It's The Mafia Princess

9.2 - Under attack

Sheron's POV

Wala pa naman sigurong klase. Kakasimula palang ng semester kaya I doubt na hindi pa kaya mag turo ng mga teacher ngayon. Tumayo ako sa kinakauupan ko kanina, at I can see in peripheral vision, nag aaway parin ang dalawa. Bahala na nga sila jan. Mag-away sila hanggang sa gusto nila. Sa mga dinadaanan kong estudyante sa mga table nila, bulungan ang naririnig ko. Kahit hindi nila sabihin sakin ng harapan, naririnig ko parin sila. I can sense it.

Pagkalabas ko ng classroom, naglibot muna ako sa 2nd floor kung saan mga high standard students lang ang pwede pumasok.

~Kru Kru~ 

Napatigil ako sa narinig ko, okay aaminin ko. Gutom ako. Tao rin naman ako ah? Nagugutom din naman ako T_T Bumalik ako sa direksyon kung saan ako nanggaling, tinignan ko muna yung loob ng classroom, as expected nag aaway parin sila. Yayain ko sana sila kumain sa cafeteria kaso I think they're busy. Bumaba na ako para pumunta ng cafeteria malamang.

"Sheron!"
"Kyaaaah! Lumalakad siya mag isa!"
"OMG! YOU'RE SO MAGANDA TALAGA SHERON!" 

Kaya ayoko lumakad mag isa e. Ito yung nangyayari. Binilisan ko yung pag lakad ko para hindi ko na marinig yung mga sinasabi nila. Oo nga good comments yung naririnig ko, pero ayoko kasi na pinupuri ako dahil lang maganda, maputi, at sikat sa larangan ng business ang pamilya ko. Pero hindi nila alam ang totoong ako.

Pagkapasok ko pa lang ng cafeteria, I can see how shocked they are. Hindi kasi ako bumababa para kumain, inuutusan ko lang si Mute para bumili ng pagkain para sakin. Pero dahil may ginagawa sila ni Lyre, at gutom ako wala akong magagawa. Kahit ayoko. Bulungan na naman ang naririnig ko sa loob ng cafeteria.

"It can't be? Sheron Dublin? Bumaba sa cafeteria?"
"This is a new record!"
"I can't believe baba siya dito at pupunta sa cafeteria."
"Pfft, baka nag hihirap na sila?"
"Wala ngang kaibigan yan e."
"Oo nga. Pero Mayaman."
"Plastic." 

It tingles my ear to hear that kind of word. Lumingon ako para hanapin yung taong nag sabi nun, I walked towards the group of girls na nagtatawanan sa isang mesa. They were shocked nung nakita nila ako nakatayo sa harapan nila.

"She--sheron?"
"What're you--- doing he-re?" They shuttered. Takot rin naman pala sila sakin e. Pero yung sinabihan nila akong plastic? They don't know the real me. But now I think they will.

"Kindly repeat what you have just said earlier Ms. Ramos." Yung babaeng nag sabi sakin na plastic. I know every detail about her, and I know every detail sa lahat ng mga estudyante. Ang cafeteria na nagbabalot ng ingay kanina, naging tahimik.

"You---know me-e?"

"Of course I do sweetie. Now, repeat what you have just said earlier." I can sense na natataranta siya ngayon. Well dapat nga magpasalamat siya dahil ako? Sheron Rose Dublin pumunta sakanya. Umupo ako sa mesa na parang isang boss na naghihintay ng sagot. 

"Do you hear me? Gusto mo ba ulitin ko yung sinabi ko sayo?"
"I---"

Padabog kong nilapag ang mga kamay ko. Yung iba sa grupo nila umiiyak na dahil sa takot. Well, I already told them don't mess with me. If they don't want me to mess with their lives.

"Alright, sa susunod, don't mess with me. And by the way," Umalis ako sa kinauupuan ko sa mesa at tumalikod sa kanila.
"You're the plastic. Do your friend Jessica knows that you have been flirting with her boyfriend?" I waved my hand to them. Narinig ko na lang na sinampal nung Jessica si Ms. Ramos. Friends huh?

"You haven't change alot." Iniinom ko yung binili kong Chuckie. Hey, I'm still a teen. Don't get me wrong. Nakita ko yung lalaki na nakatayo sa may pintuan, I just smiled.

"Oh well. I didn't change you knew that." Lumapit siya sa harap ng kinauupuan ko.

"You're still the Sheron I knew."
"Of course Red." Pag sip ko ng chuckie, wala na palang laman. Badtrip T_T

"Bilhan kita ulit you want?" My eyes twinkled. Kung natatanong niyo love ko yung chuckie. Forever. Lols.

"OMG SILA NA BA?"
"Nagkabalikan na ba sila?! Ang bagay talaga nila." I saw Red half smiled.
"I KNOW WHAT'RE YOU THINKING IDIOT!"
"WHAT? HAHAHAHAHA!"

Hinabol ko siya kasi alam ko iniisip nun e. Si Red pa? Alam ko tumatakbo sa utak nun. 

"DON'T ME RED!" Hinagis ko yung walang laman ng lalagyan ng chuckie, pero hindi siya tinamaan. Kumbaga nag hahabulan kami sa loob ng cafeteria.
"ANG SWEET!"
"KYAAAAAAAAAAAAAH! OTP!" Hindi ko alam anong tinitili nila. Siguro naawa sila kay Red? OTP? On the Park? Pahampas please. Malay ko ba anong meaning nun. 

"RED! I'M GOING TO KILL YOU! YOU BASTARD! BA'T KAPA BUMALIK!"

"HAHAHAHA!" He's still the Red I know. Ganyan na ganyan si Red, akala ko nag iba na siya nung unang pagkikita naming dalawa, pero hindi pa pala. I'm happy that my bestfriend is back. Kahit anong sabihin nila, hindi ko na maibabalik ang nakaraan. Siguro it's my punishment para ma feel ko ang mga to. Pero I'm happy, I know I can't move on from the past. Pero kakayanin ko para sa sarili ko. I will make a new begging with myself. 

Kapag nakalaya na ako.

I stopped chasing Red. Wait is it just me, or I saw him right in front of that door? 
"Sheron? Are you okay?" Pag alalang tanong ni Red sakin.

"Yeah. May nakita lang kasi akong tao na kilala ko."
"Maybe you're hallucinating."
"yeah maybe you're right."  Nakita ko pumasok sina Mute at Lyre. 
"PRINCESS! OH MY GOD! ARE YOU OKAY?!"

"Yeah I'm okay Lyre. Why?"
"SHERON." Hingal na hingal sabi ni Mute. Wait what's going on? Bakit ang nakikita ko sa mga mata nila yung pag aalala?
"What's going on?" Singit ni Red.

" Mafias."

When I heard that, biglang kumulo ang dugo ko. 
"They're here." Nakarinig na lang kami ng putok ng baril sa labas. They're here? What for? Anong kailangan nila?!
Hanggang may pumasok na mga armadong lalaki. Ang mga estudyante sa loob ng cafeteria nag wawala na, ang iba takot na takot. Hanggang pumutok siya.
"WALANG GAGALAW SAINYO!" Hanggang tinutok niya saamin ang baril na hawak hawak niya.
"Kayo?" I smirked.
"Princess? Anong gagawin natin?" Lyre asked.
"Attack."
"Alright! Ganado pa naman akong pumatay ngayon."
"Affirmative."  Sumugod na sina Mute at Lyre pati na rin si Red, naiwan ako dun. Blood. Kapag nakakita ako ng dugo hindi ko mapigilan ang sarili kong pumatay ng tao. 

This is who I am. 

This is a life of being an Heiress.

SORRY PO SA LATE UD! HAPPY 400+ READS! MWA!