Chapter 20

1.4K 40 9
                                    

CAITLYN'S POV

Maaga akong nakarating sa university, that's kind of a miracle. Pumasok ako sa room at umupo para mag-advance reading sa subject na pinasukan ko.

"Morning, Cait." Bati ni Juliana sakin nang makarating siya.

Iniangat ko ang tingin at nginitian siya. "Morning!" Bati ko pabalik.

Binaba niya ang kanyang bag at umupo sa tabi ko. "You came here early. That's odd." Sabi niya.

Napasimangot naman ako. "I just woke up early kaya maaga ako nakapasok. How 'bout you?" Tanong ko.

"I'm always earlier than you. Palagi lang kayong late ni Cristina." Sagot niya.

"Guys, i don't think we have class today. Professor Gaile told me that they're having a meeting right now about the upcoming University Week." Sabi ng aming class president.

"Whole day ba?" Tanong ng isa naming classmate.

Umiling naman yung class president namin. "Nope! Resume classes natin mamaya after lunch, update na lang ako." Sagot niya.

Tinignan ko si Juliana na nagreready ng lumabas. "When ang University Week?" Tanong ko.

Nagkibit balikat siya. "I don't know exactly. But, i think malaking preparation yung ginagawa nila ngayon for that event." Sagot niya.

"You think so?"

Tumango siya. "Imagine, cancel morning classes natin because of that meeting." Sabi niya.

Napatawa ako sa sinabi niya at kinuha yung bag ko. "Let's go to the nearest coffee shop, let's wait Cristina there." Sabi ko.

"Okay, I'll text her."

___

Nang makarating kami sa coffee shop, kinuha ko yung menu at binigay kay Juliana. "Order anything you want, it's on me." Sabi ko sa kanya.

Kinuha niya yung menu saakin at ngumiti. "Thanks." Sabi niya.

Napatingin kami pareho ni Juliana sa phone niyang nagr-ring, sinagot niya agad ito. "Hello?"

"I just saw your text, girl. I just woke up." Sabi ni Cristina sa kabilang linya.

"We're at the nearest coffee shop sa university. What time ka makakarating dito?" Tanong ko.

"Hmm. I don't know, it takes much time to prepare. Atsaka, Juliana told me that we don't have morning classes ngayon, right?" Tanong niya.

"Wala nga. But, we're expecting na you're getting ready kaya kami pumunta sa coffee shop para hintayin ka namin." Sagot ko.

"I'm still in the bed, tho. You guys come here na lang at my condo, I'll send you the address." Sabi niya.

"Not bad. Cook us something, baka makarating kami ng almost lunch time." Sabi ni Juliana.

We heard her groaned, napatawa kami pareho ni Juliana. "As you are all aware, I'm not very good at cooking. Just grab something to eat outside." Sabi niya.

"Alright, we'll head there once we have our orders. Goodbye!" Sabi ko then Juliana ended the call.

My mother's name appeared on the screen as my phone started ringing. "Oh. Mom's calling, be right back." Paalam ko kay Juliana.

"Hello, sweetie. Am i disturbing you?" Tanong niya sa kabilang linya.

Umiling ako. "No, mom. What is it? Do you need something po ba?" Tanong ko.

"Uhm, no. I'm just going to ask if you're free ngayon?"

"We have few hours vacant, mom. Mamayang after lunch pa yung class ko, why?"

"Can you go home right now? It's not emergency, btw." Sabi niya.

Sinilip ko si Juliana at sinipat ang oras. "Okay po! Hatid ko lang muna si Juliana sa condo ni Cristina before i go there." Paalam ko.

"Okay, ingat sa pag-drive. Love you!"

"Love you too, mom." Sabi ko then ended the call.

Nilapitan ko si Juliana, sakto rin naman dumating yung mga order namin. "Jul, hindi na ko makakapunta sa condo ni Cristina. Ihahatid na lang kita doon." Sabi ko.

"Oh, why?"

"Mom called me, something came up."

___

Nang makarating ako sa bahay ay kaagad akong pumasok habang hinahanap si Mommy. Naihatid ko na rin si Juliana sa condo ni Cristina, they'll update me later about the class mamayang hapon.

"Mom? Where are yo—"

I was about to finish my sentence when I noticed a pair of guys seated on the sofa, smiling at me. My eyes widened and gasped. "omg. Kuya?"

He flipped his blonde hair before spreading his arms, looking at me. "How's my little baby?" He asked.

Hindi ko na nasagot ang tanong niya, I hurried over to give them both a hug right away. "I miss you both!" Sabi ko.

They're my siblings named Sky Calvin and Charles Hale. "We miss you too, Heidianne. How are you?" Tanong ni Kuya Hale.

Nag-thumbs ako. "We're good. How's your life also in abroad?" Tanong ko sa kanilang dalawa.

"We're good also but palaging kaming nah-homesick. That's why we came home!" Sagot ni Kuya Calvin.

I gave them a signal to sit before ako magsalita. "So, hindi pa kayo graduate? How will you study?" Curious kong tanong.

Tumingin silang dalawa kay Mom. "Mom, you never told her about the exchange student program?" Tanong ni Kuya Hale.

"Exchange student program?"

Tumango si Kuya Calvin. "We applied. Pinili namin yung Philippines para makita pa rin namin kayo. Isn't that touching?" Tanong niya.

Napatampal ako sa aking noo. "Which college did you decide to attend?"

"Kung saan ka napasok." Sagot ni Kuya Calvin.

My eyes widened. "Are you serious?"

They both nodded. "Don't worry, makaka-graduate pa rin naman kami. However, we must attend that institution for one semester before returning in the meantime." 

Hinawakan naman ni Kuya Hale ang kamay ko. "Don't worry. We chose to participate in the exchange student program because we had discovered that SLU offered the best study resources."

"Pero 95% of our plan was to go home talaga." Pabirong sabi ni Kuya Calvin.

Napatawa ako. "You don't have to explain that much naman, mga kuya. Since you guys came home, where are my pasalubongs?" Tanong ko.

Kuya Calvin snapped his finger na para bang almost na niyang kalimutan yung hinihintay kong mga pasalubong. Kinuha nila yung mga maleta nila at binuksan, kung ano-ano nilalabas nilang gamit.

"We bought everything you like. Mabuti na lang nagkasya sa maleta namin dalawa, tell me kapag may hindi ka nagustuhan. We'll simply throw it away." Sabi ni Kuya Hale.

Umiling agad ako, lumapit ako at niyakap silang dalawa. "No need. I like them all, tysm mga kuya ko!" Sabi ko.

Destined to ReuniteTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon