The power of true love

Hoofdstuk 34 (Tine)

We springen even naar de maand maart!

We komen net terug van de verjaardag's drink voor Floor haar verjaardag. Het was een geweldige avond en tot mijn grote verbazing heb in geen alcohol gedronken. Niet dat ik het erg vond want ik heb me best wel geamuseerd. Andy parkeert de wagen op onze oprit. Ik wil uitstappen maar opeens krijg ik een pijnscheut in mijn onderbuik. "Aaah!" Ik grijp naar mijn buik en buig even voorover. "Gaat het?" vraagt Andy bezorgd. Ik knik. "Het is al voorbij." zeg ik geruststellend. "Zeker?" Opnieuw knik ik bevestigend. "Het is al even geleden dat ik mijn maandstonden nog heb gehad. Ik denk dat het de moment zal zijn." reageer ik. Andy lijkt gerustgesteld. Samen stappen we uit en Andy neemt een slapende Rafaël uit de auto. Hij doet de voordeur open en Barry komt ons uitbundig begroeten. "Schatje, leg je maar in de zetel. Ik zal Rafaël wel instoppen." zegt hij bezorgd. Ik knik en doet wat hij vraagt. Na een tijdje komt hij terug naar beneden en komt naast mij in de zetel zitten. Ik nestel me tegen hem aan. Hij legt een dekentje over ons heen en samen maken we er nog een gezellige avond van. 

Ik zit in de zetel en staar naar het nog ongeopende doosje van de test dat op het salontafeltje ligt. Het zonnetje straalt naar binnen. Oke Tine, verman jezelf en doe die test! Ik gris het doosje van de salontafel en loop zo snel mogelijk naar boven. Wanneer ik in de badkamer zit, open ik met trillende handen het doosje. Ik haal de test er voorzichtig uit en lees dan hoe je de test moet doen. Oke, het absorberende stukje gedurende 5 seconden in de urine houden, en vervolgens het dopje er weer opdoen en de test platleggen. Na enkele minuten verschijnt het resultaat op het kleine schermpje.

Hier sta ik dan, met mijn eigen urine in een potje in mijn hand. Ik zet het potje neer naast de lavabo en haal het dopje van de test. "Okay, let's do this!" zeg ik vastberaden tegen mezelf. Vijf seconden lang houd ik de test in de urine. Ik pruts zenuwachtig aan mijn nagels terwijl het schermpje zegt dat het resultaat aan het verwerken is. Hoeveel minuten zijn er nu al verstreken? 5? 10? Waarom duurt het zo lang? Het zal wel negatief zijn. Moest ik zwanger zijn dan zou hij die cellen al lang moeten gevonden hebben in mijn urine. Plots vind ik het heel erg als de test negatief zou uitslagen... Kleine babykleertjes kopen, pampers verversen, flesjes maken,... Ik staar naar het plafond en tel in mezelf af. 3...2...1... Ik werp een snelle blik op het schermpje. OMG! Er staat een plusje, met daaronder 2-3! Ik ben al zeker twee weken zwanger! Omg! Ik ben zwanger! Ik ben zwanger van Andy! Ons eerste kindje samen! Ik kan het amper geloven! Hoe ga ik dit tegen
Andy zeggen... Ik heb het perfecte idee! Maar eerst even snel langs de dokter om het te bevestigen, voordat ik de nodige spullen ga kopen...

Met een glimlach tot over mijn oren geef ik de dokter nog een hand voor ik vertrek. "Gefeliciteerd Tine, je verdient het echt! Veel succes en vooral, geniet ervan!" zegt ze nog. Het is officieel, ik ben zwanger! Mijn tweede kindje, Andy's eerste! En onze Rafaël wordt een grote broer, daar zal hij ook dolgelukkig mee zijn! Nu is het dus tijd om de spulletjes te halen die ik nodig heb om het aan Andy te vertellen. Ik ga een leuk slabbetje kopen en een mooi tutje. Dat steek ik dan in een leuke doos met een briefje en de zwangerschapstest bij. Daarna een mooi inpakpapiertje er rond, zodat ik het vanavond aan Andy kan geven. Vrolijk stap ik in de auto en rijd naar de Baby2000. Ik kom binnen in het paradijs vol babyspullen. Ik weet niet waar ik eerst moet kijken, kleertjes, buggy's, slaapkamertjes, speelgoed, en zo kan ik nog wel even verder gaan. Ik neem een mandje van de stapel en besluit te beginnen bij de kleertjes. Rafaël is 6 jaar ondertussen, dus het is al een tijdje geleden dat ik kleine babykleertjes gekocht heb. Aan het eerste rek zie ik al een super schattig rompertje hangen... En daarachter nog een, en nog een! Dit wordt een moeilijke keuze... Na lang wikke en wegen heb ik het perfecte slabbetje gevonden. Ik wandel nog wat verder tot mijn oog valt op een klein rekje met witte rompertjes waar teksten op gedrukt staan. Misschien zit daar wel bij wat ik zoek! Ik kom verschillende leuken teksten tegen, maar toch zijn er twee dit eruit springen vind ik. Het zijn twee kleine witte rompertjes. Op het eerste staat aangeduid waar de armpjes en beentjes moeten en dan in het midden een aanmoediging voor papa. Op de tweede staat er hallo ich bin neu hier. Deze twee neem ik ook mee! Ik kijk op de etiketjes dat eraan hangen. Het is voor een baby'tje van 50 cm. Ik neem de rompertjes van het rek en leg het voorzichtig in mijn mandje. Even verderop staan een aantal rekken met de tutjes in, maar daarvoor moet ik eerst langs de papflessen. Ik kan het niet laten om er al eens tussen te neuzen, ook al ga ik er nu nog geen meenemen. Kijken kan geen kwaad, toch? Ik loop daarna naar de tutjes en neem bijna elk tutje één voor één vast. Na nogmaals lang te wikke en wegen neem ik een heel schattig tutje van Bibi mee. Nadien kijk ik tussen de slabbetjes. Nadat ik nog een halfuurtje naar alle leuke babyspullen heb gekeken, betaal ik de rompertjes, het slabbertje en het tutje en vertrek ik naar de volgende winkel. Ik moet nog een mooie doos hebben en een leuk inpakpapiertje.