The power of true love

Hoofdstuk 18

Tine pov
Ik rijd snel naar het kleuterschooltje waar Floor en Obi vanmiddag nog moesten zijn. Ik ga bij de andere moeders staan en wacht tot de bel gaat. Ik praat wat met enkele moeders die ik al wat langer ken. De bel gaat en de deur van het klasje van Rafaël gaat open. Ik zie hem rondkijken met zijn boekentasje in de hand. "Hier Rafaëleke!" roep ik. Hij lacht en komt op mij afgelopen. Ik vang hem op in mijn armen en pak hem op. "Dag schat!" zeg ik en ik geef hem kusjes op zijn wang. Hij lacht en duwt mijn gezicht weg. "Wat gaan we doen thuis?" vraagt hij terwijl ik hem naar de auto draag. "Awel, vandaag komt er iemand bij ons eten!" zeg ik. "Wie?" vraagt Rafaël ongeduldig. "Raad eens?" zeg ik. Rafaël denkt even na. "Oma en opa?" zegt hij dan. "Nee, denk nog eens goed na?" lach ik. Ondertussen zet ik Rafaël in zijn autostoel en ga ik zelf ook in de auto zitten en vertrek. "Weet je het al?" vraag ik. "Euhm, Andy?!" zegt hij. "Jep! Is dat goed?" zeg ik. "Jaaaa Andy! Joeppieee!" roept hij blij. Het is toch echt geweldig dat Rafaël Andy zo graag heeft! Ik kijk er wel naar uit dat Andy komt eten, dan kunnen we tenminste ongestoord praten over dingen die helemaal niets met het werk te maken hebben, zonder dat we over onze schouder moeten kijken of er niemand toevallig meeluistert. Hij geeft me ook altijd zo'n goed gevoel. Bij hem voel ik me thuis! Rafaël en ik komen thuis aan. Ik help hem met zijn jas en schoenen uit te doen en zet zijn boekentas weg. "Rafaël, haal je wel eerst je broodroosje uit je boekentasje voordat je gaat spelen?" vraag ik terwijl ik mijn schoenen en jas uitdoe. Rafaël komt terug naar zijn boekentasje gelopen en breng zijn brooddoosje netjes naar de keuken. "Mama? Wanneer komt Andy? We zijn toch thuis nu?" vraagt hij terwijl hij met zijn blokjes begint te spelen. "Ik ga nu een berichtje sturen se!" zeg ik. Ik neem mijn gsm uit mijn handtas en typ een berichtje naar Andy.

"Rafaël en ik zijn thuis! Dus als je wil... xxx"

Ik ga naar de keuken en leg alles voor de spaghetti al klaar. Ik zet de waterkoker op want ik heb wel zin in een tas thee, en misschien dat Andy ook wel een tas wil als hij hier is. Ik neem mijn gsm terug vast terwijl ik wacht op de waterkoker. Ik heb een nieuw berichtje, Andy natuurlijk.

"Ik kom eraan! C u in a minute! Xxx"

Nu wordt het wachten tot de deurbel gaat. Ik neem een tas en giet het hete water erin. Ik kijk in de kast waar de theezakjes staan. "Wat zal ik nemen? Munt, groene thee, vruchten,..." zeg ik tegen mezelf. Uiteindelijk wordt het groene thee en dompel ik het zakje een aantal keer onder in het hete water. Ik ga naar de zetel en zet mijn tas op het salontafeltje terwijl ik kijk hoe Rafaël schattig met zijn blokjes speelt. Ik zet de televisie op en kijk wat er op vtm is. Herhaling van familie, geweldig. Opeens gaat de bel. Ik spring meteen recht en loop naar de deur. Ik doe de deur open en daar staat Andy. Hij ziet er echt prachtig uit. "Dag mijn liefste Tine! Ik heb iets meegebracht voor jou!" zegt hij. "Oh, en wat dan wel?" vraag ik op mijn zwoelste stem. Andy haalt zijn armen van achter zijn rug. In zijn ene hand houd hij een prachtig boeket vast en in de andere hand heeft hij een fles wijn vast. "Jij bent veel te goed voor mij!" roep ik. Ik pak het boeket vast en ruik eraan. Ze ruiken heerlijk. "Ze zijn prachtig!" zeg ik. Andy komt dichter en ik sluit mijn ogen, maar hij kust me niet. Zijn lippen hangen vlak tegen de mijne maar hij raakt ze niet aan. "Ik ga je nu plagen, omdat ik daarstraks maar een kus op mijn wang kreeg! Eigen schuld, nu moet je wachten tot je mijn hemelse lippen weer mag aanraken!" fluistert hij stilletjes terwijl hij zijn vinger op mijn lippen legt. Ik open mijn ogen en knijp mijn ogen tot spleetjes richting Andy. "Nene, ondeugende blikken gaan niet helpen, je zal moeten wachten!" zegt hij snel. Nog voor ik iets kan doen waarschuwt hij me weer: "en zielige blikken ook niet!" Ik lach en strompel achter Andy naar binnen. Andy gaat me nu een hele tijd plagen terwijl ik hem doodgraag wil zoenen. "Andy!" roept Rafaël. Hij staat snel recht en loopt naar Andy. Andy kan nog snel de fles wijn op tafel zetten en vangt Rafaël op. Hij hangt  Rafaël op zijn schouder. "Varkentje te koop!" roept hij. Rafaël begint heel hard te lachen en roept dan dat Andy hem moet neerzetten. Andy pakt Rafaël op zijn arm. "Wat ben je aan het doen?" vraagt hij. "Met de blokjes spelen." antwoord Rafaël. Andy zet Rafaël neer bij zijn blokjes en hangt dan zijn jas aan de kapstok. "Thee?" roep ik vanuit de keuken. "Super!" roept Andy terug. Ik giet het water in een tas en dompel het zakje onder. Opeens voel ik hoe Andy zijn armen om mijn middel glijden. "Allee vooruit, genoeg geplaagd!" zegt hij. Ik draai me om, leg mijn armen in zijn nek en kus hem, lang en liefdevol.