'I'm Fine'

04

1 week verder

'Nee maar serieus waarom huil je?'

'Het leven is soms ingewikkeld.'

'Kom ik maak je leven wat makkelijker.'

Ik kijk hem niet begrijpend aan. Hij gooit me over z'n rug heen.'

'Zet me neer a domme koe!'

'Moet ik je loslaten?'

'Graag!'

Voor ik weet ben ik in het water.

'Je bent echt erg.'

'Had je wel nodig.'

Oke eigenlijk heeft ie gelijk.

'Help me even eruit.'

Hij geeft me een hand. Ik probeer hem ook in het water te trekken maar tevergeefs.

'Je wou me in het water trekken toch. Nu mag je lekker zelf eruit komen.'

Hij gaat op het bankje zitten.

Het is echt super moeilijk. Ik zet me been over de kant heen.

Hij begint te lachen.

'Alsjeblieft help me dan.'

'Nee ben echt moe.'

'Homo!' zeg ik geïrriteerd.

Hij staat op en loopt weg.

'Nee kom terug.'

Hij draait zich om en loopt naar me toe.

'Je wilt nu wel echt het water uit.'

Ik knik hevig.

Hij tilt me het water uit. Ik bibber van de kou.

'Echt bedankt.'

Oke ik ken hem niet eens maar het voelt zo vertrouwd.

We staan nog steeds op hetzelfde positie.

Hij heeft me vast bij m'n armen.

Hij zet een plukje achter me oor.

Ik zie z'n gezicht maar niet. Ik probeer z'n capuchon van z'n hoofd af te halen maar hij houdt mijn handen tegen.

'Ik wil je gezicht zien'.

Hij lacht. Het is niet eens grappig
Ik zie paparazzi lopen en rond zich kijken.

'Waar denk je aan' vraagt me moeder.

'Gewoon aan de toekomst' zeg ik snel.
Me moeder knikt haar hoofd langzaam.

Ik ken hem niet maar het voelde gewoon als ik hem jaren kende.

Ik wil hem graag weer zien. Ik heb zijn gezicht niet gezien. Raar hè, met iemand een leuke dag beleven maar toch zijn gezicht niet gezien. Z'n naam weet ik ook niet.

Ik sluit me koffer dicht. We gaan namelijk naar Spanje. Het is namelijk vakantie. En met 'we' bedoel ik Semra, Soufouan en Yassine.

Onze famillie wou ons graag zien. En Semra wou toch graag mee gaan.

Me moeder loopt de kamer uit en Semra loopt weer binnen.

'Je bent echt langzaam met je 2 uurtjes 10 minuten enn nu 5..6..7 seconden.'