✔His Groofy Smile

17

"Guys, we moeten gaan!" roep ik en sta zenuwachtig voor de deur heen en weer. Het is een dag voor 538 Live XXL en vandaag gaan we de hele show een keer doorlopen. De jongens komen aangerend en we lopen meteen naar buiten. We stappen in de auto en rijden weg. Ik parkeer de auto achter de Ziggo Dome. Met zijn allen lopen we naar binnen. Ik geef Niall nog snel een kus voor ik naar de kleedkamer van Sharon loop. 

"Hello!" roep ik blij en ga op de bank zitten. We hebben 1 kleedkamer met 21 mensen en het is al lekker druk. 

"Hi!" zegt Sharon. Ik glimlach. 

"Wij moeten voor One Direction," zegt Sharon dan. 

"Nice. Kunnen wij de show ook kijken?" vraag ik. 

"Ja, in de gezamenlijke ruimte," zegt een random gast. Ik knik. 

"Iemand een idee waar de kleedkamer van One Direction is?" vraag ik. 

"Ja, aan het einde van de gang rechts."

"Thanks!"

"Over een half uur terug!" Ik knik, sta op en ren naar de kleedkamer van de jongens. Zonder aan te kloppen storm ik naar binnen en bots tegen Harry op. 

"Hi!" zeg ik droog en hij begint te lachen. 

"Niall is er niet," zegt Louis. 

"Waar is hij dan?" Ik ga op de bank zitten en kijk naar Louis. 

"Hij kreeg een telefoontje van Greg. Hij liep de kleedkamer uit om buiten te gaan bellen." Ik knik. 

"Ik moet voor jullie," zeg ik dan random. 

"Nice. Ben je al zenuwachtig?" vraagt Liam. 

"Nah een beetje, maar dat wordt nog wel erger," zeg ik lachend. De jongens lachen. Niall komt naar binnen en hij kijkt niet echt blij. 

"Wat is er aan de hand?" vraagt Harry. Hij is mij net voor. 

"Mijn moeder is ziek en mijn vader is er niet. Greg en Denise hebben ook geen tijd..."

"Je kan niet naar huis," zegt Liam. 

"Dat weet ik," snauwt Niall. Wow, zo heb ik hem nog nooit gezien. Hij kijkt mijn kant op en zijn gezicht betrekt. 

"Misschien kan je na het concert naar huis," zegt Louis voorzichtig. Ik knik en sta op. 

"Ik moet weer terug naar Sharon," zeg ik en loop de kleedkamer uit. Langzaam loop ik terug naar de kleedkamer van Team Sharon en ga weer op de bank zitten. 

"Omkleden!" wordt er door iemand geroepen. We kleden ons om in onze danskleding en lopen dan naar de zaal. We gaan, net als de andere artiesten, op de stoelen zitten in de zaal en wachten tot er iemand komt die ons gaat vertellen wat we moeten doen. Na dat dat is verteld, gaat iedereen weer naar achteren en gaan de eerste artiesten op. Als vierde moeten wij op. We gaan klaar staan aan de zijkant van het podium. Als we het teken krijgen, lopen we op en de muziek begint te spelen. We doen het eerste nummer en dan komt het tweede nummer. We doen de draai en ik voel al dat het fout gaat. Ik zet mijn voet neer en zak er meteen door heen. Tranen staan in mijn ogen. 

"Stop!" roept iemand. 

"Gaat het?" vraagt een meisje naast mij, Serena heet ze volgens mij. 

"Ja, het gaat," zeg ik zacht en sta op. 

"Kan je nog dansen?" vraagt Sharon. 

"Ik weet het niet," zeg ik zacht en kijk naar beneden. 

"Eef!" Ik kijk op en zie Niall het podium op komen rennen. 

"Ik neem haar wel mee naar de EHBO," zegt hij en slaat zijn arm om mij heen. Ik hink het podium af. Als we het podium af zijn, tilt Niall mij op en ik verga van de pijn. 

"Waar zit het?" vraagt Niall. 

"Mijn knie." Ik pak Niall zijn shirt vast en knijp hem helemaal fijn. De tranen lopen nu over mijn wangen. 

"We gaan naar het ziekenhuis," zegt Niall vast besloten en begint sneller te lopen. Hij zet mij neer aan de bijrijderskant en ik doe mijn gordel vast. Niall stapt ook in en rijd dan weg. Bij het ziekenhuis parkeert Niall de auto en tilt mij weer op. 

"Het doet pijn," snik ik. Niall knikt. 

"Alles komt goed," zegt hij en loopt naar binnen. Meteen komt er een zuster naar ons toe gelopen. Niall legt alles uit en dan zegt ze dat we haar moeten volgen. 

"Leg haar hier maar neer," zegt ze en Niall legt mij neer op een bed. Ze sluit mij aan de apparatuur vast en pakt dan een klembord vast. 

"Dus je hebt je knie verdraaid tijdens het dansen?" vraagt ze. 

"Ja, en het doet heel veel pijn en ik kan er niet op lopen," zeg ik zacht. Ze knikt en schrijft wat op. 

"Ik zal met een arts overleggen. Ik ben zo bij jullie terug." Ze legt het klembord weer weg en verlaat de kamer. Niall gaat naast het bed zitten en ik pak zijn hand. 

"Al die weken gedanst voor niks," zeg ik zacht. 

"Zo moet je niet denken. Misschien is het wel niks en moet je vandaag alleen goed rusten en kan je morgen weer mee doen." Ik knik. Nog geen half uur later komt de zuster weer binnen. 

"We gaan wat foto's maken en wat testjes doen," zegt ze en maakt het bed los. 

"Meneer, ik moet u verzoeken hier te blijven," zegt de zuster. Ik kijk naar Niall en schud mijn hoofd. 

"Hij moet mee," zeg ik lichtelijk gestrest. 

"We zijn zo terug," zegt ze zuster en rijd het bed weg. We gaan een kamertje binnen waar ze wat foto's maken en mij weer terug rijden. Er komt een andere dokter binnen . 

"Mevrouw Mulder?" Ik knik.

"uw knie is gekneusd. Ik heb gehoord dat u morgen moet dansen?"  Ik knik. 

"Ik raad het af om het te doen. Het kan uitlopen tot een erge knie blessure."

"En als ik morgen wel mee ga dansen?"

"Dan zou ik goed rust nemen en een brace dragen als ik u was." Ik knik. 

"Bedankt." De man loopt weg en de zuster haalt mij los van alle apparaten. 

"U mag naar huis," zegt ze dan. 

"Bedankt." Niall tilt mij weer op en zo gaan we terug naar 538. 

"En?" vraagt Serena zodra we het gebouw binnen lopen. 

"Ik doe morgen mee en vandaag mag ik er niet op lopen," zeg ik. 

"Wat fijn!" Ik knik. Niall loopt door naar de kleedkamer van de jongens en daar zet hij mij op bed neer. 

"Je gaat morgen toch mee doen?" vraagt Niall dan. 

"Ja, ik kan het team niet alleen laten."

"Je moet ook aan jezelf denken. Volgens de dokter kan het leiden tot een erge knie blessure. Daar kan je voor altijd last van hebben!"

"Ja kan. Niall, ik heb hier zo hard voor gewerkt. Ik kan dit niet zomaar loslaten."Niall zucht even. 

"Laten we het gewoon aan kijken. Als jij denkt dat je morgen mee kan doen, doe je mee." Ik knik instemmend. Niall komt naast mij zitten en drukt een kus op mijn wang. 

"Morgen wordt hoe dan ook geweldig," zeg ik.