Kemancı (KHS/1)✔️

40.Bölüm - Final

Mutlu ve huzurlu bir final olması dileğiyle. (Finalde bi arkadaşımın sözlerinden kullanacaktım fakat onlar diğer özel finalde..)
•.•.•.•.•.•

Elif' ten:

Oğlum ben ve Yavuz birlikte otelden dışarı çıktık yayan. Hem gezecek hem eğlenecektik. Yavuz oğlumuzu arabasında sürerken bende koluna girmiş yürüyorduk. Yol kenarlarında satıcılar, el emeği işleri yapanlar ve daha bir sürü insanlarla doluyudu.

En çok dikkatimi çömlekçi çekmişti. Yavuzu kolundan durdurup gülümsedim.

"Yavuz gel bizde kendi çömleğimizi yapalım"

"Hım sen istersen neden olmasın?"

Dedi ve yanağımdan öptü. Biraz utansamda memnun olmuştum doğrusu. Daha sonra görevli adamla konuştu . Sonra bize yapmamız gerekenleri anlattı adam. Oğlumuzda arabasında bizi izlemeye başladı. Aslında çömlek yapımı eğlenceliye benziyordu.

Sıvadık kolları ve dönen çamur kıvamlı şekil vermeye. Testi yapmayı düşünüyordum çünkü. Hiç benzemesede değişik hal alan çömleğime daha doğrusu testime Yavuz el attı. Güldü ve elindeki çamuru burnuma değirdi.

"Ya Yavuz ne yapıyorsun?"

Dedim bir yandan da Yavuza yaptığını ödetmeye çalışıyordum. Onunda yanağı çamur olmuştu. Zafer benimdi. Hain hain sırıtma sırası bende.

"Bak sende bana yaptın ben bir şey diyor muyum?"

"Diyemezsin önce sen başlattın."

Dedim . Umursamayıp devam etti işine. Ben Yavuzu izlerken o çoktan testi şeklini vermişti. Ben hayranlıkla izlerken adamı çağırıp ücretini ödemişti.

"Ellerimizi yıkayalım o da kuruyadursun"

"Tamam geldim"

Diyip hemen arkamızdaki çeşmede ellerimizi yüzümüzü yıkadık. Daha sonra biraz oturup çömleğimizi bekledik. Ve üzerinde bu günün tarihi vardı. 28.09.2016 ve küçükte bir not vardı.

"Antalya tatilinden hatırlar.."

Yazıyordu. Güzel olmuştu. Ben pek beceremesemde usta kocam soğolsun yapmıştı. Testimizide alıp yürümeye devam ettik. Ben süs eşyalardan hediye için alırken Yavuz oğlumun mamasını yedirmeye çalışıyordu.

************

(Yazardan anlatım) Aradan dört ay sonra=

** Elif artık dokuz aylık hamile ikizleri için gün bekler hale gelmişti. Yavuz ise çocuklarının sağ salim doğması için heyecanından işe daha az gider olmuştu. Nisa ve Ömer çiftinin bebekleri ise erkek bebekti. Dört buçuk aylık kadardı.

Bu süre zarfında Ömer Yavuzun yanında işe başlamış ve neredeyse şirkette en az Yavuz kadar söz sahibiydi. Kemal ve Buse çiftimize geldiğimizde ise ikiside yaptıkları hatanın farkına geçde olsa varıp sade bir nikah ile evlenmişler ve başka bir şehre taşınmıştılar.

Eymen ise artık bir ya da bir buçuk yal civarlarındaydı. Rahatça yürüyebiliyor ve azda olsa konuşabiliyordu. İlk kelimesi baba olmuştu. Yavuz o kadar sevinmiştiki ilk defa kendini gerçekten baba gibi hissetmişti. Sonra anne demeyi öğrenmiş ve ilerleyen zamanlarda dede ve nene kelimelerini öğrenmişti.