"Σταύρο τι θες εδώ;"ρώτησα έκπληκτη.
"Σου είπα πως θέλω να μιλήσουμε"είπε και πέρασε μέσα στο δωματιό μου.
"Εγώ όμως δν θέλω.Πως μπήκες;"τον ρώτησα κλείνοντας την πόρτα.
"Η μητέρα σου χάρηκε πολύ που με είδε και την ρώτησα που ήσουν και μου είπε στο δωμάτιο σου έτσι κι'γώ ήρθα.Βλέπεις η μητέρα σου με συμπαθεί"είπε κλείνοντας μου το μάτι καθώς ανακάθησε στο κρεβάτι μου.
"Ναι αλλά εάν μάθει τι έκανες στην κόρη της δν θα σε συμπαθεί για πολύ ακόμα"είπα νευριασμένη.
"Ναι αλλά εάν μάθαινε πως μετάνιωσα και πως αγαπάω πολύ την κορή της θα με συμπαθήσει;"με ρώτησε καθώς με πλησίαζε.
"Όχι γιατί λες ψέμματα"είπα νευριασμένη καθώς με είχε κολλήσει στην πόρτα.
"Δν λέω.Σ'αγαπώ και συγνώμη για ό,τι έγινε"είπε καθώς πήγε να με φιλήσει αλλά του ξέφυγα καθώς έφυγα κάτω από τα χέρια του.
"Μπορείς να φύγεις;"τον ρώτησα ευγενικά καθώς είχα καθήσει στο κρεβάτι μου.
"Όχι δν φεύγω"είπε σταυρώντας τα χέρια του.
"Ρε Σταύρο κόφτο όλο αυτό.Ό,τι έγινε έγινε.Τελείωσε αυτό με εμάς.Προχώρα με την ζωή σου και παράτα με"είπα με σοβαρό ύφος.
Μήπως είναι σκληρά αυτά που του είπα;Μα τι λέω;Φυσικά και δν θα πληγωθεί.
"Ώστε θέλεις να προχωρήσω ε;"είπε θυμωμένος.
"Ναι θέλω"είπα όσο πιο πιστικά μπορούσα.
"Εε λοιπόν ΕΓΩ δν προχωράω"είπε και εγώ σηκώθηκα από το κρεβάτι μου θυμωμένη ενώ αυτός ξάπλωσε στο κρεβάτι μου.
"Σήκω τώρα από το κρεβάτι μου"φώναξα και η πόρτα άνοιξε.
Ωχχχ!!!
"Τι γίνεται εδώ πέρα;"ρώτησε αυστηρά η μητέρα μου.
"Τίποτα τίποτα κ.Μυρτώ εδώ η Κατερίνα μου λέει να κοιμηθώ εδώ απόψε αλλά εγώ διαφωνώ"είπε γελώντας και εγώ του έριξα ένα δολοφονικό βλέμμα.
ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ.
"Μα γιατί βρε αγόρι μου;Το σπίτι δν είναι μικρό και έτσι και αλλιώς είσαι ένα μέλος της οικογενειάς μας"είπε χαμογελαστά η μητέρα μου.
ΕΑΝ ΜΕΙΝΕΙ ΕΔΩ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ.
"Σας ευχαριστώ πολύ κ.Μυρτώ για τα υπέροχα λόγια αλλά μην σας ενοχλώ κιόλας.Εξάλλου μην σας βάζω και σε κόπο να στρώσεται κρεβάτι για μένα."είπε χαμογελώντας ενώ εγώ ήθελα να του πετάξω ένα τηγάνι στο κεφάλι.
