Ms. Mahirap Meets Mr. Mayaman

chapter 32 answer

Michael's pov

"I'm sorry kuya"

Nagising ako sa pagkakatulog ko dahil sa boses ni Jane inilibot ko ang bahay pero Hindi ko siya.

Makita lumabas ako at nakitang paandarin na niya ang sasakyan agad kong kinuha ang Susi ng.

Sasakyan ko may kutob kasi ako na alam niya nasaan si Courtney.

"Kuya 5:30 am Pa lang saan ka pupunta?"

Nagising ko pala si Chloe niyakap ko siya and Pat her head and kiss her forehead.

"I'll be back nandiyan naman ang mga yaya natin they will take care of you baby"

Dali-dali akong nag drive ang layo pala ng pinuntahan ni Jane 2 hours ang byahe teka rest house.

Ito ng kaibigan niya? Sinundan ko siya papasok ng rest house ng Hindi niya nalalaman hangang sa.

Nakita ko na ang hinahanap ko COURTNEY.

Courtney's pov

7:30 am

"Guys breakfast na"

Sigaw ni KC kahit na ilang lingo na ako nandito wala Pa rin ako sa mood Hindi ko Pa kasi.

Nakakalimutan si Michael and I can't never forget him.

"Hay! Nako ang layo ng rest house at kailangan ko pa mag ingat para Hindi ako makita ni kuya"

Nag pantig ang tenga ko sa sinabi ni Jane kamusta na kaya si Michael? Kumakain ba siya?

"Michael"

Hindi ko sinasadya lumabas iyon sa bibig ko narinig nilang lahat kaya biglang natahimik.

"Guys Kain na tayo"

*Sigh* pagkatapos namin kumain as usual nasa beach na naman kaming lahat.

"COURTNEY!"

halos gumuho ang Mundo ko ng marinig ko ang tinig ni Michael niyakap niya ako.

"Anong ginagawa mo dito? Paano mo nalaman na nandito ako"

Tumulo na naman ang mga luha ko at hindi ko mapigilang maiyak.

"Sinundan ko si Jane hangang sa makarating siya dito"

Tinignan ko si Jane at parang na gu-guilty siya Hindi nalang ako nagsalita.

"Courtney please bumalik ka na saakin"

Alam ko magiging mahaba na naman ang usapan namin kaya buti Pa kaming dalawa lang ang.

Mag-usap.

"Sige pagbibigyan kita doon tayo sa loob mag usap"

Ayoko na kasi madamay Pa ang barkada dahil malaki na ang naitulong nila saakin.

"Courtney please bumalik ka na saakin"

Sa totoo lang mahal ko Pa rin si Michael Hindi naman nawala iyon eh kahit kaunti ang.

Problema nga lang ay si Amanda.

"Papaano si Amanda diba ikakasal kayo?"

Pag-iniisip ko si Michael at Amanda ikakasal parang pinag sakluban ako ng langit at lupa.

"She called off the wedding"

0_0

Hindi ako makapaniwala si Amanda? susuko? Ano kayang dahilan pero teka baka.

Nagsisinungaling lang saakin si Michael.

"Michael please sabihin mo saakin ang totoo at huwag kang mag sisinungaling saakin please at kung totoo man ang sinasabi mo anong dahilan para ma called off ni Amanda ang kasal?"

Baka kasi nag-sisinungaling lang saakin si Michael para bumalik ako sa kaniya.

"Hindi na mahalaga iyon totoo ang sinasabi ko Maniwala ka minnie"

Niyakap ako ni Michael at pakiramdam ko nag-sasabi siya ng totoo.

"Mahal Kita Michael"

Bigla nalang lumabas sa bibig ko ang salita mahal ko si Michael ngayong wala na sa landas.

Namin si Amanda.

"I love you too minnie in fact wil you marry me?"

Kung kanina ang lungkot ko napalitan agad iyon ng kasiyahan sino ba ako para.

Humindi sa isang Michael Hyeon.

"Yes I will marry you"

Kinarga niya ako at hinalikan sa labi I miss his kiss so much ngayon mag sasama na kami.

Walang ng hahadlang saamin lumabas na kami at binalita sa barkada ang nangyari.

"Congrats guys!"

Iyan ang sinasabi nilang lahat ang saya ng araw na Ito para saamin ni Michael.

"I love you Minnie"

"I love you too Mickey"