Kemancı (KHS/1)✔️

19.Bölüm

Elif ' ten :

Eymen artık gerçekten bizim çocuğumuz olmuştu. Ve ben artık yavuza olan duygularımı söyleme kararı almıştım. Ve Yavuzun tatile gidiyoruz demesiyle çok sevindim. İyi bir fikirdi gerçekten.

"Gerçekten mi nereye?"

"Yani olay şöyle benim Emir diye arkadaşımın bir cafe gibi yeri var bir hafta hem oraya bakmamızı rica etti hemde bize hediye tatil yapmamızı."

Hım çok iyi fikir ama cafede biz ne yapacağız onu pek anlamadım ama tatilin tadını çıkaracağım kesin o ayrı mesele.

"Hım iyi şey ee bu Emir bizim Keman kursu müdürü olan mı?"

"Evet bayan asi sen nerden biliyor sun..?"

"Sence Yavuz ?"

Dedim göz devirerek sanki bilmiyor benim kursum olduğunu. Baktı baktı ve güldü.

"Bana keman çalsana.."

Dedi sesinde emirden çok rica ve kibarlık vardı. İyide şimdi neden istemişti böyle bir şeyi.

"Ama.."

Dedim lafımı kesti..

"Sadece gerçekten çalabiliyor musun merak ettim."

Dedi tabiki çalabiliyorum hemde mükemmel. Hemen kemanı aldım ve pozisyonumu aldım. Ve en sevdiğim parçalardan "ben sende tutuklu kaldım" parçasını çaldım. Ve gözlerinde farklı bir duygu vardı.(şarkıyı burdan itibaren açabilirsiniz)

"Ne senden öncesi
Ne senden sonrası
Ne senden öncesi
Ne senden sonrası

Ayrılık aman
Ölümden yaman
Geçmiyor zaman geçmiyor
Ne anam, babam
Ne hoş hatıram
Yetmiyor canım yetmiyor

Ben sende tutuklu kaldım
Kendi hayatımdan çaldım
Yedi cihan dolandım
Bana mısın demiyor

Ben sende tutuklu kaldım..."

Dedikten sonra bitirmiştim. Benimle birlikte yavuzda söylemişti şarkıyı. Ne kadar uyumlu eştik biz böyle. Bu mutlu anımızı Eymen bozmuştu. Artık alışmıştık. Her ne zaman yakınlaşsak ağlıyordu.

Kucağıma alıp sakinleştirdim. Uyuza verdim ve

"Sen bebeğimize bak ben valizleri hazırlarım, ne zaman çıkarız yola."

"Tamam bakalım, öğlene çıkarız"

Dedi o zaman hemen hazırlansak iyi olacak. Önce Eymen'in eşyalarını en küçük valize yerleştirdim. Sonra benim ve uyuzun eşyalarını da en büyüğüne yerleştirdim.

Kişisel ve gerekli olan eşyalarımı da aldıktan sonra hazırdı. Ama bende yorulmuştum kendimi yatağa attım. Hayır insan bir gelir yardım eder ama yok uyuz işte .

Neyse bende giyinsem iyi olacak. Koyu pembe bir tunik açık renk bir kot ve yeşil tafta şalımı kombinledim. Sade olduğu için kolyemide taktım ve yeşil renk babetlerimi de giydim.

Rahat hoş ve şık olmuştum. Sıra Eymen'i hazırlamakta.

"Yavuz...bebişimi getirebilir misin?"

Diye seslendim bir yandan da kıyafet arıyordum oğluma. Ona beyaz takımlarını giydirecektim. Bunlar ona çok yakışıyordu.

"Getirdim..yakışıklı oğlumuzu.."

Dedi ve onu nazikçe yatağa bıraktı.

"Hani miş benim tombişim yakışıklı oğluşum benim"