İHANET

Bölüm-16

Herşey çok güzel olacaktı. O gece Yağmur biz de kalmıştı. Yaşadıklarımı, onun bana söylediklerini, hissettiklerimi; herşeyi bir bir anlatmıştım. Şimdi düşündüm de bana iyi gelen şeylerden biriydi o.

"Heey niye aptal aptal gülüyorsun"  dedi İkra.

"Hiiçç" dedim gülümsemeye devam ederken. Mete de gelmişti. Hemen arkama oturdu ve konuşmaya başladı.

"Nasılsınız hanımefendi."

"İyiyim sizi sormalı beyefendi."

"Dün geceden sonra daha da iyi oldum efendim."

"Ay neler oluyor acaba?"(İkra)

Ben hemen önüme döndüm. Mete ise olanları abartarak İkra'ya anlatıyordu.

"Ee bize de hayırlı olsun demek düşer o zaman."

Gülüşmüştük. Ve bu sırada çok sevgili hocamız da teşrif etmiştiler.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eve yürüyerek dönmeye karar verdik. Yürürken birbirimize bakmıyorduk bile. Birden kendine çekti ve sıkıca sarıldı. Ona baktığımda ne kadar utanmış olsam da iyi hissettiriyordu işte. Daha sonra benden ayrıldı ve elimi tutup yürümeye devam etti. Sonra bir an tekrardan durdu. Soran gözlerle baktım.

"Hareket etme. Yüzünün her karışını ezberlemeye çalışıyorum. Seni , göremediğim her saatte ezberimden çıkarıp özlemimi azaltmak için. Yanımdayken bile özlüyorum seni. Elini tutarken, sana sarılırken, seninle konuşurken, hatta; şuan bile. Kimse görmesin seni, sende gördüklerimi...", " Heey ağla diye söylememiştim."

"Mutluluk gözyaşları bunlar sevgilim. Sendeki sevilmişliğin, hissedilmişliğin somutlaştırılmış hali."

"Öhö öhö aile var burda" (Enes)

"E yuh yani gitti romantizm"

"Bu günler için yetiştirildim ben"

"Belli"

Yağmur"la sarılıp eve doğru yürümeye başladık.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Odama girip üstümü değiştirdikten sonra ders çalışmaya başladım. Bu sırada telefona mesaj geldi. Mete'dendi.

"Ben çok özledim şimdiden. Metin Amca'nın yerine gelsene. Hem görmüş olurum."

"Ders çalışmam lazım malesef. :("

"Lütfeen :("

" Malesef :("

"Tamam o zaman yarın sabah görüşürüz :("

Üzmüştüm ama gidemezdim ki.

Konulara biraz göz attıktan sonra acıktığımı hissettim. Babam da gelmişti. Akşama dışarı çıkacaklarmış. Erdem'i de onlarla yollayıp evde kafa dinlemeye karar verdim.

Yemek yiyip masayı toparladıktan sonra hazırlandılar ve çıktılar. Ben de kendimi yatağa fırlattım.

Daha sonra aklıma Mete geldi. Ne kadar gelemem desem de sürpriz yapmakta yarar vardı. Hazırlandım ve hızla yola koyuldum. O kadar heyecanla gidiyordum ki her zamanki sakarlıklarım tuttu. Düz yolda takılıp düşme tehlikesi atlattım ama sonunda yanına gitmeyi başarmıştım. Kafeue girip Metin Amca'ya nerede olduğunu sordum.

"İçerideki odada kızım" dedi.

Sessizce girdim odaya, telefonla konuşuyordu. Ama pek normal olan bir konuşma değildi.