N'OLUR GİTME

▪12▪

Sabah uyandığımda saat 8'di. Yorganı ayağımla itekleyip kalktım. Pijamamın düşen belini yukarı çektim ve aynadan kendime baktım. Hafif dağınık saçlarım, morarmış göz altlarım ile pandadan farksızdım.

Esneyip aşağı indiğimde, babam kahvaltı yapıyordu. Mutfaktan çıkarken babamın sesiyle durdum.

"Hadi kahvaltı edelim hastaneye gideceğim"

Başımı olumsuz anlamda salladım.

" Bende gideceğim zaten. Hastanede Uzay'la yaparım "

Babam ciddi bir konuşmanın başlangıcı olarak, öksürdü.

"Şöyle otur bakalım"

Gözlerimi devirdim ve karşısındaki sandalyeye oturdum.

Babam bir süre bana baktı ve sonra konuştu.

"Uzay'la aranızda ne var?"

Şaşkınlıkla tükürüğümü yuttum ve öksürdüm. Sonra kendimi toplayıp babama ciddi ciddi baktım. Bunca şeyden sonra bir de beni sorguya mı çekiyordu?

"Hiçbir şey yok. " dedim sert bir sesle.

" İyi. Olmasın da. " dediğinde güldüm. Babam deliymişim gibi bakarken, yüzüme ciddi ifade takınıp konuştum.

"Eskiden sana olmayan sevgililerimden bahsederdim hiç umrunda olmazdı. Şimdi neden bunu sorgular oldun?" Dediğimde, ciddi ciddi baktı gözüme.

"Bu farklı. Uzay hasta bir çocuk ve yorgun. Hem bedenen, hemde ruhen...." derken sözünü kestim. Burda oturmuş da bana Uzay'ı anlatıyordu.

"Ben onun nasıl bir psikolojide olduğunu biliyorum baba.. Bana burda nutuk atmana hiç gerek yok. Ve biz Uzay'la arkadaşız. Hem sen bunca şeyden sonra nasıl gelip de bana bunların hesabını sorarsın aklım almıyor."

Babam elini masaya vurduğunda sıçradım.

"Umrumda olan sen değilsin! Umrumda olan Uzay. Anladın mı? Ne halt yersen ye. Ama, ondan uzak dur!"

Gözlerim ağlamak için yanarken, ben kendimi sıktım.

"Umrunda olmadığım zaten apaçık ortada olan bir gerçek! Aman emin ol Uzay'ı senden çok seviyorum. Sana paylaşmadığı şeyleri bana anlattı o. Bizim aramızdaki ilişki senin sandığın gibi basit bir şey değil!"
Yüzüme tiksinircesine baktı ve mutfaktan çıktı. Bense arkasından bakakaldım.