N'OLUR GİTME

▪16▪

Kurduğum alarm çaldığında, gözlerimi hızla açıp yataktan atladım ve banyoya yürüdüm. Bugün yine gidecektim görmeye Uzay'ı..

4 hafta.. Yaklaşık 1 aydır görmüyorum onu..
Özlüyorum..

Hemen duşa girdim ve kendimi ılık suyla rahatlatıp çıktım. Saçlarım hafif nemliyken, üzerime mor şortu ve beyaz tişörtü geçirdim ve aynanın karşısına geçip saçlarımı kuruttum bir güzel.

Yandan ördüm ve serbest bıraktım ördüğüm kısmı. Adından siyah spor ayakkabılarımı giydim ve çantamı sırtıma atıp evden çıktım. Adımlarım hızlıydı.

Cesurdum sanki. 1 aylık özlem bana cesaret aşılamıştı. Belki de görünürdüm ona. Ne diyeceğini umursamadan sarardım kollarımı boynuna. Belki affederdi. Belki anlardı o da beni. Onu, onun için bıraktığımı anlardı. Ona anlatırım aşkımı. Gerçi nasıl anlatacağım ki? Ona olan aşkımı anlatabilecek kelimeleri yan yana nasıl getirirdim?

Onun o sonsuz vazgeçiş, ne kadar yakar ki canını? Kulaklarını dolduran o eşsiz nota seslerini ne kadar işitebilirdin ki en fazla? Ölü umutlar unutmak isteyen sakat hayaller, kalbine bomba gibi düştüğünde mi yayılır tüm uzuvlarına? Esir olan pişmanlık mı kurtarırdı kaybolan vicdanını? Pişmanlık mı yenerdi vicdanı, vicdan mı yenerdi pişmanlığı?

Yürüdüm.. Geçtim sokakları hızla taksi maksi uğraşmadan koşarcasına yürüdüm.
Öylesine bir özlem büyümüştü ki kalbimin orta yerinde, artık başka bişey düşünemez olmuştum. Öyle özlemiştim ki onu.. Anca bu kadar olurdu bir özlem..

Hastaneye yaklaştığımda, ne kadar yorulmuş olsam da, yürüdüm. Hastanenin bahçesine girdiğimde, etraf kalabalıktı. İçimde oluşan sıkıntıyı boşverip içeri doğru yürüdüm. Merdivenleri üçer beşer tırmandım. Odasına gitmem içim koridordan geçmem gerekiyordu.

Koridoru geçerken, yoğun bakım odalarının camlarından içeri baktım. Az sonra gördüğüm manzarayla ayaklarım çivilenmişçesine olduğu yerde durakaldı.
Başımdan aşağı litrelerce kaynar su dökülmüş gibi hissettim. Cama doğru yaklaştım o olduğuna inanmak istemiyordum.

Yatıyordu.. Öylece uzanıyordu orda. Gözlerimden yaşlar süzülürken, yutkundum.

Benim yüzümden dedim içimden. Benim yüzümden bu halde. Elimi cama uzattım.
Bunun gerçek olmasını istemiyordum ama gerçek gün yüzü gibi ortadaydı. Bir hıçkırık fırladı dudaklarımın arasından. Elimi kapattım ağzıma. Sesim çıkmasın istedim. Belki duyar da üzülür diye..