The Impossible Girl (COMPLETED)

Chapter 74: Heir

 6 chapters to go. Namiss niyo ba ang barkada?

Mikhail Ren's POV

Ngayon na ang alis nila. Nakapag paalam naman ako kay Ace, kahit nagtatampo ako sa kanya mas pinili ko magpaalam sa kanya ng maayos. As for Loise Belle? Matagal naman tapos ang samin, at nakipaghiwalay ako ng maayos sa kanya. Kaya masasabi ko nakapag paalam na rin ako ng maayos sa kanya.

Flashback

"Ren... nagkaayos na kame ni mommy. Hindi naman kailangan ni Loise sumama saken kahit gusto ko. Alam ko, hiningi mo sa kanya na huwag siyang sumama saken. Am I right?" Oh come on dude, you're still simply saying na gusto mo talaga makasama si Loise. You're sick and you need support. I'm tired of your reasons smartass. Well, I'm sick with all of these sh*ts too. Yun ang gusto ko isagot pero bawal siya ma stress, baka ako pa ang dahilan kung bakit hindi siya gagaling.

"That WAS before. Mas mabuti na ang nandun siya sa Canada. Pupunta rin naman ang kuya niya dun for OJT. Kung maiiwan yun dito mag isa baka palagi siya mauuwi sa ER."

"tsk. Gago. So, you still care for her?"

"No. I don't want to see her that's all." Tanggi ko naman. Well, hindi naman basta basta nawawala ang pag aalala ko para sa kanya. Pero, sa totoo lang gusto ko lang ng mahabang panahon para makapag isip. Masyadong magulo kasi ang lahat para saken.

"Tsk. I know what she's asking is too hard for you to give. But, I hope that time will come for you to forgive and forget. Wala naman talaga siyang kasalanan dun. Isa lang kasalanan niya, naging kamag anak niya ang nakabangga sa inyo."

"Aish. Don't bring that subject back. I hate it. Mas naiinis lalo ako. " naging tahimik kame ulit ni Ace.

"Hey Ace." Tiningnan niya naman ako. "You still like her?"

"Like? No. I love her." aba't. Masusuntok ko talaga siya. Pero, bawal na mapikon. Tapos na nga kame diba? Mahal niya parin? Akala ko ba pinalaya niya na? Inaahas niya ba ako habang nakalikod ako? Nahhh, sabi ko nga tapos na ang lahat. "You, you still love her right?" balik tanong niya naman saken. Hindi agad ako nakasagot.

"I don't know." Naguguluhan rin ako. " Tsk, alam mo Ren. Kahit gusto ko siya ayaw niya naman saken. Yun ba ang dahilan kaya tinutulak mo siya saken? Para kahit magkalayo tayo, tuloy parin ang pagtotorture mo saken? Tsk, what is this? Your secret sweet revenge?" Natawa nalang ako.

"Alam mo mahal ka niya, pero ikaw na 'to ngayon sumusuko. Pero... Ren.."

"tsk. Bahala kana mag isip ng kung ano man ang gusto mo Ace."I cut him off. "I think we need time for both of us."

"Sana hindi ka mag sisisi sa huli Ren."

"Bahala na. Siya rin naman ang may gusto sumama sayo in the first place." Pero hindi ko pinakinggan ang paliwanag niya at wala akong balak makinig.

"Oo. Pero ikaw ang tumapos, kumbaga siya ang pako, ikaw lang ang martilyo para ipagpatuloy niya yun." Hindi na ako sumagot. Wala akong maisip na ibang paraan kung hindi ito lang. Distansya muna sa isa't isa. Gusto ko mahanap ang sarili ko at gusto ko rin mahanap niya ang tunay na para sa kanya. I think we deserve that. In the first place, we're not meant to be together since that accident happened.Ayaw ko lang puro galit ang nararamdaman ko, at ayaw ko rin na puro guilt ang nararamdaman niya. We deserve a space and time.

Back to present

Huling araw na ng klase. Ang bilis ng panahon. Junior college na kame sa susunod na pasukan. Nasa loob ako ng club room namin. Inalala ko ang mga masasayang araw na nandito kame. Punong puno ng tawanan at ingay ang room na 'to. Pero habang tumatagal, nababawasan ng sigla ang kwartong 'to.