N'OLUR GİTME

▪3▪

Kapının kulpunu sıktım. Açmak ile açmamak arasında kalmıştım.

İrademe yenik düşüp kolu çevirdim. Düşündüğümün aksine uyuyordu.. Hemde öyle masum uyuyordu ki..

Ne diyordum yaa ben? Ne masumu?

Yandaki koltuğa oturdum. Bir süre izledim. Hafif dökülmüş kumral saçlarına..
Yeşil gözlerini örten göz kapaklarına ve uzun kirpiklerine..

Yakışıklıydı..
Hasta olamayacak kadar yakışıklı..

Komodinin üzerinde kitap vardı. Eğilip baktığımda çizgiroman olduğunu gördüm.
Demek çizgiroman seviyordu..
Bende çok severdim çizgiroman. Hatta evde bir sürü vardı.
Boşuna asosyal olmadık değil mi?

Yaz boyu burda olacağıma göre, ona bendeki çizgiromanları getirebilirdim. Belki bana alışırdı ve ters de davranmazdı..

Biçimli kaşları çatıldı. Sonra minik bir inilti çıktı dudaklarından. Sanırım hala biraz da olsa ağrısı vardı. Yeşil gözlerini araladı ve benim kahvelerime dikti.

Bir süre anlam veremeyerek baktı. Sanırım ilaçlar ve serumlar sersemletmişti.

"Su.."

Hemen odada su şişesi aradım.

Bulduğumda hızlı adımlarla gittim ve suyu aldım.

Kapağını açtım. Elimi ensesine koydum ve yavaşça kaldırıp, suyu dudaklarına götürdüm. Birkaç yudum içtiğinde, başını yavaşça yastığa bıraktım.

" İyi misin?" diye sorduğumda, kaşlarını çattı.

" Şu sorundan nefret ediyorum! Sence nasıl görünüyorum ordan? Çok mu iyiyim sence?!"

Sıçradım. Çünkü bağırarak konuşmuştu. Aslında alışkındım yüksek sesle konuşulmaya. Bağırıp çağırılmaya..

" Ü-üzgünüm ben.. Yani sadece.."

" Tamam uzatma. Sadece ses çıkarma yeter"

Sandalyeye oturdum.

Sonra tekrar çizgiromanı gördüm ve konuşmaya başladım.

"Demek çizgiroman seviyorsun? Bende çok severim biliyor musun? İstersen yarın getirebilirim.."

Bakışlarını çizgiromana çevirdi.

"Artık ilgimi çekmiyor" dediğinde, numara yaptığını hissettim. Sırf benden istemiş olmamak için..