✔His Groofy Smile

46

"Wat doe je hier?" vraagt Harry. 

"Liam ligt in het ziekenhuis," zegt Louis zacht. Ik bekijk hem van top tot teen. Hij ziet er niet uit. Zijn haar hangt langs zijn gezicht, overal vuile vlekken en dan die wallen. Hij lijkt net een zwerver! Eigenlijk heb ik wel een beetje medelijden met hem, een heel klein beetje dan.

"Ja en? Je laat maanden niets van je horen en nu sta je hier opeens? Wat denk je hoe Liam zal reageren als hij bij bewustzijn zou zijn?" Louis haalt onverschillig zijn schouders op.

"Wat jij hebt geflikt kan echt niet," zegt Cheryl. Ik kijk naar Niall die Darcy beschermend tegen zich aan drukt. Louis doet een stap naar voren. 

"Waag het niet om een stap verder te zetten," zeg ik meteen. Louis kijkt mij vuil aan. Ik negeer zijn blik en kijk naar Harry. Je kan duidelijk zien dat hij heel boos is op Louis. 

"Ik wil dat je gaat," zegt Cheryl. 

"Dat kan je niet maken," zegt Louis. 

"Dat kan ik wel. Na alles wat je Evelien, Dracy, Niall, Harry én Liam hebt aangedaan, kan je het niet maken om hier te zijn."

"Ik heb Liam niks gedaan!" roept Louis verontwaardigd.

"Jawel! Je was een vriend van hem. Nu ben je niets meer. Liam vertelde nog dat hij zo baalde dat jij dit allemaal deed. Hij dacht dat jullie echte vrienden waren." Louis slaat zijn ogen neer en zucht even. 

"Het spijt me, oké? Ik wist niet wat ik deed. Als ik zo terug kijk snap ik niet waarom. Misschien dat ik jaloers was op Evelien en Niall. Ze hebben het perfecte leventje samen."

"Dat jij hebt verpest," onderbreek ik hem. "Je hebt mijn kind vermoord, mijn andere kind ontvoert. Je hebt mij in mijn arm gesneden. Dat doe je niet omdat je jaloers bent." Louis zucht. 

"Ik kan het allemaal uitleggen," zegt hij dan. 

"Doe dat dan verdomme en kom niet met een excuus!" Louis schrikt even van mijn geschreeuw, maar herstelt zich snel. 

"Vertel maar," zegt Harry dan. Allemaal kijken we afwachtend naar Louis. Hij zucht even en begint dan met vertellen. 

"De moeder van Evelien belde mij op en vertelde dat ze het niet eens was met haar keuzes en dat ze er iets aan wilde gaan doen. Ik stelde voor om wel te gaan helpen en ze vroeg dus ook of ik haar op de hoogte wilde houden en dat deed ik. Ik vertelde haar alles en ze wilde dus ook dat ik alles overhoop zou gooien. In het begin vond ik het raar. Ik wilde er niet aan mee doen. Ik weet ook niet meer wat er voor heeft gezorgd dat ik het wel heb gedaan, maar ik weet wel dat ik er enorme spijt van hem. Ik draaide volledig door. Na dat Darcy weer terug bij jullie was, heb ik iemand opgezocht. Ik ben daar heen gegaan en heb alles uitgelegd. Hij is mij gaan helpen en op de een of andere manier was ik onder hypnose of zo. Het is allemaal erg ingewikkeld om uit te leggen, maar het spijt me. Dit had nooit mogen gebeuren." Iedereen is stil. Harry kijkt naar mij en dan naar Niall. Dat mijn moeder dit allemaal geflikt heeft, mede dankzij Louis ook. 

"Ik weet niet of ik het je kan vergeven," zeg ik zacht. 

"Dat vraag ik ook helemaal niet van je. Ik snap het als je mij uitkotst en mij nooit meer wilt zien, maar ik moest dit gewoon even vertellen. Toen ik hoorde dat Liam in het ziekenhuis lag, wist ik dat ik terug moest komen." Louis kijkt naar Harry en dan naar Liam. Hij draait zich om en loopt dan de kamer uit. Ik zie Harry aarzelen, maar hij gaat dan toch achter hem aan. 

"Wat moeten we hier mee," zucht ik en ga op een stoel zitten. 

"Niks. Nog niks. We moeten ons focussen op de toekomst. Liam die beter gaat worden en jij die een heel mooi kindje op de wereld zal zetten," zegt Cheryl.