▪14▪

906 45 4
                                    

Dolabın yanında ağlıyordum hala. Koluma değen elle, başımı kaldırdım. Karşımda, yorgun bakışlı Uzay vardı. Kolumu tutup kaldırdı. Bir elimi avucunun içine aldı ve dudaklarına bastırdı.

Sonra da beni kollarının arasına aldı. Yorgun olmasına rağmen beni sarıp sarmalıyordu. Bu hareketi dolu dolu olan gözlerimi daha da yaşarttı.

Kollarının arasından çıktım. Ani bir düşünceyle verdiğim mantıklı kararı açıklamak istedim. Gözlerine bakamadan konuştum.

"Ben gideyim Uzay. Sana da rahatsızlık verdim üzgünüm. Söz, bundan sonra aile meselelerime seni karıştırmayacağım. Hatta belki daha az görüşürüz.. Belki de hiç görüşmeyiz.. Benim gibi birisi zaten sana dost olmazdı, ben güvenilmez ve bişey hak etmez bir kızım.. Görüyorsun, babam bile beni sevmiyor. Sen neden sevesin ya da güvenesin değil mi?"

Gözlerimi sildim ve yüzümeki alaycı gülümsemeyle koltuktaki çantamı uzandım. Kolumdaki elle, bakışlarımı kaldırıp gözlerine çevirdim. Şaşkın bir ifade vardı.

" Ne diyorsun sen Gece? Ne demek oluyor bütün bunlar?" diye sordu. Şaşkınlığı sesine yansımıştı. Sesimin titremesine izin vermeden konuştum.

" Duydun işte. Artık görüşmeyelim olur mu? Çünkü ben seni yoruyorum. Çünkü ben seni üzüyorum. Sen hastasın. Dinlenmeye, sessizliğe ihtiyacın var ama ben yanındayken öyle değilsin. Bibirimizi kandırmayalım. Sana iyi gelmiyorum ben. Hoşçakal.."

Yüzüne bakmadan çıktım odadan. Çünkü küçücük bir bakışıyla, gitme deyişiyle kalakalacaktım oracıkta. Merdivenleri inerken, Uzay'ın bağırma sesini duyduğumda babama lanet ettim. Böyle bir adam olmasına, annemi öldürmesine.. Sevdiğim adamla arama girmesine.
Herşeye.

Gözyaşlarım sicim gibi akıp yere damlarken, adımlarım hızlıydı. Kaçarcasına çıktığım hastaneden, sahile gittim. Uzay'ın o sesi hala kulağımdaydı.. Hani gitmeyecektin?! diye bağırıyordu..

Bir banka oturdum. Düşüncelerim mahvediyordu beni.
Babamın tavrı, Uzay'a olan hislerim..
Yorulmuştum. Robot değildim ki ben. İnsanım.
Kırılabiliyorum. Üzülebiliyorum. Ve hatta ağlıyorum.
Elimin tersiyle sildiğim gözyaşlarımın yerine sürekli yenisi ekleniyordu.

N'OLUR GİTME Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin