The power of true love

Hoofdstuk 19

Andy pov
Ik heb me overslapen deze morgen dus ik rijd nu zo snel als ik kan naar het commissariaat. Onze chef is wel een toffe pé, maar als we te laat komen kan hij nogal chagrijnig uit de hoek komen. Ik parkeer snel de auto en loop door de gangen. "Andy! Net op tijd!" zegt Patrick. Ik steek snel mijn hand op en stap de bureauruimte binnen. Al goed dat ik me thuis al had omgekleed. Ik smijt mijn zak met mijn spullen in de kleedkamer en ga snel naar de vergaderzaal. Iedereen staart me aan en Tine schud haar hoofd terwijl ze me glimlachend aankijkt. "Wat? Ik ben toch op tijd!" zeg ik snel. Ik neem een tas koffie en ga naast Tine zitten. "Hoe komt dat je te laat bent?" vraagt Floor. "Mijn wekker is niet afgelopen denk ik. Of ik heb hem afgedrukt en ben terug in slaap gevallen." zucht ik. Robin, Obi en Eric lachen. "Wat moeten wij doen vandaag?" vraag ik aan Tine. "Wij moeten papierwerk doen, Eric en Brigitte werken nog verder aan hun zaak, Robin en Femke moeten ook papierwerk doen in afwachting van een oproep en dan ons Floortje en Obi mogen natuurlijk alweer op patrouille!" zucht ze. "Alweer? Wij gebben gisteren in de voormiddag ook papierwerk moeten doen!" zegt Floor. "Ja, dat is waar!" antwoord Obi. De chef komt binnen. "Bon mannekes, aan het werk! Iedereen weet wat hij moet doen vandaag." commandeert hij. Tine en ik staan op en slenteren naar onze bureau. "Met een lach op jullie gezicht zal het veel sneller gaan!" lacht de chef. We ploffen neer in onze bureaustoel en ik start de computer op. Omdat Obi en Floor gisteren zo goed hebben doorgewerkt, valt het voor ons mee. Al bij al zullen we, als we goed doorwerken, een tweetal uurtjes nodig hebben als we het werk verdelen. "Nog is bedankt dat ik mocht komen eten gisteren he!" fluister ik zodat Eric en Brigitte en Femke en Robin het niet horen. "Jij bedankt voor de leuke geschenken, en voor je heerlijke gezelschap natuurlijk!" fluistert ze glimlachend terug. Ze wil een pen nemen die op tafel ligt maar ik neem haar hand vast. Ze kijkt me verbaasd aan en knikt naar de plek waar Eric en Brigitte en Robin en Femke zitten. Ik wrijf met mijn hand over haar hand en laat het vervolgens weer los. Ze glimlacht en begint op te schrijven. Als Tine een verlegen glimlachje geeft, dan is ze op haar schattigst. Ze wil dan glimlachen maar doet haar hoofd een beetje naar beneden zodat je het niet zou kunnen zien, maar natuurlijk zie je het wel nog! Ik grinnik en begin ook maar eens aan mijn werk. Plots staan Eric en Brigitte snel recht en wandelen ze de ruimte uit. "We zien jullie straks!" roept Eric nog snel. Ook Femke en Robin verlaten het kantoor. Ik ben alleen met Tine nu. Patrick zit op zijn vertrouwde plaats aan het onthaal en de chef heeft zich weer in zijn bureau opgesloten. Ik sta recht en loop naar de keuken. Ik wenk Tine met mijn vinger. Gelukkig ziet ze het en komt ze ook naar de vergaderzaal. Ik ga aan het koffiezetapparaat staan en vul twee tassen. Tine komt de refter binnen en sluit de deur achter haar.

Ze komt achter mij staan en neemt een slok van haar koffie. We staren elkaar in de ogen en zonder dat ik het besef zijn Tines lippen opeens nog maar ettelijke centimeters van de mijne verwijderd. Net toen ik haar een kus wou geven gaat de deur open. "Awel, is het gezellig?" zegt Patrick serieus. Ik kijk zenuwachtig naar Tine. "Even een koffietje tussen het werk door, dat moet kunnen he Patrick." lacht Tine gemaakt. "Allee vooruit dan!" zegt Patrick lachend. Hij schenkt zichzelf ook koffie in en gaat weer naar zijn plek. "Pfff, dat was even een stressmomentje!" zucht ik terwijl ik met mijn handen over mijn gezicht wrijf. Tine knikt en staart me aan. "Patrick heeft niets door hoor!" zeg ik. "Dat weet ik nog zo zeker niet! Gisterenavond in de kleedkamer vroeg Brigitte ook al waarom ik jou niet uitnodigde voor een etentje bij mij thuis. Dat had ik natuurlijk al lang gevraagd maar het feit dat Brigitte die opmerking gaf dan heeft ze waarschijnlijk al wel het een en ander door. Daarom denk ik dat ze ons vanaf nu extra in het oog zal gaan houden..." zegt Tine. "Kunnen we het dan niet beter eerlijk vertellen tegen de rest? Even korte pijn en we zijn ervan af!" zeg ik. "Dat is misschien inderdaad wel het beste... Maar dan moeten we eerst langs..de chef!" slikt Tine. Ik geef Tine een kus op haar voorhoofd. "Dat lukt ons wel! Met jouw charmes en mijn overtuigingskracht gaat hij meteen akkoord zijn!" zeg ik. Tine moet lachen om die opmerking. "Zullen we straks als de rest naar huis is nog even naar de chef gaan?" vraagt ze. Ik knik terwijl ik mijn laatste slok koffie drink. "Maar nu eerst werken..." zucht ik. We gaan aan onze bureau zitten en beginnen te werken. Na een klein uurtje zijn we al goed opgeschoten met het werk. Brigitte komt binnen en achter haar volgt Eric die een man stevig vasthoudt. "Ga daar maar binnen!" zegt Brigitte boos. Eric duwt de man op de stoel in de verhoorkamer en maakt zijn boeien los. Tine steekt haar duimen op naar Brigitte wanneer ze de deur sluit. Ze lacht en gaat zitten. Tine en ik werken ijverig door. Opeens horen we hoe Eric kwaad met zijn vuist op de tafel slaat. Tine kijkt me aan en schiet in de lach. "Dat werkt toch altijd he, laten zien dat je kwaad bent!" lacht ze. We werken weer verder.