De namiddagpatrouille verloopt iets hectischer dan deze ochtend en wordt afgesloten met een stevige achtervolging door het hele team. Twee mannen die een tandarts en zijn gezin gegijzeld hielden sloegen op de vlucht nadat ze een groot deel van hun buit hadden binnen gedaan. Het jongste kind van het gezin, een meisje van drie jaar, werd door de gijzelnemers meegenomen om zo nog meer geld te kunnen innen. Alle aanwezige ploegen zette onmiddellijk de achtervolging in, die behoorlijk heftig werd. De mannen lieten zich niet zomaar kennen en het duurde een grote twee uur vooraleer we hen konden inrekenen. Floor en Obi reden de wagen klem waarna Tine en ik de weg achter hen blokkeerden en onze wapens op hen gericht hielden. Ze zaten als raten in de val en konden geen kant meer op. Na nog even moeilijk doen en tegenwerken gaven ze zich dan toch over. Samen met Tine loop ik naar de wagen terwijl Eric, Obi en Robin de mannen in de boeien slaan. Ik open de portier van de wagen waarna het meisje zich onmiddellijk stevig vastklemt aan Tine. Tine word emotioneel bij de hele situatie en ze krijgt het moeilijk om haar tranen in bedwang te houden. De hormonale verandering die een zwangerschap met zich meebrengt, heeft duidelijk al een effect op Tine. Voorzichtig tilt ze het meisje op en spreekt haar troostende woorden toe terwijl ook ik bij haar kom staan. Ik leg mijn hand op haar rug en samen wandelen we naar de anonieme wagen waarmee we het kindje terug veilig thuis brengen.
Het was een vermoeiende dag vandaag. De zwangerschap met de bijhorende emoties en hormonale veranderingen, de achtervolging van daarnet met de nodige adrenaline, alles heeft een invloed op Tine vandaag. Tine smijt zichzelf dan ook in de zetel wanneer ze terug thuis komt met Barry. Ze is met hem gaan wandelen in het park terwijl Rafaël en ik het huis gezellig maakten. "Oeioei, is de buitenlucht zo vermoeiend?" vraag ik wanneer ik uit de keuken kom en Tine in de zetel zie liggen met Rafaël tegen zich aan. Ze haalt haar schouders op. "Het zal de combinaties zijn met de spanning op het werk!" antwoord ze. Ik ga naast haar zitten en slaag mijn arm rond haar heen. "Als er kinderen in het spel zijn, is de druk altijd hoger! Ik had echt bang dat er jou of ons kleintje iets ging overkomen." zucht ik en ik druk een kus op haar voorhoofd. Voorzichtig legt ze zich tegen me aan. Rafaël legt zich op mijn andere schouder. Genietend van het moment leg ik mijn hand op haar buik. Tine legt haar hand op de mijne en verstrengeld onze vingers met elkaar.
De rest van de avond verloopt rustig. Rafaël en ik hadden een overheerlijke ovenschotel klaargemaakt waar we met veel plezier van gesmuld hebben. Ik heb Rafaël zijn badje gegeven en nadien is hij in zijn bedje gegaan omdat het al redelijk laat was. Nadien hebben Tine en ik ons opnieuw in de zetel genesteld om er een gezellige vtm avond van te maken.
JE LEEST
The power of true love
FanfictionM'n moeder heeft me ooit gezegd: 'Onderweg zijn is beter dan aankomen.' Dat snapte ik nooit. Ik dacht dat er maar één weg bestond om te worden zoals je wilde zijn. Maar daarom hoef je alle andere wegen niet af te zweren. Ik weet nu dat het erop gaa...