Kemancı (KHS/1)✔️

30.Bölüm

Elif 'ten:

Heyecanla ve merakla doktorun ne diyeceğini bekliyorduk.

"İkizlerinizin Sağlıkları gayet yerinde fakat beslenememişler henüz on iki cm'ler.."

Dedi. İkiside henüz çok küçüktü. Sağlıklı olmaları Bu haber çok güzeldi fakat büyüyememiş olmaları ve küçücük olmaları üzülmeme sebep olmuştu. Doktor hanım elindeki reçeteye bir şeyler yazmaya başladı .

"Yavuz bey eşiniz dinlensin ve sağlıklı besinlerden bolca tüketsin. Bebekler gayet sağlıklı fakat bu durum eşiniz için aynı olmayabilir dikkatli olun ve yazdıklarıma uymaya çalışın."

"Tamam doktor hanım teşekkürler."

Dedi yavuz. Bende üzerimi düzeltip doktor hanımla vedalaşıp çıktık. Biraz üzülmüştüm. Minik olmalarına. Ama ilerleyen zamanlarda büyürdüler inşAllah. Hep birlikte arabaya binip apartman dairemize geçtik.

"Elifim bir daha beni asla bırakma.."

Dedi önümde eğilerek.

"İstesemde bırakamadım ki.."

Dedim o ise bu halime güldü. Ne kadar güzel gülüyordu öyle. Benim bu mutlu haberi Nisa ya ve ailelerimize de söylemeliyiz. Bunu Yavuza da söyleyince kabul etti fakat nerede toplanacağımıza karar veremedik. O yüzden şimdilik erteledik. Ama ben duramadım ve bu güzel haberi duyurmak istedim.

"Nisa canım nasılsın?"

"İyiyim kuzum döndün mü sen nasılsın asıl? Eniştem bebek nasıl?"

"Hepimiz gayet iyiyiz şükür. Nisa..?"

"Oh iyi şükür. Efendim?"

Meraklanmıştı. Acaba me tepki verecekti çok merak ediyordum.

"Üçüncüye teyze oluyorsun.."

Dedim ve telefonun diğer ucundan ufak mutluluk çığlığı duydum ve kıkırdadım. Sanırım çok mutlu olmuştu.

"Elif! Ciddi misin? Bu çok güzel bir haber! Tebrik ederim sizi. Allah sapasağlam doğmayı nasip etsin."

"İnşAllah canım. Neyse bir ara toplanır yemek yeriz hep beraber. "

Dedikten sonra vedalaşıp kapattık telefonu. Yavuz ise oğlumuzu çoktan uyutmuştu. Bense hala elim karnımda gülümsüyordum. Anne olmak ne kadar güzel bir duyguydu böyle. Tarifsiz bir mutluluk. Şuan içimde Yavuzdan ve benden iki canlı taşıyordum. Yavuz yanıma gelip oturdu.

"Hangi iyiğimin ya da hangi hayır duamın karşılığısın kadın..?"

Dedi güldüm. Herşey nasipti. Kaderdi. Uykum gelmeye başlamıştı. Esniyordum sürekli. Sonra Yavuza uyuyalım deyip odamıza geçtik. Ben pijamalarımı giyip aynada kendime baktım. Beş altı ay sonra bu halimden eser kalmayacaktı.

Çirkin olur muydum? Ya yavuz benden utanır tiksinirse? Korkuyordum ya beni bırakıp giderse. Böyle durumlardan çok korkuyordum. Daha fazla saçmalamayıp kendimi uykuya bıraktım.

Yavuz'dan :

Doktor hanımın kızım ve oğlum olacağını söyleyince çok mutlu oldum. Karımında benimde istediğim olmuştu. Nasıl mutlu olmuştum öyle. Sanki dünyalar benim olmuştu. Doktorun karım hakkında uyarıları telaşlanmama sebep olmuştu. Ona bir şey olması fikri bile beni mahvederken. Düşünmek bile istemiyordum.

Evimize geldiğimizde yarın çocuklarımız için alışveriş yapıp yeni evimizde Eymen'in odasını tekrar ayarlamak olacaktı. Ama önce sabahtan şirkete uğrayıp babama olanları anlatıp o kızı uzak tutmasını söyleyecektim.