'I'm Fine'

12

'Wat is er schatje?'vraagt Amine bezorgd.

Ik schrik even uit me gedachte. 'Er is niks.'

'Kkr Aleyna je huilt toch niet zomaar!!' zegt hij boos.

Ik voel aan me wangen. Ik merk het nu pas en weeg me tranen weg.

'Het kwam zomaar.' lieg ik.

'Ze3hma zomaar toch? Aleyna ik ken je goed maar niet goed genoeg. Ik wil dat je tegen me praat! We hebben niet voor niks een relatie.'

'Er is niks.' herhaal ik weer.

Hij schopt tegen een tafel. 'Heeft iemand aan je gezeten. Waar was je 3 dagen geleden eigenlijk?'

'Ik was gewoon thuis met famillie en nee niemand heeft aan me gezeten. Je hoeft je geen zorgen te maken.'

Ik sta op en wil mijn handen op zijn armen te zetten. Ik ben er achter komen dat Amine echt een jaa.. een type jongen is dat geen een andere jongen naar zijn meisje kijkt. Of dat ik met jongens ben.

Hij slaat mijn arm weg. En gooit een vaas neer op de grond.

Amine trek zijn jas aan en loopt weg. We hebben de laatste dagen zoveel ruzie. Dat komt ook door mij. Ik ben zo afstandelijk. En het ergst is dat we pas een relatie hebben.

We zijn nu in de penthouse van Amine. En t is verschrikkelijk groot. En prachtigg duh.We konden niet bij zijn thuis en hij bij de mijne.

Het is nu 5 dagen verder van de feest, de feest die me hele leven heeft veranderd.

Het is nu zo stil thuis. Ik ben ook een paar dagen niet naar school gegaan.

Ik zie dat me vader me belt. Ik leg me telefoon zuchtend neer.

Ik doe de televisie aan. Ik zapp gwn door.

Totdat ik mezelf zie. Ik doe de volume wat hoger.

'Wat een verassing. Aleyna el (..) gaat trouwen met Issam salah. Er zijn een paar beelden dat hij haar had gevraagd op de podium of de grote feest waar iedereen het over had.'

Er komen paar beelden tevoorschijn. 'Dit is zo erg.' fluister ik. Amine mag die niet zien, nog niet.
'Vanavond meer bij de intervieuw. Het befint om 18:30, en het is live.'

Me vader heeft gewoon interview voor me geregeld. Tfoee

Dan komt de familie van Amine tevoorschijn. Huh?

'Amine ben sahi wordt de nieuwe bedrijfsleider. Dat komt omdat zijn vader ernstig ziek is. De vraag is hoelang hij nog heeft.

Ik zet me hand voor me mond. Wat erg. Hij heeft me niks gezegd.

Ik pak me telefoon en bel Amine op. Hij neemt niet op. Ik bel hem nog een paar keer.

'Kom op, neem op Amine.'zeg ik zacht.

Maar hij neemt niet op. Ik loop naar de keuken. Ik ga vis bastilla voor hem maken. Ik zie dat alle benodigheden er ligt.

Als ik klaar ben loop ik weer naar de woonkamer. Ik loop naar de raam toe. Je hebt gewoon een mooie uitzichten. Ik zie alle mooie gebouwen. En mensen lopen. Alles is hier zo open in de penthouse. Letterlijk overal glazen waar je naar buiten kan kijken.

Ik hoor iemand aan de rommelen aan de slot. Ik draai me om en Amine komt binnenlopen. Hij trekt zijn jas en schoen uit.

Hij kijkt me niet aan en loopt naar de slaapkamer.

Ik zet een bordje me vol met bastilla op tafel. En zet er een blikje redbull bij.

Hij komt weer aanlopen. Hij heeft een  joggingbroek aan met een simpele zwarte. Zo te zien heeft hij gedoucht.