Chapter 22

1.2K 34 8
                                        

CAITLYN'S POV

We actually got up early para makauwi agad sa bahay to get ready. Kuya Calvin let out a yawn. "I'm so damn tired for my first day of school. It's your fault, Heidianne. I don't have my beauty rest." Sabi niya. 

Binato ko yung throw pillow sa kanya. "Ang arte mo!" Sabi ko. 

Tumayo si Kuya Hale at hinarap kaming dalawa. "Let's eat breakfast quickly, okay? Medyo nagmamadali na kasi tayo e." Paalala ni Kuya Hale saamin. 

Nang makarating kami sa dining room, nadatnan namin sila Mom at Dad na nagsisimula na ring kumain. We greeted them before kami umupo sa tabi nila. "I heard you guys went to Tagaytay, did you enjoy yourselves?" Tanong ni Mom nang makaupo kami. 

Napaawang ang aking bibig sa sinabi niya. "I was about to tell you that, Mom. Dahil akala ko nakaligtaan namin na balitaan kayo ni Dad." Sagot ko. 

Mom smiled. "Don't worry, sweetie. Hale already told me last night kaya hindi na namin kayo ginulo kagabi." Sabi niya. 

Tinignan ko naman si Kuya Hale, nag-thumbs up siya. Dad put down his newspaper and glanced at Kuya Calvin, who was absorbed in his own world. "How about you, Sky? Do you honestly think that i would forget my card? Send it back to me immediately." Sabi niya. 

Nasamid bigla si Kuya Calvin sa kinakain niya bago siya sumagot. "Dad! I didn't use your credit card this time. Hale took it." Depensa niya. 

Kuya Hale handed the card to Dad. "Here, Dad. I only used my card when we booked a hotel room last night." Sabi niya. 

"Really? That's good to hear. Pero sana ginamit mo na lang yung card para di sana nabawasan allowance mo." Sabi ni Dad sa kanya.

Kuya Hale stood up, getting ready to leave. "It's okay, Dad. Marami naman akong extra money so you don't have to worry about it." Sabi niya.

Tumayo na rin ako at sinenyasan si Kuya Calvin na sumunod na rin para makaalis na kaming lahat. "We have to go na po, see you later!" Paalam ko.

___

Nang makarating kami sa university, every woman's gaze was fixed on my siblings. They were glaring at me as though I had taken them. Tinignan ko sila. They seem to be enjoying the compliments they've received because they are grinning from ear to ear. Napabuga ako ng hangin sa aking nakita.

I immediately raised my hand nang matanaw ko sila Joshua, kaagad silang lumapit saamin nang makita nila ako. I greeted them and introduced my siblings. "Your brothers are quite hot tho. Are they single?" Bulong ni Cristina saakin.

Sinamaan ko siya ng tingin. "No, they're not." Sabi ko.

"Now that i saw your siblings, it's clearly na ampon ka." Sabi naman ni Joshua.

I smiled at him, palihim na kinurot siya sa tagiliran that winced him in pain. "Shut the fxck up, Josh!" Sabi ko.

"Bunso, it looks like you have a ton of pals here. Nice meeting y'all!" Sabi ni Kuya Hale.

Napatawa ako. "I did. Do you need help sa paghanap ng room?" I asked.

Tumango siya. "Yea. Obviously, we're not familiar in this place." Sagot niya.

"We'll take you there, our class will start in an hour." Sabi ni Joshua.

Nang maihatid namin sila sa room, nagtungo na rin kami sa aming room. Joshua grabbed my wrist just as I was ready to set my bag down on my chair. I gave him a look. "Why? You need something?" I asked.

He smiled saka may binigay na mini paperbag, kinuha ko naman ito at tinignan. "Oh. I totally forgot about my skirt tho. But thank you, Josh." Sabi ko.

Pinitik niya ang noo ko, napadaing ako. "You owe me lunch, stupid." Sabi niya.

___

Natapos na ang klase namin, we were getting ready to leave. Nakatanggap rin ako ng text galing kay Kuya Hale na naghihintay sila sa parking lot. Nilapitan ako ni Joshua saka kinuha yung bag ko. "Let's go, I'll drive you home." Sabi niya.

Nagtaka ako sa sinabi niya. "Why would you drive me home? I'm with my siblings, right?" Sabi ko habang naglalakad kami palabas ng room.

Inakbayan niya ako. "How about we eat dinner together? Ang tagal natin di nagkita kaya." Sabi niya.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Shut up. You're acting strange today ha."

Nang matanaw ng paningin ko sila Kuya Hale, hinarap ko si Joshua. "Pwede mo na kong iwan, kasama ko naman sila pauwi." Sabi ko.

Umiling siya saka hinila ako palapit kila Kuya. Tinignan ko siya. "Mga bro, I'll take your sister out for dinner. Okay lang ba?" Tanong niya.

Nanlaki yung mata ko, siniko ko siya. "Anong sinasabi mo diyan? Umuwi ka na nga!" Sabi ko.

"Why? Dinner lang naman, atsaka na-miss rin kaya kita." Sabi niya.

I felt like I was blushing, so I covered my face. Nakakahiya sabihin sa harap ng mga kapatid ko 'yan, baka iba isipin nila. I heard Kuya Calvin's laugh. "Ah. You miss her? So, you're taking her on a date?" Natatawang tanong niya.

"To me, that sounds like a date as well. Should we leave her with Joshua and head home? That seems like the appropriate course of action."  Singit ni Kuya Hale.

"Kuya H—"

"Okay! We'll leave you two here, enjoy your lovely date. I'll tell our parents na gagabihin kayo ng uwi." Sabi ni Kuya Calvin.

"You don't have to, Sky. I already told Tito na lalabas kaming dalawa for dinner at ihahatid ko rin siya pagkatapos." Sabi ni Joshua.

Sinamaan ko ng tingin silang dalawa ni Kuya Hale. "Why won't you let me finish my word—"

Kuya Calvin cut me off again this time. "Shh. You don't have to worry, my baby bunso. It's all settled!" Sabi niya.

Nang makaalis ang mga kapatid ko ay tinignan ko si Joshua. "Happy? Hindi ka manlang umangal sa asaran nilang date?" Sabi ko.

Napahawak naman siya sa kanyang batok at ngumiti. "Why? It's just a joke lang naman, siguro iniisip mo na magd-date talaga tayo no? Chill." Asar niya. 

Napairap ako. "As if. Ang kapal naman ng mukha mo!" Sigaw ko. 

Narinig ko yung pagtawa niya habang naglalakad ako palayo, ilang beses niya akong tinatawag pero hindi ko siya nililingon. This man still had the audacity to utter those words! 

Destined to ReuniteTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon