Jupiter's Heart (ON HOLD)

Chapter 7

*Heart's POV

We're back to school, I'm inside the classroom with Neptune looking at the window. The weather is rainy 7:30 na pero madami pading wala sa school. Hindi naman kasi lahat may kotse.

"Hala ang lakas talaga ng ulan Hearty may bagyo ba?"

Nakatingin si Neptune sa bintana ng room. Wala din si Nathan ngayon, nagtataka nga ako kasi may kotse naman yun.

"Siguro. Asan si Nathan?"

Umupo si Neptune sa tabi ko sabay alis nya ng hood ng jacket nya. Saglit lang nakatanggap sya ng text mula kay Nathan.

"Anong sabi?"

"Wala raw pasok ngayon. Kakadeclare lang. Ano ba yan! Sana kanina pa sila nag announce! Magpapasundo nanaman ako kay kuya Jong."

May bagyo nga, kasi tumunog yung speaker sa room namin. Announcement na canceled ang pasok all levels.

"Hearty nag text si Kuya Jong nasa parking lot na daw sya. Sabay na lang tayo uwi?"

Wala naman akong kasama sa bahay pag uuwi ako. Yung kambal siguradong nasa internet cafe yun pag canceled and klase. Nakakahiya din namang tumambay kina Neptune.

"Hindi ok lang, mauna ka na. Pupunta pa kasi akong mall may bibilhin ako."

"Sigurado ka?"

"Yup. Ingat ka!"

I wave my hand at her as she headed towards the parking lot. So mag cocommute ako ngayon? Ang kaso wala akong payong.

Napatingin ako sa hawak kong paper bag, yung coat ni Jerome. Bukas ko na lang to isasauli sa kanya. Sa ngayon since wala akong payong eto muna payong ko. Hahaha! Kinuha ko yung coat at itinakip ko sa ulo sabay takbo papunta sa gate. Good thing is our school got a waiting shed, dito na lang ako maghihintay ng bus.
I was alone standing in the waiting shed and I extended my hand and feel the rain drops on my skin. Is it weird if I tell you I love days like this? When the clouds are dark and gray and the sky is crying, cooling the earth's warm ground I think it's one of the most beautiful things in this world. It's a beautiful sadness, if there is such thing.

"You love rain that much?"

Napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang gulat! Bigla ka banamang makarinig ng boses sa likuran mo!

"Jerome damn it! You love sneaking around that much?"

Tumawa lang sya sabay lagay nya ng dalawang kamay nya sa bulsa nya.

"Not really, I just love to see you startled 'cause you give this cute expression where your mouth forms an "o" and your eyes goes like this. Like a puffer fish. Hahaha! "

At dinemonstrate nya pa sa akin yung pag laki ng mata ko! Hinampas ko sa kanya yung hawak kong paper bag habang tumatawa sya. He smiled as he put his hood on. He's still wearing the school uniform and he has his black jacket on and I think it's cute.