'I'm Fine'

40

Het is even stil. Hij kijkt letterlijk naar elke foto. Een diepe zucht verlaat mijn mond.
Nadat  hij alle foto's heeft bekeken leest hij de brief.

Hij gooit alles op de grond. 'K*nker!' 'Amine en jij de hele tijd. En ik heb niks door!'

Hij raapt alles op en zet het terug in de envelop.'Sta op, we gaan.' Zegt hij. 'Waarna toe?'
'Ik zeg sta op.'
Ik sta op en hij trekt me bij mijn pols naar beneden.

Dan stappen we de auto in . 'Issam waar gaan we naartoe?!'

Hij rijdt hard. Alleen weet ik niet waar we maar toe gaan. Hij kijkt recht voor zich uit. 'Issam?'
'Aleyna nu niet.'

Dan zie ik dat we in de wijk zijn van Amine. Me hart begint sneller te kloppen. En ja..we gaan naar Amine.

'Issam nee, ik smeek het je. Verpest hun huwelijk niet!'

Issam appt Amine dat we voor de poorten staan. Na 3 minuten gaan de poorten open en rijdt Issam door.

Hij stapt uit en loop naar me toe en trekt me de auto uit.

Inaya opent de deur. 'Salaam alaykoum.' 'Wa alaykoum salam.' Ze geven elkaar een hand. En mij geeft ze een knuffel.

'Waar is Amine?' Vraagt Issam. 'Hij is in de keuken.'

We lopen naar de keuken toe. Inaya kijkt me lang aan. Ze heeft het gevoel dat er iets is.

Ik kijk haar niet aan. 'Aleyna wat is er, je ogen zijn rood.'

'Salaam alay- ' Voordat Amine zijn zin heeft afgemaakt stoot Issam een vuist op zijn wang.

Inaya schrikt. Issam gooit de foto's op tafel. Inaya bekijkt de foto's. 'Aleyna? Amine?'

Ze veegt boos haar tranen weg. Ze loopt naar me toe. En klapt me hard op me wang. Ik voel me wangen branden. En die had ik oprecht verdiend.

Inaya verlaat de keuken. 'Jullie zijn vies. Jullie zijn beide getrouwd niet eens zo lang en gaan met elkaar vreemd. Ik walg van jullie wollah.' zegt Issam boos.

Amine staat op. 'Ze is niet gelukkig met jou en zal ze ook nooit zijn.'

Issam wilt hem nog een keer slaan maar houd zich in.

Hij schud zijn hoofd en loopt weg. Ik loop achter hem aan. We stappen de auto in en rijden weer terug.

Hij kijkt weer boos recht voor zich uit. Ik kijk hij het raam. Allemaal mij schuld.

We stappen de auto uit en lopen naar binnen. Ik loop gelijk naar de slaapkamer toe en ga op bed zitten.
Issam komt binnenlopen. 'Ik ga je helpen met de foto's te laten verdwijnen.'

Ik kijk verbaasd op. 'En dan.. gaan we scheiden.'
Ik slik. 'Issam het spij-
Hij verlaat de kamer gelijk. Hoe moet ik me tegen me familie zeggen, vooral me vader.

2 dagen later

Issam gooit de papier op tafel. 'Lees het door met je advocaten. En laat me dan weten. En de foto's heb ik gekregen en heb de geld betaald. Niemand zal je meer chanteren.'

Ik zet me hand op Issam's hand. 'En als ik niet wil scheiden.'

'Je hebt geen keuze. Ik wil niet meer met je zijn. Ik ga werken.'
Hij loopt weg. Het is klaar tussen ons. En ik vind het erg dag het op zo'n manier moest gaan. Maar ik verdien Issam ook gewoon echt niet.