The power of true love

Proloog

Het leven... Als je het mij vraagt perfect vergelijkbaar met een wereldreis waarvan elke tussenstop een stap is in het onbekende waarvan je niet weet wat je mag verwachten. Ergens heb je wel een beeld voor ogen, een idee over het meest ideale verloop van je wereldreis, maar je weet dat dit nooit volledig kan zijn zoals je wil. Naast de positieve en aangename momenten uit je reis staan ook altijd negatieve, minder leuke momenten waar je liever niet aan terug denkt maar die er wel voor gezorgd hebben dat je reis geworden is wat het is... Ook mijn leven is zo'n wereldreis geworden. Een reis waarbij hoogtepunten en dieptepunten elkaar afgewisseld hebben en waarvan alles ertoe bijgedragen heeft dat mijn leven geworden is wat het nu is. Als ik er zo eens over nadenk dan heb ik toch al heel wat meegemaakt in mijn leven. Althans de laatste 8 jaar dan toch. Mijn kindertijd was immers erg onbezonnen. Het is pas sinds mijn opleiding als politieagent dat mijn hele leven veranderd is. Ik kwam steeds meer in contact met actie en geweld. Ik ondervond hoe het voelde om de adrenaline door je lijf te voelen gieren en vanaf mijn eerste interventie wist ik dat dit de job was dat ik voor de rest van mijn leven wil doen. Een job dat mijn leven niet alleen drastisch verandert heeft, maar vooral ook een job dat ervoor gezorgd heeft dat ik heel fijne mensen heb leren kennen. Ik weet nog goed hoe ik werd opgevangen tijdens mijn eerste werkdag op het politiekantoor van Dilbeek. De collega's waren enorm vriendelijk en al snel voelde ik me welkom in hun team. Ik kon het goed vinden met mijn partner Owen en ook met Eric had ik al snel een echte vriendschapsrelatie opgebouwd. Het beloofde een geweldige tijd te worden tot Owen mijn vertrouwen schond en zorgde voor een eerste negatieve herinnering in mijn leven. Als ik er even over nadenk is sindsdien alles veranderd. Vanaf dat moment stapelden alle negatieve ervaringen zich op. Waar ik vroeger enkel maar positieve momenten had gekend, werd ik nu gekweld door een vlaag van negativisme waardoor ik het moeilijk heb gehad om mijn leven terug op de rails te krijgen. De komst van Tine als nieuwe partner heeft me hierbij een boost gegeven en vanaf dat moment erbarmde ik eindelijk terug wat positieve momenten tussen
het negatieve door. Het evenwicht leek zich te herstellen en als ik er nu bij stil sta hebben Tine en ik samen al heel wat meegemaakt. Onze collegiale vriendschap die we in het begin hadden werd een paar keer op de proef gesteld, onder meer op het moment dat we door Owen werden opgesloten uit wraak actie op mij. We hebben toen heel wat moeten incasseren, maar de opzet van Owen om Tine en mij uit elkaar te drijven is mislukt, zo ook om het vertrouwen dat Tine in mij had weg te nemen. Maar het is hem niet gelukt waar ik heel blij om ben. Onze vriendschap werd intenser en al snel besefte ik dat Tine een speciaal persoon was in mijn leven. De ziekte van mijn vriendin Nina, haar dood en Owen die mijn vertrouwen schond en wat een negatieve herinnering moest zijn in mijn leven is één van de mooiste momenten geworden. Sinds die dag voel ik me sterker dan ooit en ondanks de negatieve en moeilijke momenten die we daarna nog hebben meegemaakt, kijk ik toch met een positieve blik terug op ons verleden. Onze eerste reis samen als vrienden, de leuke en grappige maar o zo gênante momenten, de geboorte van Rafaël in het heel begin toen ik nog samen was met Nina. Ik probeerde Tine zo goed mogelijk te ondersteunen terwijl de biologische vader Tine heeft achtergelaten. Tine had toen ontzettend veel steun nodig van haar beste vriend en die steun heb ik haar ook gegeven. Eén voor één zijn het momenten die ik koester. Momenten die ervoor zorgen dat ik me nog steeds gelukkig voel en waardoor ik de slechte herinneringen een plaats kan geven. Het is belangrijk dat ik die negatieve herinneringen kan verwerken, maar ik wil ze niet vergeten. Ze hebben allemaal bijgedragen tot mijn leven en zonder die momenten was mijn leven niet geworden wat het nu is. Ik heb al zoveel meegemaakt en dat alles heeft ervoor gezorgd dat ik een andere kijk heb gekregen op het leven. Vanaf dan ben ik beginnen genieten van elk moment. Ik denk niet meer aan terug aan het verleden en ik speculeer niet over de toekomst, maar ik geniet van het hier en het nu. Het heeft mij enige moeite gekost om in deze levensstijl terecht te komen, maar door stapje na stapje mijn ouderlijke angsten te overwinnen ben ik er toch in geslaagd om terug een normaal leven te leiden. Sinds mijn leven terug op de rails zijn, heb ik het gevoel dat ik sindsdien met mijn leven alleen maar bergop gegaan is met af en toe eens een dalingske. En wat Tine betreft... Tja wat moet ik nog zeggen?