The power of true love

Hoofdstuk 47

Tine pov
Onze kleine man heeft ons, en dan vooral mij, nogal wakker gehouden vannacht. Omdat ik hem gisteren de hele dag niet heb gevoeld heeft hij zijn achterstand deze nacht ingehaald denk ik. Andy was zo lief om de hele tijd over me te waken en wanneer ons jongetje echt eens goed doortrapte en ik echt pijn had, dan streelde hij zachtjes over mijn buik om ons kleintje gerust te stellen. Nadat hij dat een aantal keer herhaald had en na een aantal lieve woordjes tegen onze jongen werd het dan toch rustig in mijn buik, en Andy en ik zijn dan eindelijk in slaap kunnen vallen. Vandaag heeft iedereen een dagje vrij gekregen van de chef omdat het gisteren nogal laat was en de meesten hadden al een paar glaasjes te veel op. Het is half elf wanneer ik voor de eerste keer op de wekker kijk. Het verbaasd me dat Rafaël nog niet wakker is, maar dat komt vast doordat hij gisterenavond echt doodmoe was. Ik draai me om en zie dat Andy ook nog ver in dromenland zit. Een kleine zonnestraal schijnt naar binnen en eindigt op de rompertjes en slabbertje dat ik aan Andy gegeven heb om het bekend te maken wat aan de kast hangt. Voorzichtig streel ik met de rug van mijn wijsvinger over Andy's wang. Hij draait zijn hoofd naar me toe en ik moet lachen wanneer hij kreunt en door zijn ogen wrijft. "Goeiemorgen knappe man!" fluister ik terwijl ik me dichter bij Andy leg. Hij legt zijn arm over mij en wrijft zachtjes over mijn rug. "Hey!" fluistert hij zachtjes terug. Andy rekt zich een beetje zodat hij me een kus kan geven. "Hoe is het hierbinnen?" vraagt hij een tikkeltje bezorgd wanneer hij zijn hand op mijn buik legt. "Rustig. Ik heb niets meer gevoeld sinds vannacht. Jouw lieve woordjes hebben geholpen." zeg ik. Andy neemt me nu helemaal in zijn armen en trekt me tot tegen zich aan. "Zolang jij geen pijn hebt ben ik tevreden." antwoord hij schattig. Ik geef hem nog een kus en daarna verbreekt het oogcontact niet. We staren een hele tijd in elkaars ogen, wat me een geweldig gevoel geeft. "Wat gaan we doen vandaag?" vraagt Andy nieuwsgierig na een tijdje. "Nu we weten dat het een jongen wordt en dat alles oké is kunnen we misschien al eens langs de babywinkel gaan? Eens rondneuzen tussen de slaapkamertjes en de buggy's en zo." zeg ik. "Dat is een super idee!" antwoord Andy enthousiast. "Blijf jij nog eventje liggen, ik ge mezelf al klaarmaken en een ontbijtje klaarzetten. Ik kom je wel halen als ik klaar ben." zegt hij lief. Hij staat recht en haalt een broek en een hemd uit de kast waarna hij in de badkamer verdwijnt. Ik neem de iPad die op het nachtkastje ligt en zet hem op mijn buik neer. Daar is een zwangere buik dan wel handig voor, om je handen op te laten rusten of om bijvoorbeeld je iPad tegen te laten leunen als je neerligt. Ik lach bij mijn eigen gedachten en open mijn Facebook. Gisterenavond na het avondeten heb ik snel even de foto waar Andy en ik kussend te zien zijn met de blauwe rook dat zich op de achtergrond aan het verspreiden was en de ballonnen uit de doos komen op Facebook gezet met de tekst 'IT'S A BOY!" Al meer dan 200 mensen hebben de foto geliked en al 80 reacties staan te wachten om
gelezen te worden. Bij de meeste reacties staat er gewoon. "Proficiat!" of "Een broertje voor Rafaël!" ofzo, maar bij sommige staat er echt wel een lange boodschap. Nu ik hier toch moet blijven van Andy kan ik even de tijd nemen om ze allemaal te bekijken en te beantwoorden. Ik krijg een nieuwe melding en glimlach wanneer ik het lees. "Andy Peelman heeft u getagd in een album." De melding verwijst me meteen door naar Andy's status. Hij heeft de 60 mooiste foto's van gisteren in een album gezet, en heeft er een klein tekstje bij getypt. "Rafaël en Barry hebben groot nieuws te vertellen. Ze worden de stoere bodyguards van hun kleine broertje! Over ongeveer 4 maanden wordt ons gezinnetje aangevuld met een blauw wolkje! Tine en ik waren nogal geëmotioneerd zoals op de foto's te zien is, maar dat komt omdat we gewoon zo gelukkig zijn!
Tine is echt een superwoman, ik zou me geen betere vrouw kunnen wensen! Ik zie je graag bolleke!" Bij dat laatste ben ik weer helemaal verloren. Hij is zo lief en charmant! "Moh liefje! Ik zie jou ook doodgraag! Ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten beginnen... Dat kleine wezentje in mijn buik is het levende bewijs van onze liefde voor elkaar! Love you!" antwoord ik snel. Het komt nogal cliché over, maar toch is het recht uit mijn hart geschreven. Er is geen enkele andere man die Andy zou kunnen vervangen.