The Virgin Mary [Edelbario Series#1]

KABANATA 13

Warning SPG:

Hindi ko alam kong saan niya ako dadalhin dahil hindi ko mabasa ang ekspresyon ng mukha nito.

Hindi ko magawang magsalita o kausapin sya dahil kita mula sa mata nito ang galit at sakit.

Sobrang higpit ng hawak ko saking sling bag habang nakatuon ang tingin sa mini stereo ng kotse niya. Pano ko nga ba sya kakausapin kong kanina pa sya mura ng mura sa galit. Nagbuga ako ng hangin tsaka binaling ang tingin sa labas ng bintana.

"She broke my heart again at hindi ko matanggap. Fuck!" Mura niya ulit tsaka ako lumingon.

Nanginig narin ang magkabila kong tuhod sa takot. Para syang tigre na hindi pa pinapakain at nagwawala.

"Why all girls acting like this. I can't find whats wrong with Venus if i can't find whats wrong with me. I gave her my everything and its not even enough for her? Fuck!" Mura niya ulit kaya yumuko ako sa takot. Nasasaktan sya at ramdam na ramdam ko iyon. Pano ko nga ba sasabihin sa kanya ito? Pano ko sasabihin ang buong katotohanan. Ayaw kong manghimasok pero gumugulo parin sa isip ko ang narinig ko kahapon mula kay Venus.

Ilang sandali lang ay tumahimik sya tsaka ko narinig ang iilang buntong hininga nito. Humalukip-kip ako tsaka niyakap ang sarili sa lamig.

"Im sorry Mary." Agad akong lumingon sa kanya na may bahid na takot.

Tinititigan niya ako dahil sa pag yakap saking sarili. Inihinto niya ang kotse sa gilid tsaka binaling ang tingin sakin saglit.

Umambag sya sa upoan tsaka may kinuhang jacket mula sa likuran ng driver seat. Lumapit sya sakin tsaka isinuot sakin ang jacket na kulay blue na may malaking check sa harap.

NIKE! bulong ko sa sarili.

"Im sorry.... just i need someone to talk can you join me?" Nagbuga ako ng hininga tsaka tumango sa tanong niya. Sinimulan niya ulit paandarin ang kotse tska binaling ang tingin sa harap. Bakit nga ba ako sumama ngayon? Sa pangalawang beses ay napa Oo niya ako.

Hindi ko narin naramdaman ang lamig dahil sa kapal ng jacket na suot ko. Amoy na amoy ko pa ang pabango na galing dito at hinihila ako  pa'antok.

"Kumain ka na ba?" Tanong niyang nag-alala kaya lumingon ako saglit.

"Hindi pa," Sagot ko sa mahinang boses kaya kumunot ang noo niya.

"You are at the bar then hindi ka manlang kumain?"Taas kilay niya kaya napakagat ako sa ibaba kong labi.

"Hindi ako umiinom ng alak. Sinama lang ako ng mga kaibigan ko." Sagot ko sa iritang tono. Bahagya syang natawa.

"I can cooked, what do you want to eat?" Nanlaki ang mata ko sa tanong niya. Ibig niyang sabihin? "It's already midnight at wala naring bukas na restaurant ngayon. I'll take you home."

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko kaya napapikit ako saglit. Dadalhin niya ako sa bahay niya at iyon ay pinagtatakha ko. Ma mi'meet ko ang parents niya pag ganon.

"Nakakahiya po sir." Pormal kong sagot kaya lumingon sya sakin.

"Please stop calling me 'Sir'. I want you to call my name, Mary. Can you do that?" Hamon niya sakin na ikinatikhim ko.

"Sige Matteo." Pabulong kong saad.

"I cant hear you. Can you repeat it once?" Nang-aasar niyang usal. Nagbuntong hininga ako tsaka sya hinarap na may ngiting plastik.

"Oo na Matteo." bulyaw ko rason kong bakit ko narinig ang munti niyang tawa.

"Nice, thanks Mary.'' Natatawa niyang sabi. Napangiti ako tsaka ibinalik ang tingin sa labas ng bintana.