✔His Groofy Smile

2

Dit hoofdstuk wordt Engels gesproken, maar ik schrijf alles in het Nederlands. Als er wel iets in het Nederlands wordt gezegd zal ik dat duidelijk aangeven.

Evelien Mulder

Alle jongens van One Direction staan voor mijn deur.

"Hi!" zegt Louis blij. Ik grinnik. Het accent van hem is echt cute!

"Or hey," zeg ik en kijk naar verlegen naar beneden. De jongens grinniken.

"We zagen je net voor het raam staan," zegt Harry.

"Je hebt een schattige pyjama," zegt Liam. Verlegen kijk ik naar beneden. De jongens beginnen nog harder te lachen.

"Maar wij vroegen ons af of je ons misschien de stad kan laten zien. Amsterdam is nog al groot namelijk," zegt Louis. Met open mond kijk ik hen aan.

"Serieus?" De jongens knikken.

"Ja natuurlijk! Moment." Ik loop naar binnen en pak de sleutels van de fietsen. Ik roep naar Dylan dat ik wegga en loop dan met de jongens naar de schuur.

"We hebben 4 fietsen, dus iemand moet een fiets met iemand delen," zeg ik.

"Ik wil de roze!" roept Louis als we in de schuur staan. Ik grinnik en deel de rest van de sleutels uit. Na even discussiëren, ga ik bij Liam achterop. Niall heeft de hele tijd nog geen woord gezet. Op mijn aanwijzingen fietsen we door Amsterdam heen. We fietsen langs alle toeristische plekjes. Onderweg halen we wat eten en gaan dan naar het Vondelpark.

"Ik vind het een wonder dat nog niemand jullie heeft herkend," zeg ik als we zitten.

"Nu je het zegt. Ik vind het best wel lekker zo," zegt Harry. Er gaat iemand zijn telefoon. Niall staat op en loopt een eindje weg.

"Is hij altijd zo stil?" vraag ik voorzichtig. De jongens kijken elkaar even aan en schudden dan hun hoofd.

"Hij heeft wat problemen met het management en Celine," zegt Liam zacht. Ik knik begrijpend. Soms lijkt mij hun leven echt zwaar klote. Mijn telefoon gaat ook. Snel neem ik op; mijn beltoon is best schamend!

"Met Evelien," zeg ik in het Nederlands.

"Evelien Maria Anna Mulder! Hoe durf je!" roept mijn moeder. Niet begrijpend kijk ik voor mij uit.

"Wat bedoelt u?" vraag ik zo beleefd mogelijk.

"Je kleren niet opruimen, je bed niet opmaken, je eten niet opeten en laten staan! Zo hebben we je niet opgevoed!"

"Je was er nooit!" roep ik terug.

"Hoe durf je! Je komt nu naar huis!" roept ze fel terug.

"Heb geen sleutel mee," zeg ik droog.

"Dylan komt je halen. Waar zit je?"

"Dat bespreek ik wel met hem!" zeg ik en hang op. Zuchtend kijk ik naar mijn telefoon en app Dylan dat ik in het vondelpark zit.

"Dat klonk niet best," zegt Louis, weer in het Engels.

"Het was mijn moeder," zucht ik. Niall is er ondertussen ook weer bij komen zitten.

"Je zegt het alsof ze de boze koningin is," zegt Niall.

"Misschien is ze dat ook? Ze is nooit thuis en ik doe altijd alles fout."

"En je vader?" vraagt Harry.

"Hetzelfde verhaal. Nu komt mijn broer eraan om mij te halen zodat ik al die rot klusjes kan doen."

"Als je gewoon een muziekje opzet, is het al een stuk leuker," zegt Liam

"Ja, als je van klassieke muziek houdt wel ja.." De jongens beginnen te lachen.

"Misschien kunnen we je helpen en dan laat je ons daarna de rest zien?" stelt Louis voor.

"Willen jullie dat doen?" vraag ik verbaasd.

"Ja, waarom niet?" vraagt Harry.

"Omdat jullie misschien betere dingen te doen hebben?"

"Nee hoor, we gaan je helpen!" We ruimen alles op en lopen naar de fietsen toe.

"Guys, ik moet terug naar het hotel. Stuff met Celine," zegt Niall. Allemaal knikken we.

"Neem mijn fiets maar mee," zeg ik en gooi hem de sleutel.

"Maar ik wil op de roze!" roept Louis.

"Jammer dan," zeg ik droog. We zwaaien naar Niall die de andere kant op fietst en zelf fietsen we naar huis. Ik app Dylan dat het niet meer nodig is om mij te komen halen. Als ik geen antwoord terug krijg, stop ik mijn telefoon weg en leg de jongens opnieuw uit hoe ze moeten fietsen.

♫

"En nu?" vraag ik als we klaar zijn met opruimen.

"Uhm geen idee," zegt Louis.

"Terug naar het hotel," zegt Liam die opkijkt van zijn telefoon. Niet begrijpend kijken wij hem aan. "Niall appte dat we van het Simon moeten komen. We moeten nog wat doen of zo." Ik knik.

"Hoe komen jullie daar?" vraag ik. De jongens halen hun schouders op.

"Eef!" Dylan komt de woonkamer binnen gelopen.

"Hey broer," zeg ik in het Nederlands.

"Ben je nog steeds met die gasten?" Ik knik.

"Maar of je ons naar hun hotel wilt brengen. Anders moet ik met vier fietsen terug."

"Natuurlijk!"

"We have a ride!" roep ik. De jongens lachen. Met zijn allen lopen we naar de auto. We stappen in en Dylan brengt ons naar het juiste hotel.

"Ik vond het heel gezellig!" zeg ik en geef de jongens één voor één een knuffel.

"Wij ook," zegt Louis blij. Ik grinnik.

"Overmorgen moeten wij weer terug, heb je zin in een sleepover?" vraagt Liam dan.

"Lijkt me leuk! Hoe laat moet ik hier zijn?"

"Negen uur morgen avond." Ik knik. Niall komt de lobby in gerend.

"Thank god je bent er nog!" roept hij en loopt naar mij toe. Vragend kijk ik hem aan. Hij houdt de sleutel omhoog en ik begin te lachen. Natuurlijk, Niall was hier heen gekomen op mijn fiets.

"Thanks," zeg ik. Ik neem afscheid van de jongens en fiets dan terug naar huis.