Kemancı (KHS/1)✔️

10.Bölüm

Yavuz ' dan :

Sahi bu oyunun sonu nereye varacaktı. Onu seviyor muydum ? Ya o beni seviyor mu? Soruların cevabı koskoca bir hiç! Konuyu değiştirmek adına

"Ee Ömer Nisa da güzel kız.."

"Evet.."

Dedi ve sustu benim aksime bilinçli konuşuyordu. Haklıydı nisa da güzeldi. Yeşil gözleri vardı. Ama benim bayan asim gamzelim daha güzel!

"Belki bir gün gerçekten seversiniz be abi..!"

Dedi. Bunu demesinin sebebi bir kaç yıl önce Melis adında birine aşık olmasıydı. Aşıktı ama kız onu yarıda bırakıp gitmişti. İşte dünyada ne kadar iyiler varken kötülerde vardı. Bende bu yüzden hiç bir kıza yüz vermedim.

Bu yaşıma kadar aşık olmadım. Hep derdim evleneceğim kadın olsun ilk aşkım diye. Olur muydu sahiden? İstermiydi acaba beni? Bir gün seversem sever miydi benim gibi?

****

Elif ' ten :

Misafirler gittikten sonra pijamalarımı giyip yatağa attım kendimi. Gerçekten fazla yorulmuştum. Allahım bu nasıl bir imtihan dı bilmiyorum isyan etmiyorum fakat namusum... Ağlamaya başladım. Sonrası hıçkırıklarla uyku..

***

Sabah ezanına uyandım. Abdestimi alıp giyinip kıldım. İçim huzur dolmuştu adeta. Duamıda yaptıktan sonra elime kuranımı aldım. Okumaya başladım. Bir cüz okuduktan sonra uyudum.

Öğlene doğru annemin seslenmesiyle uyandım.

"Hadi güzel kızım benim kalk...!"

"Anne daha erken..."

"Kızım kaç gündür okulada gitmiyorsun keman kursuna da zaten hadi Kalk da Gülsüm Ablanın bebeğini kutlayalım.."

"Aaa onu bebeği mi oldu?"

"Oldu ya kızım hadi aşağıda bişeyler atıştırda çıkalım"

"Tamam sultanım haydi geliyorum.."

Diyip abdestimi alıp giyindim. Mutfakta da bişeyler atıştırıp çıktık. En azından yakındı yani. On dakikanın ardından geldik. Hoşgeldin faslından sonra içeri geçtik ve miniğimiz ordaydı!

Allahım ne kadar şirin tatlı bişey! Kucağıma alarak öpdüm ve bir o kadar da mükemmel kokuyordu.

"Gülsüm abla Allah analı babalı büyütsün çok şirin bu.."

Diyip güldüm gerçekten ne kadar güzel masum tatlı. Maşallah..

"Amin inşallah kuzum darısı başınaa.."

Diyip güldü. Töbe töbe ya aman uyuz yavuzdan çocuk mu olur! Neyse ağlama Elif ağlama sırası değil! Diye geçiştirdim kendimi. Sonra annem Güldüm ablayı bize davet etti. O da kabul etti.

Sonra hep bir hazırlanıp çıktık evden. Bu küçük tatlı şeyin adıda Eymen. Onu kucağıma alıp yürümeye başladık zaten aramızda yaklaşık yedi ev falan var. Karşıdan lüx arabayla biri geldi ve bizim evin önünde durdu.

Kim olabilir tabiki benim uyuz yavuz! Bana bakıp gülümsedi. Sonra annemler içeri girdi bende yanına gittim.

"Ne var yine..?"

"Yakışmış..!"

Diyip Eymen nin yanaklarını sıktırdı. Töbe töbe ya sinir şey!

"Niye geldin..?"