✔His Groofy Smile

33

"J-je bent z-zwanger?" vraagt Niall dan. Ik knik.
"Dat kan niet! We deden het veilig!" roept Niall. Zijn handen gaan naar zijn haar waar hij hard aan trekt. Shit! Zo heb ik Niall nog nooit gezien. Hij staat op en begint heen en weer te lopen door de kamer.
"Please zeg iets," zeg ik zacht.

"Wat wil je dat ik zeg?" schreeuwt hij.

"Weet ik veel! Wat je er van vindt?!" roep ik terug. 

"Ik weet niet wat ik er van vindt Evelien! Je bent fucking zwanger!" Wild beweegt hij met zijn armen. Hij wil dit echt niet. Wat hij al vanmorgen zij....

"Ik ben zo Terug," zegt Niall. Hij pakt zijn telefoon en loopt dan naar de gang. Nog voor ik hem tegen kan houden hoor ik de deur dicht vallen. Ik begraaf mijn gezicht in mijn handen en als snel komen de tranen. Straks gaat Niall bij mij weg en dan zit ik met dat kind....

"Wat is er met jou aan de hand?" Ik kijk op en zie Louis staan. Ik begin nog harder te huilen. Louis komt naast mij zitten en trekt mij in een knuffel.

"Ik ben zwanger en nu is Niall weg," snik ik.

"Heeft hij je gedumpt?" Ik haal mijn schouders op.

"Hij liep naar buiten. Hij was zo boos. Zo heb ik hem echt nog nooit gezien." Ik veeg mijn tranen weg en haal diep adem.

"Zal ik aan Harry vragen of die Niall wilt gaan zoeken?" Ik schud mijn hoofd. Verbaasd kijkt Louis mij aan. 

"Hij loopt niet zomaar weg. Laat hem gewoon." Ik sta op en loop naar boven, waar ik mezelf in bed laat vallen en opnieuw begin te huilen. Ik ben zwanger en Niall wil geen kinderen. Fijn, dit maakt een relatie echt sterk! Not. 

~

"Evelien?" Ik schrik wakker en hoor voetstappen op de trap. Ik zucht en sluit mijn ogen weer. 

"Evelien.." Ik draai mij om en kijk recht in het gezicht van Niall. Zijn ogen zijn rood en zo te zien heeft hij ook gehuild. 

"Het spijt me! Ik had nooit zo weg mogen gaan." Niall laat zich op zijn knieën voor het bed vallen en hij begraaft zijn gezicht in zijn handen. Zachtjes hoor ik hem snikken. Ik laat mij uit bed zakken en ga voor hem zitten. Even twijfel ik en sla dan toch mijn armen om hem heen. 

"Het spijt me zo, Eef," snikt hij. Ik wil zeggen dat het goed is, maar dat is het niet. Het is op dit moment alles behalve goed, al klinkt dat toch wat dramatisch. Niall laat mij los en kijkt mij dan aan. 

"Ik kan niet wachten om de baby in mijn armen te hebben," zegt hij dan zacht. Niet begrijpend kijk ik hem aan. 

"Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Ik was in shock. We zijn nog zo jong en ik heb de band. Een baby paste niet in mijn leven, tot ik er goed over nadacht. Een kleine jij of een kleine ik. Zo'n kleine baby. Onze baby. Ik zag moeders in het park met hun kinderen en ik kon het mij niet voorstellen om er geen deel van te zijn. Ik houd van je Evelien en we komen hier wel uit. Wat iedereen ook gaat vinden. Ik zal je nooit alleen laten." Ik glimlach. Niall veegt voorzichtig de tranen onder mijn ogen vandaan. Ik kruip bij Niall op schoot en sla mijn armen stevig om hem heen. Niall doet hetzelfde en zo zitten we in stilte. 

"I love you, Niall," fluister ik. 

"i love you to," fluistert Niall en drukt een kus op mijn wang. "Maar even serieus hé, hoe kan dat nou? Het condoom zat volgens mij gewoon goed."

"Niall!" roep ik verbaasd en sla hem speels op zijn borst. "Je verpest het moment," grinnik ik als hij mij niet begrijpend aankijkt. 

"Nou en. Het is wel zo."Ik knik. 

"Het is gebeurt. Over negen maanden hebben we een kleintje, onze baby." Niall knikt en glimlacht. Beide gaan we op het bed zitten en dan wordt er op de deur geklopt. 

"Binnen!" roepen Niall en ik tegelijkertijd en beginnen te lachen. De deur gaat open en Louis kijkt ons bezorgd aan. 

"Alles oké?" vraagt hij. Ik kijk naar Niall en knik dan. 

"Nou, dan ben ik bang dat ik dat moet verpesten," zegt hij serieus. Ik kijk van Louis naar Niall en weer terug naar Louis. 

"Vertel op," zegt Niall.  

"Nou....."