιατί;Είναι τόσο καλό παιδί"είπε και μμ χαμογέλασε.
Νν σίγουρα από τα καλύτερα.Επίσης είναι το παιδί που μου σπάει τα νεύρα 7 ώρες στο σχολείο.
"Γιατί δν θέλω."της είπα κάπως φωναχτά.
"Καλά ηρέμησε παιδί μου.Πήγαινε πάνω που το παιδί σε περιμένει και σε λιγάκι θα σας φέρω την πίτσα"είπε με το χαμόγελο στα χείλη.
Θα φάει και πίτσα το γουρούνι!!Γρρρ
"Οκέυ μαμά"είπα καθώς ανέβαινα τα σκαλιά.Είδα την πόρτα κλειστή και έπιασα το χερούλι για να μπώ αλλά δν μπορούσα.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ.
"Σταύροο"άρχιζα να φωνάζω καθώς χτυπούσα την πόρτα.
Καμία απάντηση.Τι στο καλό τι κάνει εκεί μέσα.Ιι δν θέλω να σκέφτομαι.
"Σταύρο άνοιξε μου τώρα!!"είπα καθώς φώναζα.
Πάλι δν μμ απάντησε και είχα νευριάσει τόσο πολύ.Άσε που σε λίγο θα έρθει η μάνα μου και θα με δεί έξω από την πόρτα και θα απορήσει.Κάθησα κάτω οκλαδόν καθώς ακουμπούσα στην πόρτα.Έτσι όπως ήμουν χωρίς να το περιμένω ανοίγει η πόρτα και εγώ πέφτω πίσω στο πάτωμα.
