The Virgin Mary [Edelbario Series#1]

KABANATA 14

Hanggang ngayon ay titig na titig parin sya sakin. Hindi ko magawang tumingin sa kanyang mata dahil sa naiilang ako pagkatapos ng nangyari.

Nakabihis narin ako.

Nasa kabilang sofa sya habang nakatitig sakin ng diretso. Hindi ko kayang tignan sya pabalik dahil sa kahihiyan. Nilalaru-an ko ang magkabila kong kamay habang nakayuko.

"I dont meant it. I'm sorry for what happen, Mary. Please forgive me." Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko tska sya tinignan pabalik sa mata.

"Kalimutan na natin iyon. Pasensya narin." Sabi ko tsaka yumuko ulit. Narinig ko ulit ang munti niyang buntong hininga.

"I dont know what I did. I just cant control myself. Im a boy and every girls knows what boy is it." Nakagat ko ang labi ko ulit sa kahihiyan. Sobrang nag-iinit ang mag kabila kong pisnge dahil sa nangyari.

Ang lalaki ay nagpa-kalalake lamang .Hindi iyon maiiwasan lalo na't hihilahin sila sa huwisyo at usbok ng kanilang damdamin. Maging kami rin namang mga babae ay kahinaan namin ang ganoong bagay. Kaya siguro may iilan naring sumuko at literal na ibinigay ang bandila na dapat pinoprotektahan hanggat hindi pa kasal.

Napagpasyahan kong umuwi dahil mag aalas tres emedya narin. Hinatid ako ni Matteo sa Bar na walang imikan. Gamit ko parin ang jacket niya habang niyayakap ko ang aking sarili. Hindi kami nag-uusap maging sa byahe.

Nang makarating kami sa bar ay inihinto niya ang kotse sa parking area tsaka ako lumingon sa kanya.

"Salamat / Thankyou." Sabay naming dalawa kaya napahigpit ang hawak ko sa jacket na suot ko.

Nag-iwas sya ng tingin sakin tsaka binaling ang tingin sa manebela na hawak niya.

"Are you angry Mary?" Umiling ako agad sa tanong niya.

"Hindi.. Hindi ako galit sayo. Bakit naman ako magagalit?" Ngumiti ako pagkatapos sabihin iyon. Gusto kong tapakan ang kahihiyan na bumabalot sakin ngayon.

"I hope were still friends, after what happen lately." Saad niya tsaka ako tinignan sa mata. "I want to be your friend Mary, and im glad if you ." Tumango ako sa sinabi niya. Bakit hindi? Gusto ko rin syang maging kaibigan.

Alam kong pareho kaming naiilang sa nangyari kanina kaya walang masama kong makikipagkaibigan ako sa isang tulad niya.

"Oo naman!" Masaya kong ani kaya nakita ko ulit ang mga ngiti niya.

"You have my word, Mary. This is will be the very sweet night, and i cant ask for more on that. Thank you for accepting my apology through out and in." Seryoso niyang saad sakin sabay hawak niya sa balikat ko. Sinundan ko ang kamay niya na namamahinga saking balikat.

Sweet night? Hindi ko alam pero para akong kiniliti sa katagang iyon. Parang may gustong tumulak sakin na layuan si Matteo at hindi ko rin alam kong bakit naiisip ko iyon.

Pasok na ako sa loob." Iba ko sa usapan tska niya binitawan ang balikat ko.

"Hatid na kita sa loob," Anyaya niya kaya umiling ako agad.

"Huwag na Matteo. Okay na ako dito." Saad ko tsaka dali-daling tinanggal ang seatbelt. Narinig ko ang buntong hininga nya tsaka ko sya tinignan na may ngiti. "Salamat sa pagkain. Sobrang sarap mong mag luto." Huli kong sabi tska sya tinalikuran at bumaba agad sa kotse.

Naramdaman ko pang hindi pa niya pina'paandar ang kotse kaya lumingon ako saglit. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko ng mahuli ko syang nakatitig sakin mula dito. Napahigpit ang hawak ko saking dibdib tsaka ako kumaway bilang palisan ng kaba.