Beautiful Tragedy#1 (SING ME LOVE)↔

Rozdział 1

Świat cierpi na brak mężczyzn,

szczególnie tych,

którzy są cokolwiek warci.

- Jane Austen "Duma i uprzedzenie"

Słysząc głośny dźwięk budzika oznaczający, że jest godzina szósta rano, przykrywam głowę poduszką, bo naprawdę nie mam ochoty wstawać. Są wakacje, a ja muszę budzić się o tak wczesnej porze. Mimo, że jest to mój wybór i tak mi się to nie podoba.

W Portland w stanie Oregon mieszkam od dwóch tygodni i na szczęście udało mi się znaleźć w miarę dobrze płatną pracę, więc podnoszę się z łóżka, by nie spóźnić się już pierwszego dnia. Nie mam zwyczaju się spóźniać, zawsze budzę się wcześniej, ale w mojej głowie i tak zawsze kłębi się masa myśli: a co, jeśli się spóźnię i już nie pozwolą mi wrócić? A co, jeśli się spóźnię i zrobię z siebie pośmiewisko?

Moja pierwsza zmiana zaczyna się o ósmej, a przede mną jeszcze prysznic, śniadanie i dwadzieścia minut drogi piechotą jak nie więcej.

Prysznic zajmuje mi dziesięć minut. Największym problemem jest dobór ubrań. Co powinnam na siebie założyć pracując w wypożyczalni video? Tedd (szef wypożyczalni) powiedział, że nie ma mundurków, więc mam duże pole do popisu. Są wakacje, więc jest gorąco, ale obowiązuje mnie również etykieta. Zakładam więc na siebie czarną spódnicę nad kolana i białą koszulkę, żeby nie było zbyt elegancko. W końcu wypożyczalnia to wypożyczalnia czego mogą ode mnie oczekiwać w takim miejscu?

Praca w wypożyczalni video to nie moje marzenie. Moim marzeniem jest praca w wydawnictwie, jak moja mama. Kocha książki, tak samo jak ja, więc pewnie odziedziczyłam to po niej, ale musiałam w końcu od niej odpocząć. Nie wytrzymałabym kolejnych wakacji słuchając o wyborze uczelni. Oczywiście mama chciałaby, żebym poszła na ten sam uniwersytet co ona, ale mnie nie podoba się ta propozycja. Chciałabym sama zadecydować o szkole, w której mam spędzić cztery albo i więcej lat. Kocham mamę, ale nie chcę być wiecznie od niej zależna.

Po założeniu na siebie ubrań udaję się do kuchni i przygotowuję sobie zwykłe płatki z mlekiem. Za śniadanie zawsze odpowiedzialna była mama, więc nie wiem co mogłabym sama sobie przygotować. A poza tym mieszkając sama muszę oszczędzać pieniądze, więc muszę również uważać na to, by nie wydawać za dużo na własne niepotrzebne zachcianki.

O godzinie siódmej trzydzieści jestem gotowa do wyjścia. Pakuję jeszcze do torby egzemplarz Dumy i uprzedzenia autorstwa Jane Austen, po czym wychodzę z domu kierując się na ulicę Fremont.

Na miejsce docieram dziesięć minut przed rozpoczęciem zmiany i jest to dobry czas, bo czeka na mnie Tedd, by wszystko mi przedstawić.

Zapoznanie się ze sklepem i jego działalnością zajmuje mi niecałe piętnaście minut. Zanim Tedd wychodzi informuje mnie jeszcze, że o czternastej dołączy do mnie drugi pracownik, żebym cały dzień nie zajmowała się sklepem w samotności, po czym wychodzi i zostawia mnie samą.

Ponieważ przez pierwsze trzydzieści minut od otwarcia nie pojawiają się żadni klienci, a ja zdążyłam ułożyć wszystkie nowe płyty, decyduję się na rozpoczęcie czytania mojej ulubionej książki. Zanim przychodzi pierwszy klient udaje mi się przeczytać całe dwa rozdziały i kawałek trzeciego.

Pierwsza połowa zmiany mija mi w spokoju. Przyznam, że zdążyłam przeczytać książkę i zaczynam się nudzić, ale już za godzinę powinien przyjść mój współpracownik i mam nadzieję, że zmieni moje znudzenie chociaż w lekką rozmowę.

Kolejną godzinę przeznaczam na układanie stosów płyt i kaset na właściwe miejsca, bo nawet pięciu klientów potrafi zrobić niezły bałagan.