Niby zwykły cover... [BaM]

Epilog

☆Nicole☆

20 minut. 20 cholernych minut czekamy na jakieś informacje o stanie zdrowia Katy. Leo cały zestresowany siedzi kolo mnie, a Charlie chodzi w kółko po korytarzu. Dlaczego oni nie chceli zrobić jej tej głupiej chemi. Muszę zapytać o to lekarza.

-Nicole?- za drzwi lekarzy wyszedł lekarz Katy. Jest w przestarzalym wieku, ale jest naprawę świetny.- zapraszam. Musimy porozmawiać.

Niepewnie wstałam z krzesła i podeszłam do Leo. Poslalam mu promienny uśmiech i weszłam do pokoju. Siadlam po drugiej stronie biurka i czekałam na wyjaśnienia.

- Twoja siostra jest w bardzo ciężkim stanie. Obecnie przebywa w śpiączce i nie wiadomo czy się obudzi.

-Jak to możliwe?

-Katy ostatnio nie dostawala chemi więc jej organizm był słabszy A białaczka przejęła kontrolę nad ciałem.

-właśnie, dlaczego katy nie dostała ostatniej chemi?

-Ponieważ ona nie chciała- po tych słowach zamarlam.

-J-jak to nie chciała?

-Ostatnia chemia sprawilaby, że włosy zaczęły by jej wypadać. Nie chciala tego.

Po tym wszystkim po prostu wstałam z krzesła i wyszłam z blada twarzą. Usiadłam Na krześle i zaczelam płakać. Momentalnie chłopcy znaleźli się koło mnie.

-Katy?- zapytał Leo ze łzami w oczach- co powiedział Ci lekarz?

-J-jest w śpiączce. N-nie wiadomo kiedy się o-obudzi.

-o Boże.- po tych słowach brunet opadł na ziemię i zaczął płakać. Charlie do niego podszedł i przytulil jak brata. Ja zaczęłam się modlić, żeby katy jak najszybciej się obudziła.

2 tygodnie później...
Katy nareszcie się obudziła. Po tych całych zdarzeniach rak jej przeszedł i jest wszystko w porządku. Właśnie siedze  u blondynki i pomagam sie jej spakowac.

-Masz wszystko?- zapytalam

-Raczej tak. I dziękuję doktorze za to że mnie Pan wyleczył.

-Katy to tylko i wyłącznie twoja zasługa. Gdybyś nie była taka silna nie udało by się.

-Jeszcze raz dziękuję i do widzenia.

-do widzenia.

- To jak siostra jedziemy do domu?- zapytalam gdy już staliśmy przed szpitalem.

-Jedziemy i nigdy nie wracamy do tego miejsca...