UZAY'IN AĞZINDAN
Gece öylece dışarı çıkıp gittiğinden beri deli gibi endişeleniyordum. Başına bir şey gelebilirdi. Daha yeni tanıdığım aptal bir kız olsa da, gece gece tek başına sokakta kalmazdı.
Odadan çıktım. Belki Yarkın doktorun arkadaşlarını bulursam, onlardan numarasını alır ve arardım.
Merdivenleri ağır ağır indim. Koridoru döndüğümde, olduğum yerde durdum. Bir hareketlilik vardı. Herkes bağırıyordu ve koşuşturuyordu.
Etraf ana baba günüydü resmen.
En sonunda aralarından birisinin sesini duydum. Deli gibi bağırıyordu.
" YARKIN BEYİ ARAYIN!! ÇABUK!"
Bu da neydi böyle?! Yarkın beyin adı neden her cümlede geçiyordu?
Hastalığımın el verdiği kadar koştum ve yanlarına gittim.
Birisini tuttum ve çevirdim.
" Ne oluyor burda?!"
Doktor senin ne işin var burda der gibi baktı ve sonra konuştu.
"Yarkın beyin kızı! Yolda baygın bulunmuş ve durumu kötü. Sokak gaspçıları tarafından tacize uğramış deniyor"
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. Az önce odada yaşananlar gözümün önünden geçip gitti.
Senin gibi yaşamaktan korkan birisi için çenemi yoramam.. deyişi geldi aklıma. Çıkıp gidişi.
Benim yüzümden!
LANET OLSUN!
Boktan hastalık yine engel olmuştu. Ona dokunmuşlardı! Ona zarar vermişlerdi.
Eğer hasta olmasaydım belki peşinden gider ve onu kurtarırdım. Dokunmalarına engel olurdum!
Lanet olsu kim bilir ne kadar çaresiz hisseti. Ne kadar çığlık atıp bağırdı, yardım istedi!
" ALLAH KAHRETSİN!"
Duvara yasladım ve kendimi aşağı kaydırdım.
Nefesim daralmaya başladığında, bayılmamak için direndim.
Çünkü eğer bu kanser bir kez daha bir şeyi benden alırsa, kaldıramazdım.
Derin derin nefes almaya çalıştım ama, aldığım nefes boğazımda kalıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
N'OLUR GİTME
ChickLit"Bir şey soracağım.." "Sor" "Bu sabah ölüm haberimle uyansan ne yaparsın?" "Tekrar uyurum.." " Vay be.." " Ve bir daha uyanmam"
