✔His Groofy Smile

1

Evelien Mulder

Samen met Lucas loop ik over het terrein heen. Het is raar dat zo'n groot feest op een best wel klein terrein is.

"Kijk Eef!" gilt Lucas en doet een raar dansje. Ik grinnik en loop dan naar hem toe. Lachend sla ik mijn arm om zijn schouder.

"Kijk, zo ben je een stuk leuker!" roept hij en knijpt in mijn wang. Ik kijk naar beneden en zucht even.

"Oh my god is dat Demi?!" Lucas rent weg en ik loop dan maar langzaam achter hem aan. Lucas is homo en mijn beste vriend. Hij is het tegenovergestelde van mij, eigenlijk de blije ik..

"Eefjee!" gilt Lucas. Ik ren naar hem toe. Meteen haalt hij zijn telefoon tevoorschijn.

"Ff Snappe!" roepen we en lachen. Lucas maakt een foto. Demi begint te zingen en Lucas begint hem helemaal te flippen. Ik grinnik even en beide genieten we van het festival

♫

"We kunnen net zo goed op de bank gaan zitten en een film kijken," mompel ik meer tegen mezelf dan tegen Lucas. De leukste artiesten zijn geweest en dit is gewoon niet mijn muziek soort. Lucas vindt het helemaal geweldig en gaat helemaal los.

"Nou, dan ga ik zelf maar," zeg ik en loop naar het huis. Het festival is precies voor mijn huis. Als ik uit mijn raam kijk, kan ik gewoon alles zien. Beter dan nu, al die mensen staan voor je neus!

"Ben thuis!" roep ik en plof naast Dylan op de bank.

"Hoe was het zussie?" Ik zucht even.

"Saai, leuk? Ik weet het niet echt." Dylan grinnikt.

"En Lucas is ook al naar huis?" Ik schud mijn hoofd.

"Die is nog vol op aan het feesten. Ik vond er geen klap meer aan. Alle leuke artiesten zijn geweest en het was mijn muziek gewoon niet..." Dylan knikt.

"Zoiets dacht ik al." Ik ga dicht tegen hem aan zitten en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

"Wat zit je dwars?" vraagt Dylan. Ik haal even mijn schouders op.

"Kom op zus, tell me."

"Niks. Het is niks." Dylan kijkt mij even aan en laat het er dan bij zitten. Hij zet Netflix op en klikt onze serie aan; Orange is the new black! Ik glimlach en pak het dekentje van de leuning. Het mag dan wel zomer zijn, maar toch houd ik van dit dekentje en bovendien is het lekker knus.

Na één aflevering voel ik mijn oogleden al zwaar worden. Ik ga lekker tegen Dylan aanliggen en sluit mijn ogen. Ik hoor Dylan nog iets zeggen, maar ik ben al te diep in slaap om het goed te kunnen horen.

♫

Ik word wakker van de muziek. Het festival is dus weer in volle gang. Ik zucht en draai mij om. Hoe kom ik eigenlijk in mijn bed? Ik kan mij niet herinneren hoe ik hier ben gekomen. Dylan, natuurlijk! Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje en check al mijn social media's. Nadat ik dat heb gedaan, hoor ik de bekende klanken van mijn favoriete nummer; Drag me Down. Ik open de gordijnen en ja hoor. Ik sla een hand voor mijn mond. Harry draait zich net naar mij om en glimlacht even. Dit kan niet waar zijn! Ik open het raam en begin net als de andere fans ook mee te gillen. Nu kijkt Liam ook mijn kant op. Hij glimlacht. Ik glimlach terug en dan schiet mij iets te binnen: ik sta nog in mijn pyjama! Ik laat mij op de vloer zakken en kruip naar mijn kast. Ik haal er een setje kleren uit, die Lucas had uitgezocht voor de tweede dag van het festival waar we toch niet heen gaan, en trek die aan. Vlug doe ik mijn haar en make-up en ga dan weer staan. De jongens zijn nu gestopt. Liam kijkt weer mijn kant op en zwaait. Louis kijkt nu ook en doet hetzelfde! Dit is gewoon een droom.

"Dylan!" roep ik. Hij komt mijn kamer binnen gestormd en ik zie de bezorgdheid op zijn gezicht.

"Sla me even."

"Wat?" verward kijkt hij mij aan.

"Doe nou!" Dylan zucht en geeft mij dan een zachte klap op mijn arm.

"Oké, ik slaap dus niet. Oh my god!" Ik begin als een idioot te glimlachen en te lachen. Niet begrijpend kijkt Dylan mij aan.

"One Direction is op het festival!" roep ik en ga staan. Ik begin naar de jongens te wijzen en zie nog net hoe Niall mijn kant op kijkt. Hij glimlacht. Ik voel dat ik begin te blozen. What the hell! Ik glimlach terug. De jongens lopen het podium af. Lekker dan, heb ik het allemaal gemist.

"Ze waren gewoon voor ons huis!" gil ik. Dylan begint te lachen.

"Je lijkt wel een klein kind voor iemand die volwassen wil zijn." Ik rol met mijn ogen. Hij grinnikt en loopt dan mijn kamer uit. Ik pak mijn telefoon en loop naar beneden waar ik voor mezelf een ontbijtje maak. Ik ga aan tafel zitten en begin met eten. Dylan komt ook de keuken binnen en steelt een broodje.

"Hé! Die is van mij!" roep ik en geef hem een speelse tik op zijn handen. Hij grinnikt even en loopt naar het aanrecht en maakt zelf een broodje. De bel gaat en ik blijf mooi rustig zitten.

"Fijn dat je open doet!" zegt Dylan en haast zich naar de deur. Doordat de tussen deur dicht zit kan ik niet zien wie er staat en ik kan het ook zeker niet horen. Dylan komt de keuken weer binnen met een glimlach van hier tot en met Tokio.

"Het is voor jou," zegt hij. Ik stop mijn telefoon in mijn zak en loop naar de deur.

No shit....!