Forgotten You (Ara Galang and Thomas Torres Fanfic)

Present 12: This Time

ARA'S POV

Nagising si Ara. Umupo sya ng ilang minuto sa kama pagkatapos ay lumabas ng kwarto. Nakita nya si Thomas sa may terrace. Pinanood nya si Thomas habang nakatingin lang to sa garden.

Dapat galit ako sa'yo. Dapat iiwasan kita. Dapat wala tong mga emosyong nararamdaman ko ngayon. Sino ka ba sa buhay ko? Bakit nasasaktan akong nakikita kang malungkot? Bakit simula ng makita kita sa ospital di ka na nawala sa isip ko.

Lumingon si Thomas at nakita si Ara. Lumapit si Ara kay Thomas.

THOMAS: *looking at Ara* Ah- eh Morning.

ARA: *smiles* Aga mong nagising? 3 pa lang.

THOMAS: Ah eh di kasi ako makatulog. *looks away then looks back to Ara* Totoo ka naman Ara no? I mean totoo naman na andito ka.

ARA: *smiles* Oo. Ako to.

THOMAS: *naiyak* Sorry emosyonal lang. Di ko kasi alam kung nanaginip ako. I'm afraid that by tomorrow you won't be here anymore. That everything is just a dream.

ARA: *wipes Thomas tears* I'm here. Magpahinga ka na. I won't leave without letting you guys know. *smiles*

THOMAS: *hugs Ara* Sorry sef. Can we stay like this for a while?

ARA: *tumulo ang luha* yeah. *hugs Thomas*

Bakit ka ba ganito Ara? Mali to. Bumalik ka dito para lang ayusin lahat ng iniwan mo. Bakit ka nasasaktan kapag nakikita mong ganito si Thomas? Wag mong kalimutan ang pinangako mo kay Kenneth. Si Tophy. Babalikan mo pa sila. Dapat bang malaman ni Thomas ang tungkol kay Tophy? Hindi! Ara ano ka ba? Aalis ka pagkatapos ng tatlong buwan. Aalis ka. Kasabay non mawawala lahat ng pagaalinlangan mo. Kasabay non makakamove on ka na. Magiging masaya ka na.

ARA: *wipes her tears* Uhmm Thomas.

THOMAS: *breaks hug* Sorry Sef. Nadala lang. Upo ka.

ARA: Thank you. Ikaw?

THOMAS: Okay lang ako sige ikaw na lang.

ARA: *chuckles* Upo ka dito. *tapping the vacant space beside her*

THOMAS: *sits down* Thank you.

Tumahimik sila ng mga ilang minuto ng biglang nagsalita si Ara.

ARA: Can I ask you a favor Thomas?

THOMAS: Anything Sef. Do you need anything?

ARA: Di ko kasi maaalala lahat ng names nyo kanina. Pwede bang tulungan mo kong maaalala names nila?

THOMAS: *chuckles* no problem. Hmm where to start?

ARA: The tall girl who first hugged me.

THOMAS: Oh! That's Mika. She's one of your bestfriends. I should start with the bullies. The dark one yun si Kim. Bestfriend din kayo non.

ARA: *laughs* Dark one talaga? Eh yung tumawag sa akin na anak.

THOMAS: Ah that's Ate Abi. Tawag nya sa'yo daughterF.

ARA: *laughs* I guess fatherF ko yung katabi nya.

THOMAS: *laughs* Yeah that's kuya Robert.

ARA: I wonder why I called them motherF and fatherF.

Nagkwentuhan pa sila ng mga ilang minuto ng biglang tumahimik bigla si Thomas. Pagtingin ni Ara kay Thomas nakatulog na pala to.

Mukhang pagod na pagod ka na. Ano bang nangyari sa atin? Mukha naman na di mo kayang manakit ng tao. Bakit ba tayo naghiwalay? Gusto kong malaman ang lahat ng rason sa lahat ng ito. Pero natatakot akong baka pagnalaman ko masaktan lang ako. O baka kaya di naman mahirapan akong iwanan kayo.

Hinawakan ni Ara ang mukha ni Thomas.

THOMAS POV

Nagising si Thomas at wala sa tabi niya si Ara. Bigla syang napatayo. Pinuntahan nya ang guest room kung saan nagstay si Ara pero wala sya doon. Pumunta siya sa sala, sa kusina, sa cr at sa garden pero di nya makita si Ara. Nakita nya si Axel na papuntang garden.

THOMAS: Kuya! *tumakbo sya papalapit kay Axel*

AXEL: Uy bro!

THOMAS: Kuya si A-

Wait Thomas. Baka panaginip mo lang yung kahapon. Baka mag-alala lang sila kapag binanggit mo na naman si Ara.

AXEL: Uy gising ka na pala. *waves sa likod ni Thomas*

Lumingon si Thomas sa likod nya. Nakita nya si Ara kasama ng mommy nya.

MOMMY NI THOMAS: Wag mong igaya sa'yo tong si Ara, Axel. Buti pa tong si Ara tinutulungan akong maggrocery. Salamat Ara.

AXEL: Grabe ma. Wag mo naman akong siraan kay Ars. Ara tinutulungan ko yang si Ma.

ARA: *laughs* Sanay naman po akong naggrocery para sa amin nila Kenneth.

MOMMY NI THOMAS: Oy Thomas baka matunaw si Ara kakatitig mo. Mag-ayos ka na may office ka pa di ba?

THOMAS: Ah eh *blushes* Nagleave ako ma ng 3 months.

AXEL: Boom! Wow sa ilang taon na di ka na halos umuuwi sa bahay magleleave ka ng 3 months? May sakit ka ba Thom? *hinawakan ang noo ni Thomas*

THOMAS: *inalis ang kamay ni Axel* Wala kuya. Gusto ko lang magpahinga. *di pa rin inaalis ang tingin kay Ara.

AXEL: *tinignan si Ara* Ahhh. Kaya. Uy Ars punta daw sila Miks later dito. Labas daw tayo.

THOMAS: *tumingin kay Axel* San kayo pupunta kuya?

AXEL: Oy Thomang makatingin ka parang itatanan ko tong si Ara. Di na nga nakapagreact sila Miks nung sinabi mong dito magstay si Ara ng tatlong buwan. Huwag mo naman ipagkait sa amin si Ara. *kunyaring umiiyak*

THOMAS: Uy Kuya para kang ewan. Tinatanong ko lang naman.

MOMMY NI THOMAS: Oy Axel wag mong ibully yang kapatid mo. Dito na lang muna kayo. Magluluto muna ako sa loob.

ARA: Tita tulungan ko po kayo.

Thank you Lord! I thought yesterday's just a dream. Andito si Ara. Thank you for giving me the chance na makita ulit sya, na matikman ulit yung luto nya. I know it's too much asking to make her stay pero sana wag na lang matapos yung araw na ganito.

AXEL: Hey Thom matutunaw na talaga nyan si Ara.

THOMAS: *sighs* Kuya. I don't how I will make it through kapag natapos yung tatlong buwan.

AXEL: Are you regretting saying yes to her decision?

THOMAS: No kuya. That's one thing na di ko kayang ipagkait sa kanya because before nung nagmakaawa sya sa akin para magstay di ko sya pinagbigyan. I don't think I have any right para pigilan sya.

AXEL: *taps Thomas back* Don't think too much about what will happen in the future. The more that you focus on it the more you'll miss the chances of staying happy with her in the present. You'll end up worrying what will happen, failing to see what could've happened.

THOMAS: Thank you Kuya. I will cherish kung anong oras man yung ibigay sa amin.

AXEL: Good! Ngayon tapos ka na magdrama kain na tayo! Hahaha. Gutom na ko. Balita ko magaling magluto si Ara.

THOMAS: *smiles* Tara na nga kuya!

Tama si kuya. Ayoko ng isipin na may limit yung oras na magkakasama kami. Gagamitin ko tong oras na to para pasiyahin sya. Para ipakita sa kanya na mahal ko sya. Para bumawi sa lahat ng sakit na dinulot ko sa kanya. This time I won't say what if anymore.

Another update. Hahaha. :) Thank you sa lahat ng nagbabasa. Pasensya na kung may makita kayong mga mali. :D Pasabi na lang. Hahaha.