✔His Groofy Smile

36

Evelien Mulder

Ik kijk opzij naar Niall. Het is nu drie uur in de nacht en ik kan gewoon niet slapen. Ik ben moe, maar het lukt gewoon niet om te slapen. Niall daar in tegen slaapt als een roosje. Hij slaapt wel schattig. Zijn haar ligt plat op zijn voorhoofd en zijn mond staat een beetje open. 

Ik schrik van de deur die zachtjes open gaat. 

"Uncle Niall?" Het is Theo. 

"Die slaapt." Theo komt de kamer binnen gelopen met een knuffel in zijn hand. 

"Ik niet slapen." Theo gaapt even en wijst dan grinnikend naar Niall.

"Wil je bij ons slapen?" Theo knikt. Ik til hem over Niall heen en leg hem dan tussen Niall en mij in. Theo legt zijn hoofdje tegen mij aan en valt al snel in slaap. Ik glimlach en aai even over zijn haar heen. Ik kan niet wachten om mijn kinderen tussen ons in te hebben liggen als ze niet kunnen slapen. En met die gedachte val ik zelf dan ook in slaap. 

~

"Babe, wake up." Slaperig open ik mijn ogen en zie Niall naast mij liggen al helemaal aangekleed en wel. 

"Waar is Theo?" vraag ik meteen. 

"Beneden." Ik knik en kruip tegen Niall aan. 

"Hoe laat is het?" 

"Half 12," grinnikt Niall. Ik zucht en sluit mijn ogen weer. 

"Harry belde net met de vraag of we naar huis kwamen. Ze krijgen morgen hun baby al en ze willen dat wij er ook bij zijn." Serieus? Alweer... 

"Dit is ons weekend," zeg ik zacht. 

"I know babe, maar het zijn wel mijn beste vrienden." Oké, daar heeft hij een punt, maar ik wete niet of ik Louis al wil zien. Hij heeft er wel deels voor gezorgd dat ik nu zwanger ben en van een tweeling nog wel! 

"Hoe laat krijgen ze hun kind?" 

"Om twee uur in de middag."

"Hoe laat kunnen we hier dan weg om op tijd te zijn?" Niall grinnikt. 

"Drie uur van te voren. Dan zijn we sowieso op tijd." 

"Dan gaan we morgen om elf uur naar huis." 

"Ik zal het doorgeven." Ik knik. 

~

De dag is veel te snel voor bij gevlogen. We hebben nu nog een uur en ik ben eerlijk gezegd doodop. Op internet stond dat het bij de zwangerschap hoort, maar het is wel vervelend. Ik ging om negen uur mijn bed in en werd om half tien wakker gemaakt door Niall. Nog ben ik moe. 

"We zijn er," haalt Niall mij uit mijn gedachtes. Ik glimlach even en stap dan uit. We lopen naar binnen en alles is helemaal versierd met slingers en dingetjes. 

"Eindelijk jullie zijn er! We dachten al dat jullie te laat zouden komen!" roept Cheryl en vliegt ons om de hals. 

"Harry en Louis zijn helemaal door het dolle heen en het is niet uit te houden," zegt ze dramatisch. 

"Gelukkig zijn we er nu," zeg ik en glimlach. We gaan zitten op de banken en Harry komt aan met champange. Hij wil mij ook een glas geven, maar ik schud mijn hoofd. 

"Zwangere vrouwen drinken niet en ik zeker niet," zeg ik met een kleine glimlach. 

"O ja, vergeten.." Ik grinnik. De bel gaat. Louis en Harry rennen allebei naar de deur en komen even later met teleurgestelde gezichten terug. 

"Het is mijn moeder maar," zucht Louis. 

"Maar je moeder," zegt Johanna en schud dan grinnikend haar hoofd. Heel de familie Tomlinson komt binnen gelopen, gevolgd door Anne en Gemma. Iedereen gaat zitten. Louis loopt te ijsberen en Harry is bezig om zich zelf dronken te zuipen. Lekkere eerste indruk zal hij maken... De bel gaat opnieuw. Louis en Harry kijken elkaar even aan en lopen dan naar de voordeur. Niet veel later komen ze terug en heeft Harry een baby vast. Achter hen loopt een vrouw die wat andere spulletjes vast heeft. 

"Dit is Darcy Louise Tomlinson-Styles," zegt Harry en laat ons de baby zien. 

"Wat is ze schattig!" zegt Anne blij. Ze gaat naast Harry staan en aait over haar hoofdje. Louis gaat schuin achter Harry staan en legt zijn kind op de schouder van Harry. Trots kijken ze allebei naar hun kindje. Ik glimlach en krijg de tranen in mijn ogen. Zal Niall straks ook zo trots kijken als wij onze kindjes in onze armen hebben? Ik sta op en loop naar de keuken. Als ik nog langer naar die twee zou moeten kijken, zou ik huilen uitbarsten. Het is een combinatie van de hormonen, vermoeidheid en blijheid. Ik ben blij voor Harry en Louis, maar ik ben ook enorm jaloers. Zij hebben niet negen maanden hoeven wachten. 

"Alles oké?" Ik draai mij om en zie Cheryl staan. 

"Ja, gewoon een beetje emotioneel," zucht ik. Cheryl wilt naar mij toe lopen om mij te knuffel, maar ik houd haar tegen. 

"Ik heb geen zin om hier een potje te gaan janken." Cheryl grinnikt en trekt mij toch in een knuffel. Al snel voel ik de tranen opkomen en ik laat ze gewon lopen. 

"Stomme hormonen," fluister ik. Cheryl begint te lachen en veegt dan mijn tranen weg. 

"Het komt wel goed. Voor je het weet heb jij je kindje ook vast."

"Maak er maar twee van."

"Krijg je ene tweeling?!" roept ze blij. Ik knik en glimlach. 

"Wat leuk! Heb je al namen bedachten? En krijgt het Niall zijn achternaam?" Ik grinnik en schud mijn hoofd. 

"Geen idee, ik hoop het." 

"Wat doen jullie nou hier?" Ik draai mij om en zie Niall en Liam staan. 

"Gewoon, beetje praten." Cheryl loopt naar Liam toe en trekt hem de keuken uit. Niall kijkt mij bezorgd aan. 

"Alles goed?" vraagt hij voorzichtig. 

"Ja, niks aan de hand." Niall glimlacht even. 

"Ik hou van je, Evelien."

"Ik hou ook van jou Niall." Ik glimlach en druk dan zijn lippen kort op die van mij.