Kemancı (KHS/1)✔️

27.Bölüm

Multimedya: Elif -Yavuz -Buse

Yavuz ' dan :

O gün oğlumla karımı almaya gidecektim mutlu ve neşeli bir şekilde. Taki şirketten telefon gelip birde Elif'le inatlaşmamız olmasaydı. Karımı kırdığımın farkındaydım ama şirkette Buseyle birlikte çalışacak olmam sinirlerimi mahvetmişti. O yüzden kapıyı çarpıp çıkmıştım.

Babam beni o kızla evlendirecek diye ondan kurtulayım diye evlendim ama yine yok kurtuluş. Sabır dilerek şirkete vardım. O çoktan konumunu almış ve çalışmaya başlamıştı. Odama geçip sekreterime Buseyi odama çağırmasını söyledim. Aradan beş dakika sonra geldi.

Hiç değişmemişti. Hala aynı Buseydi. Gülerek karşıma oturdu. Bacak bacak üstüne attı.

"Evet Yavuz Bey beni çağırmışsınız?"

"Evet Buse neden bu şirkettesin?"

"Bak Yavuz Bey sizinle alakalı bir durum değil sadece şirketiniz ünlü olduğu için burada çalışmak istedim o kadar."

Tam cevap verecektim ki telefonum çalmaya başladı. Arayan babamdı. Hayırdır inşAllah diyerek açtım telefonu.

"Efendim Baba?"

"Oğlum bak Buse'yi işe almak zorundaydım çünkü elinde mükemmel bir proje var. Bir süreliğine çalışsın. Bu proje bizim için çok önemli ileride çok işimize yarayacak."

"Baba..! Sonra daha detaylı konuşalım.."

"Tamam oğlum uğra bana!"

Diyip kapattık telefonu. Of baba ya bu yüzden bu kızı işe almıştı. En azından projeyi alasıya kadar çalışacaktım. Şimdilik onu yollasam iyi olacak.

"Şimdi çıkabilirsin Buse!"

Dedim sert ve ciddi bir tonda. İkiletmeden kalktı ve odamdan çıktı. Şimdi gelelim şu işlerimin başına. Oturdum ve projeleri raporları ve benzeri dosyaları inceledim. Gerçektende durumumuz vahimdi.

Elif ' ten :

Bir daha ağlamamaya karar vererek oğlumu öğle uykusuna yatırıp, kendimde abdest alarak öğle namazımı kıldım. Şükrettim. Mutfağa geçtim ve yemeğe başladım. Ve bu böylece neredeyse bir hafta sürdü. Ne yavuz bana ilgi gösteriyordu nede ben ona.

Bir hal vardı üzgün sıkkındı. Sanırım işle alakalı bir durumdu. Telefonla Hasan Babamla konuştuklarını duymuştum birkaç kez. Anladığım kadarıyla bir proje varmış. Onun için çok yoğun çalışıyorlardı. Ama yinede kocamın benden özür dilemesini isterdim.

Yanımdaki neredeyse bir haftadır bana yabancı olan adama baktım. Uyuyordu. Daha fazla düşünmeyip gözlerimi kapattım. Kendimi uykuya vermeye çalıştım.

*********

Sabah yine yedi buçuk gibi uyanık güzel bir kahvaltı hazırladım. Uyuzumla konuşmak istiyordum artık. Sonra oğlum uyandı onun mamasını verdim ve koltuğa oturttum. Sonra Yavuz da gelince kahvaltıya oturduk. Yine sesizdi. Düşünüyordu.

"Eline sağlık, toplantıya yetişmem gerek"

Diyip benim aldığım saatine baktı. Yine o takımın ardından bile yakışıklıydı. Bense gülerek başımla onayladım ve kapıya doğru geçirdim onu.