Kemancı (KHS/1)✔️

28.Bölüm

Canım okuyucum hatta kendisi yazar. Bir kitabı var. "Kalbim senin" adlı. Kitaba BeyzaKaraali3  profilinden ulaşıp okuyabilirsiniz.

***************

Yavuz 'dan :

Ailece yemeğimizi yiyecektik bu kız da nerden çıkmıştı şimdi? Ya sabır! Birde karıma imalı imalı laflar ediyordu. Duruma müdahale etsem iyi olacaktı.

"Evet Buse! Senin gibi... Neyse sevgili karımla evlendim."

Dedim. Duraklamıştım çünkü şu durumda bile kendini basitleştiriyordu. Gelipte karıma laf edemezdi.

"Demek öyle Yavuz! İstifa ediyorum ve yarında ilk işim o projeyi geri almak olacak emin ol!"

Diyip masadan kalktı. Lan ne demek projeyi geri almak? İflas ederdik. O sözleşmeyi imzalarken vaz geçilmeme maddesi vardı. Para hesabımıza yatmıştı bile. Hemen arkasından gidip kolundan çekip durdurmuştum onu.

"Ne yaptığını sanıyorsun Buse!"

"Yavuz sadece seni istiyorum anla artık.."

Diyip o dudakları dudaklarımı buldu. Her ne kadar yanlış yaptığımı bilsemde karşı koymadım. Eğer çekip giderse iflas ederdik. Ben karımı çocuklarımı parasız bırakmak istemiyordum. Umarım Elif bu anları görmez. Yaptığım hem günahtı hemde yanlış bile bile ateşe gidiyordum.

Elif 'ten:

Buse cadısının cevabını yavuz iyi vermişti fakat bir projeden bahsedip gitmişti. Yavuz ne yapmıştı? Koşarak arkasından gidip onu durdurmuş ve orada öpüşüyorlardı. Benim kocam şuan ona aşık olan bir kadınla öpüşüyordu.

Gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı. Ve bu iğrençliği daha fazla görmemek için hızla oğlumu da alıp restorandan çıkıp bir taksi durdurdum. Nereye gideceğimi de bilmiyordum. Ondan uzağa gitmek istesemde her yer onundu.

En iyisi Nisalara gitmekti. Şuan tek yapabileceğim oydu. Taksiciye adresi verdim. Kafamı cama yaslamış ne kadar saf olduğumu düşündüm. Bunca zamandır o kadınla şirkette neler yapmıştı kim bilir? Allahım sen bize doğru tolu göster. Taksiciye ücreti ödeyip indim. Zile basmayıp telefondan aramıştım onu.

Birde bu derdimin arasında Nermin Teyzeyle konuşamazdım. Nisa kapıyı açıp yanıma gelmişti çoktan. Bebeği alıp koluma girmişti.

"Elif..! Canım iyi misin noldu? Eniştem nerde?"

"Nisa! Lütfen bir şey sorma eve girelim."

Dedim zar zor eve girip Nisa nın odasına geçtik. Sanırım evde yalnızdı. Bebeğimi uyutup sakinleştikten sonra olanları en baştan anlattım ona. Başta şaşırsada o da inanamamıştı.

"Elif.. Canım arkadaşım.. O cadı kadın öpmüştür eniştemi.. Önce eniştemle konuş istersen ha?"

Dedi olabilir miydi ? Ama neden karşı koymuyordu ona? İttirebilirdi öpme diye bağırabilirdi. Neden? Neden yapmıştı öyle bir şeyi? Nisa yatmamız için yatak ayarladı. Ve sadece kendimi uykuyla teselli ettim. Belkide bir kabustu ha? Hepsi uyanınca geçecekti. Sessizce ağlayarak uykuya daldım.

***********

Sabah kapının yumruklanmasıyla uyandık. Nisa ayaktaydı. Hemen söze girdi.

"Canım..kocan burda ..sen olmadan açmak istemedim kapıyı.. Ne yapalım?"