The power of true love

Hoofdstuk 30 (Andy)

Morgen trouwen Tine en ik, dat betekent dat we vandaag onze vrijgezellen hebben. Rafaël hebben we vanmorgen bij goede vrienden van ons afgezet. Ze brengen hem morgenvroeg naar het huis van mijn ouders, waar ik deze nacht zal slapen. Tine en ik hebben deze week een weekje voor onszelf. We zitten momenteel aan tafel te genieten van een stevige lunch. "Wat wil je graag doen vandaag?" vraag ik. Tine veegt snel wat choco van haar gezicht. "Gewoon wat relaxen in de zetel. Vanavond wordt al een zware dag!" reageert ze.

Na een rustige namiddag maken Tine en ik ons klaar voor onze vrijgezellenavond, iets wat we zelf niet georganiseerd hebben maar wat opgelegd wordt door onze vrienden. Een vrijgezellen dat is een traditie bij een trouw. Een huwelijk zonder vrijgezellen is geen echt huwelijk. Allemaal argumenten die aangehaald werden om ons van een vrijgezellenavond te overtuigen. Uiteindelijk hebben we dan maar toegegeven. Onze vrienden kennende hadden ze anders toch iets in elkaar gestoken en ons daarna verplicht om met hen mee te komen. "Om hoe laat moet je klaar zijn?" vraag ik wanneer Tine uit de badkamer komt. "Ze kunnen hier elk moment zijn!" reageert ze. Haar woorden zijn nog niet koud of de bel weergalmt al door het huis. "Kan jij open doen schat? Ik moet mijn schoenen nog aandoen." Ik knik en open daarna de voordeur. Een hele groep vrouwen begroeten me enthousiast. "Ah Andytje, is ons Tine klaar voor een geweldige avond!" begint Floor. "Ik vermoed van wel, maar anders moet je het haar zelf eens vragen he." zeg ik lachend terwijl ik teken doe dat ze binnen mogen komen. Het lijkt wel een losgelaten bende wanneer ze Tine in de woonkamer aantreffen. Iedereen begroet haar en spontaan ontstaat er heel wat gelach en gepraat. "Klaar om je door ons te laten leiden?" vraagt Lena opgewekt. "Ik denk het. Maar het wordt toch plezant he? Geen dingen dat ik niet graag doe?" reageer Tine. "Moh, je kent ons toch!" antwoord Femke lachend. "Ja, juist daarom..."

"Alé kom we vertrekken voor we niets meer kunnen doen!" onderbreekt Brigitte. Iedereen reageert enthousiast en begint zich geleidelijk aan naar de deur te begeven. Tine komt op me af en geeft me nog een lange, intense kus. "Amuseer je vanavond en beloof me dat je me nog sms't en wees voorzichtig!" fluistert ze zacht. "Tuurlijk sms ik nog! Je weet toch dat ik niet zonder je kan." reageer ik en opnieuw druk ik mijn lippen op de hare. "Seg tortelduifjes, morgen krijg je nog genoeg tijd om elkaar te kussen hoor!" roept Floor plagerig. Tine en ik kijken haar lachend aan. "Ik kom zo!" antwoord Tine. De dames verlaten de woning terwijl Tine nog even bij mij blijft staan. "Wees voorzichtig he schat!" fluister ik nog terwijl ik zachtjes met mijn hand over haar wang wrijf. Ze knikt en kust me nog een laatste keer voor ze met de andere vrouwen verdwijnt.

Ik maak me uiteindelijk ook maar klaar om naar mijn vrijgezellenavond te vertrekken. We hebben hier een eindje verderop afgesproken en omdat het echt niet ver is van ons huis beslis ik om te voet te gaan. Ik stuur Tine nog een sms'je om te zeggen dat ik ook vertrek vooraleer ik de deur achter me dicht trek. Niet veel later zie ik Eric, Nils, Obi, Patrick, Roger (de commissaris), Robin, Mark en nog een aantal andere vrienden in de verte opduiken. "Yo!" roep ik enthousiast wanneer ik hen vervoeg. Nog enthousiaster dan ik, begroet de bende me terug. Ik voel me redelijk op mijn gemak bij mijn vrienden. Ze weten heel goed wat ze wel en niet mogen doen en ik heb hen gewaarschuwd dat ik zou weggaan als ze toch niet naar mij luisteren. Mijn vrienden kennen mij goed genoeg om te weten dat ik meen wat ik zeg en ik hoop dus dat mijn waarschuwing ervoor zorgt dat ze het rustig gaan houden. Samen wachten we nog op de rest van ons gezelschap voor we de avond inzetten. Zoals te verwachten was duiken we het ene café na het andere in. Ik ben met bier begonnen, maar omdat ik niet met een kater voor het altaar wil staan ben ik ondertussen al overgestapt op frisdrank. Het was dik tegen de zin van een aantal van mijn vrienden, maar ook zonder alcohol kan je plezier maken en dat zal ik vanavond zeker en vast bewijzen. Tussen de caféspelen, het drinken en praten door sms ik af en toe naar Tine zodat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Ook bij haar gaat de avond er zonder alcohol aan toe. Blijkbaar heeft ze serieus haar best moeten doen om haar vriendinnen daarvan te overtuigen, maar ik ben blij dat het gelukt is. Gelukkig is Tine een volhouder en als ze nee zegt dan blijft ze daar ook bij.

Op café is het best gezellig met de mannen. Ik zit wat te praten aan de toog met Patrick en Roger wanneer ik twee handen op mijn schouders voel. Het zijn kleine handen en doormiddel van zachte bewegingen beginnen ze mijn nek te masseren. Geschrokken draai ik me om en sta ik oog in oog met een schaars geklede dame. Maarten, één van mijn voetbalvrienden, staat lachend naast haar. "Laat dat!" zeg ik kordaat, maar vriendelijk tegelijk. "Allé Andytje, niet verlegen zijn. Tis 't schoonste moment van je vrijgezellenavond. Je moet er nu van profiteren hé, morgen is het gedaan." stamelt Maarten. Hij kan amper op zijn benen staan en aan zijn blik te zien ziet hij al dubben. Maarten doet teken naar het meisje dat ze verder moet doen. Ze brengt haar handen met een speelse blik opnieuw dichterbij. Ik voel hoe ik kwaad aan het worden ben en in een fractie van een seconde neem ik haar hand beet en duw ik hem tegen haar rug. "Ik zeg dat ik het niet wil!" roep ik kwaad en ik duw haar voor me uit. Abrupt draai ik me om naar Maarten en beschuldigend wijs ik hem aan. "Je wist dat ik dees niet wilde! Ik dacht dat je een vriend was, maar blijkbaar niet!" schreeuw ik voor het hele café en woedend sla ik met mijn vuist op tafel. Kwaad loop ik het café uit zonder achterom te kijken. Ik ben nog geen vijf meter ver of mijn naam weergalmt door de straten. "Andy wacht!" Ik herken de stem van Eric en blijf uiteindelijk toch stil staan. Ik hoor hem dichterbij komen en ik draai me om zodat ik kan zien wie er hem vergezeld. Een groot deel van onze benden staat nu buiten op straat. Eric komt naar me toe terwijl de rest op een afstand blijft wachten. "Je gaat je avond toch niet in het water laten vallen door Maarten. Hij is zo zat als iets en hij heeft geen idee meer wat hij doet." begint Eric. "Hij wist dat ik geen vrouwen op mijn vrijgezellenavond wilde. Morgen trouw ik met Tine, de mooiste en liefste vrouw van de hele wereld. Ik zou niet weten waarom ik dan een andere vrouw nodig heb op mijn vrijgezellenavond!" roep ik nog steeds kwaad. Eric knikt begrijpend. "Daar ben ik het volkomen mee eens en dat was ook niet wat we afgesproken hadden!" legt Eric uit. "Laat ons gewoon naar het volgende café gaan en daar eentje drinken zonder Maarten." stelt hij voor. Ik kijk hem bedenkelijk aan. "Allé Andy, laat ons onder ons nog eentje drinken?" vraagt Robin opnieuw. "Oké op 1 voorwaarde, dat jij trakteert!" lach ik. "Dat is goed!" reageert Robin enthousiast en hij slaat zijn arm vriendschappelijk om m'n schouder. Samen met Robin, Eric en een groot deel van mijn andere vrienden vertrek ik naar een ander café om mijn vrijgezellenavond verder te zetten.

Het is veel plezanter dan voordien en voor ik het goed en wel besef is het al laat op de avond. "Ik denk dat ik dan maar eens ga vertrekken..." zeg ik voorzichtig. "Allé Andy, je gaat nu toch nog niet vertrekken? De nacht is nog jong!" reageert één van mijn vrienden. "Ja jongens, het is echt heel tof en ik amuseer me enorm, maar morgen wil ik er ook een beetje deftig uitzien als ik naast mijn vrouw van mijn leven aan het altaar plaatsneem." antwoord ik. Ik trakteer nog een laatste rondje aan mijn vrienden en verlaat dan het café samen met Obi en Eric. Ze vergezellen me tot aan het huis van mijn ouders, dat niet ver gelegen is van het laatste café dat we bezochten, en nemen daarna afscheid. "Geniet ervan hé morgen!" zegt Obi nog. Ik knik vrolijk. "Dat zal er niet aan mankeren!" Ik geef hem nog een hand en ga daarna de woning van mijn moeder binnen. Het is al laat dus is ze al gaan slapen, maar ze is op de hoogte van mijn komst en ze zal dus ook niet schrikken als ze morgen opstaat. Nadat ik mijn pyjama aangetrokken heb en onder de wol heb plaatsgenomen, stuur ik nog een laatste sms'je naar Tine.

"Ik ben veilig aangekomen bij mijn ouders. Hoe is het bij jou? Ik mis je ontzettend hard! Ik wou dat we al morgen waren... <3"

"Ik ben ook thuis. Lena en Femke hebben me veilig afgeleverd. Of was het andersom :p Ik heb je ook gemist vanavond en zeker nu ik hier alleen in ons bed lig :( Maar morgen maakt alles goed! Love you! <3"

Ik ben blij dat ik Tine nog gehoord heb en dat ik weet dat ze thuis is. Met een gerust gevoel kan ik nu eindelijk de nacht slapend ingaan.